Ο Νίκος Τινής γράφει ότι δεν αποτελεί λύση για τον τόπο «η πολιτική του κατευνασμού όλων των προηγούμενων Προέδρων της Δημοκρατίας» που ήταν δικηγόροι στο επάγγελμα.
Κάθε κλάδος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και επαγγελματικές «ασθένειες». Ένα πρόβλημα χρειάζεται για να λυθεί τον «ειδικό του», να μπορεί να συλλαμβάνει διάφορα υπαρκτά σύνθετα προβλήματα που θα προκύψουν π.χ. σε μια κατασκευή κτηρίου, όπως και να προβλέψει σε τυχόν ανατιμήσεις στα υλικά κατασκευής του.
Μπορεί ένας νομικός να είναι καλός ποινικολόγος, αλλά δεν έχει σχέση με τα χρηματοπιστωτικά, με λίγα λόγια μπορεί να γίνει ένας καλός υπουργός, αλλά δεν κάνει για Πρόεδρος. Μπορεί να είναι καλός στις ρητορικές εξάρσεις, αλλά όχι να ζηλεύει και τους επαγγελματίες πολιτικούς, τους τεχνοκράτες ακαδημαϊκούς, με λίγα λόγια τους σοφούς. Ο νομικός είναι χρήσιμος ό,τι μπορεί να δώσει στην πολιτική χρήσιμες ιδέες, για διαχείριση κρίσεων. Δυστυχώς, στην Κύπρο, έγινε μόδα ένας νομικός να κυριαρχεί απόλυτα σήμερα στην πολιτική και με ευκολία να υποστηρίζει μία πρόταση συνταγματική ή αντισυνταγματική ανάλογα με τις περιστάσεις, (όρα νομοθεσία Τοπικής Αυτοδιοίκησης), ιδιαίτερα αυτοί που προέρχονται ή υποστηρίζονται από καθαρά ιδεολογικούς χώρους. Ο υποψήφιος νομικός για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα εκλεγεί από στενή κομματική προέλευση, πρέπει να ξέρει ότι θα χρηστεί σαν αρχηγός «φυλής». Οι κομματικοί μηχανισμοί θα τον πιέζουν να εμφανίζεται ως ιδεολόγος της κομματικής πολιτικής, χωρίς ταυτόχρονα να αγγίζει το εθνικό βιωματικό και ψυχολογικό υπόβαθρο.
Σήμερα στην Κύπρο η Δικαιοσύνη έπιασε πάτο και δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι δικηγόροι, (όρα υπόθεση 620/18) και άλλες υποθέσεις γιατί σήμα κατατεθέν των δικηγόρων είναι οι συνεχείς αναβολές διεξαγωγής μιας απλής δίκης.
Κύριε Αχιλλέα Δημητριάδη, το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι μόνο νομικό (δηλ. της ειδικότητάς σας), είναι γεωπολιτικό, πολιτικό, εισβολής κατοχής της Τουρκίας, απελευθερωτικό, αντιδιζωνικό, και σίγουρα όχι Αμμοχωστοποίηση του προβλήματος και κύριε Δημητριάδη, ως Αμμοχωστιανός διαφωνώ με τις εισηγήσεις σας προς τους Αμμοχωστιανούς να προσφύγουν σε ένα παράνομο κράτος, εκλιπαρώντας για τις περιουσίες τους. Η ελευθερία καταχτιέται δεν δωρίζεται. Από δικηγόρους ΠτΔ έχει ο λαός μπουχτίσει, δικηγορικά γραφεία φέρονται να εμπλέκονται σε διαπλοκή και διαφθορά γιατί γνωρίζουν νομικά και ξέρουν να κρύβονται.
«Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν έπαιρναν την εξουσία αυτοί που δεν τη θέλουν». Στο σημερινό μεγάλο παιγνίδι στρατηγικά επιβάλλεται η αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας. Δεν επιτρέπονται οι πολιτικές αμφιταλαντεύσεις, στο Κυπριακό και ιδιαίτερα στην αμυντική θωράκιση τόσο στη ξηρά όσο και στην ΑΟΖ μας. Η πολιτική του κατευνασμού όλων των προηγούμενων Προέδρων δικηγόρων μας οδηγεί πιο κοντά στον πόλεμο, που η Τουρκία μόνο μπορεί να επιλέξει, ένεκα του ανισοζυγίου ισχύος εναντίον μας. Τα ανταγωνιζόμενα συμφέροντα ανατρέπονται όχι μόνο από υπέρτερα συμφέροντα, αλλά και από μια νέα στρατηγική αποτροπής των τετελεσμένων.
Σήμερα, η γυναίκα δίνει δυναμικά την παρουσία της τόσο ως πρωθυπουργός ή πρόεδρος ή υπουργός Άμυνας στις ευρωπαϊκές χώρες όσο και υπερπόντιες. Γιατί άραγε; Έχουν μυαλό, έχουν ευαισθησίες, έχουν και την αισθητική, όλα τα προτερήματα που πρέπει να έχει ο άνθρωπος, είναι εύστροφες, ευλογημένες. Η επιμονή στα ΜΟΕ για λύση στο Κυπριακό είναι ξεπερασμένη, μόνο στα γέρικα μυαλά έγινε εμμονή. Οι δικηγόροι ας ασχοληθούν με τα νομικά και με τη Δικαιοσύνη γιατί χωρίς αυτή δεν υπάρχει ειρήνη.
Ο λαός απαιτεί κάθαρση, και για να γίνει αυτό χρειάζονται πολιτικές και δράσεις. Αν θέλουμε άλλους πολιτικούς της εικόνας της τηλεόρασης, θέλουμε γυναικείες παρουσίες στην πολιτική που μέσα από συλλογική δράση και στρατηγική να δώσουν ξανά προοπτική και ελπίδα σ’ αυτόν τον απογοητευμένο λαό.
