Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, σχολιάζει την αντίδραση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών στη στάση της Ελλάδας στην ουκρανική κρίση.
Με μία αυστηρή ανακοίνωση της εκπροσώπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρίας Ζαχάροβα, η Ρωσική Ομοσπονδία, επικρίνει την ελληνική κυβέρνηση για τη στάση της στην ουκρανική κρίση.
Αναφέρει μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση: «Λυπούμεθα, που η ελληνική κυβέρνηση επιτρέπει στον εαυτό της, προσβλητικές κατηγορίες εναντίον της χώρας μας. Συναγωνίζονται με τους ομοϊδεάτες τους, σε μία αντί ρωσική προπαγάνδα. Μιλάνε για απρόκλητη επίθεση, την πρώτη μαζική εισβολή, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Και συνεχίζει η ανακοίνωση: «Ξεχνάτε τούς νατοϊκούς βομβαρδισμούς του 1999 στη Γιουγκοσλαβία; Τις επιχειρήσεις στο Ιράκ, Συρία, Λιβύη και Αφγανιστάν; Παραβλέπετε, τα εγκλήματα του καθεστώτος του Κιέβου, που ήρθε στην εξουσία με το αιματηρό πραξικόπημα του 2014;».
Η ανακοίνωση επίσης, κάνει λόγο για εκδικητικές επιχειρήσεις των Ουκρανών νεοναζί -όπως τους αποκαλεί- κατά τις οποίες σκοτώθηκαν, περισσότεροι από 14.000 άμαχοι.. Επίσης, δεν παραλείπει να καταδικάσει ως εγκληματική, την απόφαση της Ελλάδος για αποστολή όπλων στα ουκρανικά εθνικιστικά τάγματα. Κατηγορεί, επίσης, την Ελλάδα ότι με ντιρεκτίβα των Βρυξελλών, έκλεισε τους ελληνικούς ουρανούς για τις ρωσικές αεροπορικές εταιρείες.
Όλο αυτό, σίγουρα είναι μία παράπλευρη απώλεια, της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Και εννοείται, πώς δεν ξεχνάμε, ότι υπάρχουν παραδοσιακές, φιλικές σχέσεις, μεταξύ Ελλάδας-Ρωσίας, από τον 18ο αιώνα.
Ωστόσο, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, θα έπρεπε να κατανοήσει, ότι η θέση της Ελλάδος αυτή τη στιγμή, ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άλλα και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ), είναι πολύ λεπτή. Δεν θα επέτρεπε στον κύριο Μητσοτάκη, να ανεχθεί τέτοιας μορφής ρωσική εισβολή, σε μία ανεξάρτητη, κυρίαρχη χώρα.
Εάν δεν συντασσόταν με τους Δυτικούς, καταδικάζοντας τη ρωσική επέμβαση, ήταν σαν να αποδέχεται ως «δικαιολογημένη» και την τουρκική εισβολή το 1974, με την οποία η Τουρκία εισέβαλε στο νησί μας με το ίδιο πρόσχημα, δηλαδή την σωτηρία των Τ/κ, από τους Ελληνοκύπριους. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, η Ελλάς, να κάνει πως δεν βλέπει την επέμβαση αυτή; Και σίγουρα, χρειάστηκε θάρρος και πολιτική βούληση, για να πάρει την θέση που πήρε, ο Έλλην πρωθυπουργός. Είναι δε, προς τιμήν του, που δεν επιδίωξε να το παίξει… επιτήδειος ουδέτερος, όπως η Τουρκία. Η οποία πατάει σε δύο βάρκες, επειδή έχει ισχυρά συμφέροντα και με την Ουκρανία και με τη Ρωσία.
Η ανακοίνωση της εκπροσώπου του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών κλείνει ως εξής: «Ελπίζουμε, ότι οι πατροπαράδοτες, αρμονικές, ελληνορωσικές σχέσεις, θα αντέξουν και αυτή τη δοκιμασία!». Ας το ελπίσουμε…
