Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ

O Θανάσης έχει κατάστημα με ρολόγια. Τρέχει όμως και δεν φτάνει αφού προσπαθεί να θρέψει και να προλάβει τις ανάγκες των συγγενών του. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο θα τον πεθυμάμε τον Θανάση Βέγγο και ό,τι εκείνος αντιπροσώπευε. Ίσως ο καλύτερος τίτλος που του αρμόζει είναι εκείνος που χρησιμοποίησε ο φίλος του σκηνοθέτης και ιστορικός κινηματογράφου, Γιάννης Σολδάτος στο ντοκιμαντέρ που του αφιέρωσε: «Ένας άνθρωπος παντός καιρού», που θα πει ένας Άνθρωπος που παραμένει τέτοιος, ο κόσμος να χαλάσει. Στη συγκεκριμένη κωμωδία, υποδύεται ένα… χαμίνι με την αδρεναλίνη στο κόκκινο, αεικίνητος όπως πάντα για να τα φέρει βόλτα, όχι για την πάρτη του, αλλά για τα στόματα που πρέπει να θρέψει. Ο Βέγγος, πίσω και μπροστά από την κάμερα, σατιρίζει την κούρσα με τον χρόνο που καταντά για τον άνθρωπο της μεγαλούπολης σε ένα κυνήγι της… ουράς του. Παράλληλα, θυμίζει πως σε στιγμές οικονομικής και άλλης κρίσης, είναι οι Άνθρωποι που σώζουν την κοινωνία. Εκείνοι που παραμένουν τέτοιοι, ο κόσμος να χαλάσει. Λ.Π.