Γράφει ο Γιάννης Χριστοφίδης από τον Σύνδεσμο Προστασίας Οικογένειας.
Το τελευταίο διάστημα της πανδημίας του κορωνοϊού, πολλοί αναφέρονταν στη Θεία Κοινωνία χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει στη χριστιανική και μάλιστα την ορθόδοξη εκκλησιαστική θεωρία και πράξη αυτή η Κοινωνία, που είναι ταυτόχρονα επικοινωνία, συμμετοχή και φάρμακο, τόσο για το σώμα όσο και για την ψυχή του ανθρώπου. Όταν μιλούμε για Θεία Κοινωνία εννοούμε ότι πρόκειται για ένα μυστήριο και ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας, το πιο σημαντικό που πραγματοποιείται και είναι το κέντρο και ο κύριος λόγος της τέλεσης κάθε θείας λειτουργίας τις Κυριακές αλλά και στις γιορτές των αγίων της χριστιανοσύνης.
Μυστήριο κατά το λεξικό Μπαμπινιώτη, είναι το ανεξήγητο, το απροσπέλαστο και ίσως ακατανόητο για την απλή ανθρώπινη νοημοσύνη, τη σκέψη και την κρίση. Γι’ αυτό όταν κάποιος χωρίς γνώση και εμπειρία προσπαθεί να το ερμηνεύσει ή να το τοποθετήσει στα δικά του καλούπια, καταλήγει σε εικασίες και προσωπικές λαθεμένες εκτιμήσεις.
Μυστήριο κατά την ορθόδοξη λατρεία, είναι ένα συνεχές τεκταινόμενο θαύμα. Και το θαύμα δεν μπορεί να εξηγηθεί με λογικά, δηλαδή κοσμικά επιχειρήματα. Το θαύμα είναι θέμα πίστης. Ή πιστεύεις ή δεν πιστεύεις. Το θαύμα είναι ένα γεγονός πάνω και πέρα από τη λογική. Όπως η αγάπη είναι μια πράξη πέρα και πάνω από την ανθρώπινη δικαιοσύνη, που αν δεν τη νιώθεις και δεν την πιστεύεις, δεν μπορείς να έχεις την αληθινή γνώση αλλά και την αληθινή χαρά της εμπειρίας. Η Θεία Κοινωνία είναι η πραγματική μεταποίηση του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού και γίνεται στο πρότυπο και σε ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου που παρέθεσε ο Κύριός μας στους μαθητές Του, λίγο πριν τη σταύρωση και την ανάσταση Του.
Φυσικά όλοι οι χριστιανοί που λαμβάνουν τη Θεία Κοινωνία δεν νιώθουν το θαύμα, ούτε τα ίδια συναισθήματα που θα έπρεπε να έχουν μετά τη συμμετοχή τους, αν φυσικά έχουν συμμετοχή στο Άγιο Μυστήριο. Ο λόγος είναι ότι δεν τήρησαν ορισμένες προϋποθέσεις προετοιμασίας. Κάθε μέρα κάνουμε λάθη και αμαρτίες, γι’ αυτό κάθε μέρα θα πρέπει να μετανοούμε. Κάθε μέρα θα πρέπει να προσευχόμαστε για το έλεος του Θεού Πατέρα μας. Κάθε μέρα θα πρέπει να αγωνιζόμαστε πνευματικά. Κάθε μέρα να κάνουμε πράξη την αγάπη και την αδελφοσύνη. Κάθε μέρα να ρίχνουμε τον εγωισμό μας, για να αποκτούμε ταπείνωση. Όταν τηρούμε αυτές τις προϋποθέσεις, τότε θα νιώθουμε και τα αγαθά αποτελέσματα της Θ. Μετάληψης που είναι η αληθινή χαρά, η ανέκφραστος ευφροσύνη, και «το αγαλλίαμα των καθορώντων του Σου προσώπου το κάλλος, το άρρητον…». Στην αντίθετη περίπτωση τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά αντίθετα από τα προσδοκώμενα. Σε ένα άλλο επίπεδο μιας άλλης κοινωνίας, εκφραζόντουσαν φωνές φανατισμού, παραλογισμού, καταπάτησης δικαιωμάτων, τήρησης τύπων. Η άποψη για το ποιο είναι το ορθό και το λάθος και ο εγωισμός ότι του καθενός η αλήθεια είναι η πραγματική, ανάγκαζαν τους συνανθρώπους μας να διχάζονται και να συνασπίζονται σε αντιμαχόμενες ομάδες και στρατόπεδα. Καταργήθηκε η ανοχή, η αλληλοκατανόηση και ο σεβασμός του οποιουδήποτε άλλου προσώπου. Παρόλο που όλοι μας γνωρίζουμε ότι ο διχασμός στο τέλος επιφέρει την καταστροφή. Όμως βαθιά μέσα μας αναγνωρίζαμε, αλλά δεν το παραδεχόμαστε, ότι η λύση των προβλημάτων μας είναι η ομόνοια και η αδελφοσύνη, μαζί με την ακατανίκητη δύναμη και βοήθεια του Θεού…
