Ο Νίκος Τινής θεωρεί πώς είναι καιρός γυναίκα να διεκδικήσει την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Ένα, αρχή μιας ατέλειωτης σειράς «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Είναι δύσκολη η εποχή που ζούμε, τόσο για πρίγκιπες όσο και για δικηγόρους. Η Κύπρος έφτασε σ’ αυτή την κατάντια γιατί την διοίκησαν Πρέδροι δικηγόροι, ένας αλεξιπτωτιστής της πολιτικής και ένας κομμουνιστής συνδικαλιστής.
Μπούχτισε ο λαός από ανίδεους πολιτικούς και κομματάρχες που έχουν προτεραιότητα στα σχέδια λύσεως του Κυπριακού την οικονομική ευμάρεια, τη διαπλοκή και τη διαφθορά η δε Δικαιοσύνη έπιασε πάτο. Κανείς δεν μιλά πια για ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, το τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης.
Τα σύγχρονα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μιλούν, γυναίκα στην εξουσία. Μια πολιτικό με πείρα στα πράγματα (RES PUBLICA), πολιτικό με σθένος και αντοχή, πολιτική αναλύτρια, τεχνοκράτης, να είναι αξιόπιστη, να μην έχει εκβιαστεί από ξένες δυνάμεις και να έχει αισθητική.
«Ζητείται γυνή- ζητείται Ελπίς», πρέπει να είναι το νέο σύνθημα. Σήμερα στην Κύπρο η γυναίκα αποτελεί το 51% του πληθυσμού. Από καταβολής κόσμου η γυναίκα συμμετέχει τόσο στη διαιώνιση όσο και στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους στη γη.
Γυναίκα, σε ύμνησαν ανά τους αιώνες ποιητές και συγγραφείς, ο Όμηρος ως μοιραία γυναίκα ομορφιάς στην «Ιλιάδα» του, ως πιστή σύζυγος στην «Οδύσσεια» του κι ο ειρηνόφιλος Αριστοφάνης σε διακωμώδησε στη «Λυσιστράτη» το 411 π.Χ. αναδεικνύοντας όμως τη δύναμη και τις αντοχές που έχει η γυναικεία φύση.
Με τη βιομηχανική επανάσταση οι γυναίκες δραστηριοποιούνται στα εργοστάσια και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντικαθιστούσαν τους άνδρες στην κατασκευή πολεμοφοδίων και άλλων πολεμικών όπλων.
Στην Κύπρο, η ζωή αρχίζει να πολιτικοποιείται με τα Οκτωβριανά το 1931 και φούντωσε με τον ηρωικό Αγώνα του 1955-59, όπου αναδείχτηκε η ηρωική μορφή της ηρωοτόκου μάνας, θυσία για την λευτεριά της Κύπρου.
Το 1960 με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας διορίζεται η πρώτη γυναίκα υπουργός Δικαιοσύνης και μετέπειτα Γενική Εισαγγελέας η κα.Στέλλα Σουλιώτη. Σιγά – σιγά, η γυναίκα βρίσκεται παντού. Εκτός από μάνα, σύζυγος και αδελφή, τη βλέπουμε όχι μόνο στα γραφεία, στα σχολεία, στη Δημόσια Υπηρεσία, αλλά να εκλέγεται και βουλευτής, Πρωθυπουργός χώρας, στη προεδρία μιας άλλης, με πρώτο παράδειγμα τον Ισραήλ, Μαδαγασκάρη, Ινδία, Αγγλία, Νέα Ζηλανδία κ.ά.
Γυναίκες της Κύπρου, σας θαύμασα στις μεγαλειώδεις πορείες σας για επιστροφή, ενάντια στην κατοχή με το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».
Σε αντικατοχικές εκδηλώσεις γυναικείων οργανώσεων πραγματοποιείται μεγάλη πορεία. Οι γυναίκες κατάφεραν να διεισδύσουν σε κατεχόμενες περιοχές παρά τον Άγιο Παύλο κρατώντας κλάδους ελαίας και λευκές σημαίες. Πλήθος γυναικών δημιουργούν μια ατέλειωτη ανθρώπινη αλυσίδα κατά μήκος της λεγόμενης πράσινης γραμμής, από τη Δερύνεια μέχρι τον Πύργο για να διαδηλώσουν τη θέληση τους για ειρήνη και απομάκρυνση των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων.
Γυναίκα της Κύπρου, είναι καιρός να διεκδικήσεις την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, βγες έξω από το κομματικό μαντρί, που πιθανόν να σε ένταξε ο πατέρας σου (η ψήφος είναι μυστική), έχεις τη δική σου προσωπικότητα, τις δικές σου δυνατότητες, έχεις ίσα δικαιώματα με αυτά των ανδρών. Τυχόν άρνηση σου να ψηφίζεις ή να ψηφίζεσαι, δεν έχεις το δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι.
Οι κοκορομαχίες που ακούμε καθημερινά από τα πάνελς των καναλιών είναι γένους αρσενικού. Κανείς πρόεδρος (κομματικός) μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσε να φέρει την ενότητα στον κυπριακό Ελληνισμό.
Υ.Γ. Η πολιτική είναι τέχνη. Μακιαβέλι: «Καλότυχος όποιος συνταιριάζει τον τρόπο που πολιτεύεται με το πνεύμα των καιρών».
Γυναίκα, σήμερα διαθέτεις τα μέσα για να μετατρέψεις τη φιλοδοξία σου και τα οράματά σου σε πραγματικότητα. Μην επαναπαύεσαι μόνο στους διορισμούς για έναν καλό μισθό.
