Ο Πανίκος Νεοκλέους, συγγραφέας-ερευνητής, διερωτάται γιατί ο ΟΗΕ, η Ευρώπη και η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν επέδειξαν την ίδια ευαισθησία στα εγκλήματα των Αμερικανών, όπως αναφέρει, όπως και στην περίπτωση των εγκλημάτων των Ρώσων στην Ουκρανία;
Διανύουμε ήδη τον τρίτο μήνα του πολέμου ή αν θέλετε της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τη μισή αλήθεια που διαδραματίζεται σε πολλές περιοχές της χώρας. Κατά τη διάρκεια ενός οποιουδήποτε πολέμου γίνονται αρκετές φρικαλεότητες και από τις δυο πλευρές τις οποίες η κάθε πλευρά επιμελώς αποκρύπτει, παρουσιάζοντας μόνο τα εγκλήματα που κάνει η αντίθετη πλευρά. Αυτό το ζήσαμε και στη δική μας πατρίδα το 1974 όπου η κάθε πλευρά (επίσημη και ανεπίσημη) απέκρυπτε τα εγκλήματα που έγιναν. Με δυο λόγια θα αναφέρω ότι και οι Τούρκοι εισβολείς έκαναν πολλά τρομερά εγκλήματα (Άσσια, Παλαίκυθρο και αλλού) αλλά και η δική μας πλευρά έκανε παρόμοια εγκλήματα (Μάραθα, Τόχνη και αλλού). Το χειρότερο είναι ότι αντί οι ένοχοι να τιμωρηθούν, αυτοί βρήκαν κάλυψη και στήριξη από τις ηγεσίες και στις δυο κοινότητες. Όταν δε, μετά από χρόνια, κάποιοι έψαξαν και έφεραν στην επιφάνια τα όσα συνέβησαν, αυτοί οι κάποιοι απειλήθηκαν και κυνηγήθηκαν όχι από τους αντιπάλους, αλλά από τους «ημετέρους».
Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα γράψει ότι δεν ταυτίζομαι με τις ιδέες και τη συμπεριφορά Πούτιν, τόσο πριν τον πόλεμο, όσο και στη διάρκεια του. Ναι, χωρίς να μασώ τα λόγια μου, λέω ότι μια μερίδα Ρώσων στρατιωτών δολοφόνησαν εν ψυχρώ αθώους πολίτες. Μήπως άραγε οι νεοναζί φίλοι του Ζελένσκι δεν έκαναν τα ίδια και ίσως χειρότερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι και τώρα αλλά και πριν οκτώ χρόνια, οι νεοναζί Ουκρανοί δολοφόνησαν 14.000 αθώους πολίτες, κυρίως στην περιοχή του Ντονμπάς. Επειδή αυτά δεν μπορώ να τα αποδείξω με επίσημα στοιχεία, μένω ως εδώ στο θέμα της Ουκρανίας.
Είναι γνωστό και αποδεδειγμένο όμως ότι:
1. Οι Αγγλοαμερικανοί τον Φεβρουάριο του 1944 βομβάρδισαν με γύρω στις 40.000 τόνους βομβών τη Δρέσδη δολοφονώντας εκατοντάδες χιλιάδες αθώους πολίτες οι οποίοι προσπαθούσαν να διαφύγουν από την κόλαση.
2. Γύρω στους έξι μήνες μετά, οι Αμερικανοί ρίχνουν τις δυο ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.
3. Ακολούθησαν το Βιετνάμ, το Ιράκ, η Λιβύη, η Γιουγκοσλαβία και άλλες χώρες.
Χιλιάδες αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα αθώων και εκεί. Είναι «κατανοητό» ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν θα καταδίκαζαν τους εαυτούς τους, όμως γιατί η Ευρώπη και η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν επέδειξαν την ίδια ευαισθησία όπως και στην περίπτωση των εγκλημάτων των Ρώσων στην Ουκρανία; Γιατί οι εκάστοτε Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών δεν επισκέφτηκαν και το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία και να καταδικάσουν με τον ίδιο τρόπο που ο σημερινός Γ.Γ. καταδικάζει τη Ρωσία; Που ήταν ο Γ.Γ. όταν το κοριτσάκι από τη Συρία όταν ρωτήθηκε τι δώρο θα ήθελε, αυτό απάντησε «θέλω πίσω το πόδι μου»;
Που ήταν τόσα χρόνια οι Γ.Γ. του ΟΗΕ; Γιατί και αυτοί δεν επέδειξαν την ίδια ευαισθησία που δείχνει ο σημερινός Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών; Τι έκαναν τα Ηνωμένα Έθνη όταν η Τουρκία βομβάρδιζε με ναπάλμ και άλλα απαγορευμένα όπλα στην Κύπρο; Τι έκανε η «προστάτιδα» χώρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αμερική για να σταματήσει τα εγκλήματα των Τούρκων;
