Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, από έναν νέο που τυγχάνει να βλέπει πράσινο στη λέξη «Ανάπτυξη».
Κύριε Νίκαρε,
Εύχομαι να είστε γερός και ασφαλής! Εγώ δεν έχω αυτή τη γλυκιά φωνή ενός μικρού κοριτσιού και δεν θα σας μιλήσω για την καραμπίνα και τις ξαδέρφες μου. Σήμερα (5 Ιουνίου) είναι η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος και επί της ευκαιρίας θα ήθελα να σας παραθέσω τα ακόλουθα. Είμαι ένας νέος 27 ετών, πολίτης της Δημοκρατίας και θα σας μιλήσω για τις δικές μου ανησυχίες αλλά και πολλών νέων όσον αφορά το περιβάλλον και το ρόλο της πολιτείας προς αυτό. Όπως όλος ο κόσμος γνωρίζει, η στροφή προς το περιβάλλον και η απόκτηση περιβαλλοντικής συνείδησης, κρίνεται πιο αναγκαία από ποτέ. Καθημερινά είμαστε μάρτυρες διαφόρων εγκλημάτων, γιατί περί εγκλημάτων πρόκειται, προς το περιβάλλον, προς τον φυσικό μας πλούτο. Τα εγκλήματα αυτά δυστυχώς για εμάς δεν γίνονται μόνο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αλλά γίνονται έξω από τα σπίτια μας. Εδώ και μερικά χρόνια παρατηρείται έντονα το φαινόμενο κακόβουλων πυρκαγιών σε κάθε γωνιά του νησιού με την Κυπριακή Δημοκρατία να είναι απούσα και να φαντάζει αδύνατο να σταματήσει αυτή την ανεξέλεγκτη κατάσταση. Τεράστιες εκτάσεις γης, κατακαίγονται με σκοπό την ανάπτυξή τους. Θα ήθελα πραγματικά να μάθω και τι σημαίνει ανάπτυξη για εσάς. Πέρυσι τεράστια έκταση του Ακάμα καταστράφηκε, μιας περιοχής προστατευόμενης όπου η πολιτεία θα έπρεπε να είναι αμείλικτη και πρώτη να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να προστατεύσει τη συγκεκριμένη περιοχή. Επίσης, πολλά δέντρα μέσα στις πόλεις κόβονται στο βωμό της ανάπτυξης και άλλα κλαδεύονται με τρόπο που ψάχνεις να δεις πράσινο πάνω στους κορμούς των δέντρων. Η πολιτεία πάλι όμως είναι απούσα. Σας ρωτώ, ποιοι νόμοι υπάρχουν; Πόσο αυστηροί είναι και πότε εφαρμόζονται; Γιατί η παρούσα Κυβέρνηση δεν δείχνει την ανάλογη ευαισθησία όσον αφορά περιβαλλοντικά θέματα; Γιατί είμαστε τόσο πίσω όσον αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τους στόχους που έθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση; Γιατί ενώ ζούμε σε ένα νησί με τόση ηλιοφάνεια δεν επενδύσαμε σε νέους τρόπους παραγωγής ενέργειας και αναλωνόμαστε συνεχώς γύρω από το φυσικό αέριο; Τα ερωτήματα είναι πολλά και δυστυχώς τα πλείστα μπορεί να μείνουν αναπάντητα. Παρέλειψα να σας πω, ζω στη Λεμεσό, την πόλη της ανάπτυξης, των πύργων, των καζίνο και του ελάχιστου πρασίνου. Είμαι υπέρ της ανάπτυξης, πνευματικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής. Δεν αναμένω να πάρω πρόσκληση στο Προεδρικό, αλλά ευελπιστώ ότι έχετε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και ότι οι νέοι επιδιώκουν αειφορία και ανάπτυξη. Με εκτίμηση, Ένας νέος που τυγχάνει να βλέπει πράσινο στη λέξη «Ανάπτυξη».
