Ο δρ. Μιχάλης Μιχαηλίδης, πρόεδρος Επιτροπής Αθλητισμού – Ολυμπισμού και Πολιτικού Πολιτισμού του Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού, γράφει για τη βαριά παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του ο τέως πρόεδρος της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής
Ο Ντίνος Μιχαηλίδης έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στον χώρο του Αθλητισμού και του Ολυμπισμού και δικαίως το Ινστιτούτο Ελληνικού Πολιτισμού τον χαρακτηρίζει, «Πατέρα του Ολυμπισμού» στην Κύπρο.
Ο εκλιπών, υπήρξε «αληθινός ευπατρίδης» και «επιφανής άνδρας» σύμφωνα με τα πρότυπα που περιγράφει στον Επιτάφιο ο Περικλής, «Οι Επιφανείς Άνδρες» παραμένουν για πάντα, πιο πολύ στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων όλης της οικουμένης, παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους, στις χώρες όπου γεννήθηκαν και μεγαλούργησαν.
Ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα, στον χώρο του Αθλητισμού και του Ολυμπισμού και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος της ζωής του, ένα δραστήριο μέλος της κοινωνίας, με πολυσχιδή και αγωνιστική δράση, ο οποίος διαμήνυε και διατύπωνε συχνά τα «οράματα» του, για την αναβίωση και αναμόρφωση του Αθλητισμού, πάνω στις στέρεες και ηθικές βάσεις των Ολυμπιακών Αρχών και Αξιών.
Ο ίδιος πίστευε και ευελπιστούσε ότι μέσω αυτών των αρχών και αξιών, θα μπορούσε να βελτιωθεί και ο πολιτικός και κοινωνικός μας βίος, όπως ακριβώς το Μαντείο των Δελφών απάντησε στον Ίφιτο, που ζήτησε χρησμό, λέγοντας του «τον ολυμπιακόν αγώνα ανανεώσασθαι», αν θέλετε να απαλλαγείται από τους λοιμούς και τις εμφύλιες διαμάχες.
Τις πιο πάνω παρακαταθήκες έχει υποχρέωση η πολιτεία να τις αξιοποιήσει και να τις επιβάλει ως τρόπο ζωής μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αν θέλουμε στα επόμενα χρόνια να αλλάξει η πολιτική και κοινωνική παρακμή που μαστίζει σήμερα τον τόπο μας.
Δυστυχώς στις μέρες μας, το αρχαιοελληνικό αθηναϊκό πρότυπο του «καλού κ’ αγαθού» πολίτη έχει πλήρως κατακρημνιστεί και αναγράφεται μόνο μέσα στα σχολικά βιβλία και σε αρχαία μνημεία, για τα οποία ο Δημοσθένης, μας νουθετεί και μας διδάσκει, ότι οι πρόγονοί μας έστησαν τα τρόπαια και τα μνημεία, «όχι για να τα θαυμάζουμε και να τα χαζεύουμε» αλλά για να θυμόμαστε και να μιμόμαστε τις πράξεις και τα ανδραγαθήματα τους.
Στο ίδιο πλαίσιο αναφέρεται και ο Περικλης στον επίλογο του, στον «Επιτάφιο» επισημαίνοντας την υποχρέωση της Πολιτείας να τιμά τους «Άριστους Πολίτες» γιατί όπως αναφέρει: «Εκεί όπου τιμάται η Αρετή και η Αριστεία, εκεί δρουν ως Πολίτες και Άριστοι Άνδρες» οι οποίοι μέσα από τον ανταγωνισμό και την ευγενή άμιλλα, λειτουργούν ως μοχλοί προόδου για μια κοινωνία.
Με τα πιο πάνω λόγια το Ινστιτούτο Ελληνιού Πολιτισμού αποχαιρετά έναν άξιο πολίτη και ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του εν ειρήνη και να τον κατατάξει μεταξύ των αγίων και δικαίων. Αιωνία του η μνήμη.
