Κορώνες κανιβαλισμού, ο Ίος της πολιτικής ευθυνοφοβίας και η μυωπία της Εσωτερικής πληροφόρησης .
Από τις 25/02 ως και την 9/03 τυγχάνει μεταξύ άλλον συγγενών με ασθενείς στο νοσοκομείο να έχω περάσει ατέλειωτες ώρες καθημερινώς μεταξύ καρδιοαγγιοχειρουργικης κλινικής και καρδιολογικής εντατικής μονάδας και κατ’ επέκταση να έχω προσωπική επαφή με τον διευθυντή της.
Μετά από μια επείγουσα εισαγωγή ασθενούς με πνευμονικό οίδημα οδηγούμαστε στη ανάγκη εγχείρησης ανοικτής καρδίας με σκοπό την αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας. Βασικός χειρουργός ο Δρ. Χρυσόστομος Κόκκινος. Από την πρωταρχική επαφή με το συγκεκριμένο γιατρό ήταν ευκρινές ότι ενώπιον μου βρισκόταν ένας εξαιρετικά μετρημένος χαρακτήρας, που ηθικά, ενσυνείδητα και συμπονετικά μπορούσε να επεξηγήσει, να κατευνάσει και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη τόσο στην πλευρά του ασθενή όσο και στην πλευρά της οικογένειας.
Μετά από 6 ώρες χειρουργείο στην δεύτερη μας αντάμωση, μας ανακοινώνει την επιτυχία της επέμβασης και μας συνιστά υπομονή μέχρι να δούμε πως θα ξυπνήσει από την νάρκωση και πως θα ανταποκριθεί. Τίποτα δεν θα μπορούσε να με προετοιμάσει για τα συνεπακόλουθα των επόμενων ημερών . Θέλω να κρατήσω μόνο το δέος και την απέραντη ευγνωμοσύνη μου στο πρόσωπο και το έργο του Δρ. Κόκκινου, της ομάδας του και ευρύτερα του νοσηλευτικού προσωπικού, που ανθρώπινα και μεγαλόψυχα στάθηκε και στέκεται διπλά στους ασθενείς και στις οικογένειες τους, ανιδιοτελώς, με σεβασμό προς το ψυχολογικό τους φορτίο και κόντρα στις δομικές αντιξοότητες μιας ανεπαρκούς νοσοκομειακής δομής .
Μετά από μια επιτυχημένη ανάνηψη, η συγκεκριμένη ασθενής οδηγείται σε έξοδο από την εντατική στις 25 Φεβρουαρίου. Προς το μεσημέρι το monitor της ασθενούς παρουσιάζει μεγάλη αστάθεια. Η ασθενής ζητά να της βρω νοσοκόμα και κρούω τα κουδούνια του δωματίου. Εν απουσία άμεσης ανταπόκρισης, βγαίνω έξω ψάχνοντας για βοήθεια και συναντώ τα νοσοκομειακά πόστα μη επανδρωμένα. Φωνάζοντας καταφέρνω να λάβω την προσοχή μιας φυσιοθεραπεύτριας που ασκεί το καθήκον της στην καρδιοχειρουργική μονάδα, όπως επίσης και την προσοχή ενός αναισθησιολόγου από το τμήμα νευρολογίας ευρισκόμενου τυχαία στην καρδιολογική μονάδα για να παραλάβει κάποια χαρτιά. Εισέρχονται και οι δυο διερωτώμενοι τι συνέβη.
Μετά από μια τυπική επεξήγηση των παρατηρήσεων μου και την διενέργηση εξέτασης, η επιβεβαίωση από την ασθενή ότι νιώθει καλύτερα τους οδηγεί στην αποχώρηση από το δωμάτιο για την συνέχιση των καθηκόντων τους. Η ασθενής σταθεροποιείται και ενημερώνομαι ότι οι νοσοκόμες αντιμετωπίζουν ένα επείγον περιστατικό σε άλλο δωμάτιο. Σε μια περίοδο δέκα λεπτών η ασθενής παρουσιάζει κλιμακωτά τα ίδια συμπτώματα που την οδηγούν σε ανακοπή.
Οι δυο νοσοκόμες και η μια επικεφαλής που στελέχωναν μια ολόκληρη καρδιολογική κλινική υπερκαλυμμένη από ασθενείς καταφθάνουν εν παρουσία καρδιολόγου και εκκινούν ένα διαγνωστικό έλεγχο προσπαθώντας να την επαναφέρουν. Καθώς βρίσκονται στο δωμάτιο της ασθενούς ακούω τα κουδούνια για άλλο περιστατικό, δεν θέλω καν να σκέφτομαι την αγωνιά της οικογένειας στην καθυστέρηση που υπήρξε για να βρεθεί κοντά τους υποστήριξη λόγο της απουσίας επαρκούς προσωπικού για την επαρκή κάλυψη των αναγκών της μονάδας.
Κάπου εδώ θέλω να εγείρω το ερώτημα του κατά πόσο οι εσωτερικές πληροφορίες του υπουργού εξαντλούνται σε κανιβαλισμούς, στιγματισμούς και δολοφονίες χαρακτήρα ή επεκτείνονται και στα πρακτικά καθημερινά προβλήματα και ελλείψεις που αντιμετωπίζουν οι μονάδες του γενικού νοσοκομείου. Κατ’ επέκταση διερωτώμαι αν οι εσωτερικές πληροφορίες του υπουργού καθιστούν εις γνώση του ότι οι συγγενείς τον ασθενών λογού της γενικευμένης ανασφάλειας αναγκάζονται να εκτελούν και χρέη άγρυπνων παρατηρητών ούτως ώστε να ενημερώνουν το νοσοκομειακό προσωπικό για πιθανά προβλήματα και επιπλοκές, οπόρροια της υπολειτουργικότητας των μετ-εγχειρητικών μονάδων που δεν επιτρέπουν επαρκή ενδιάμεση θεραπεία σε ασθενείς.
Εν συνεχεία λοιπόν, η ασθενής οδηγείται σε επέμβαση για βηματοδότη καθώς παρουσιάζει ταχυκαρδία και βραδυκαρδία όπως και σε επέμβαση για εγκατάσταση σωληνάριων για αντιμετώπιση πνευμονοθώρακα. Επιστροφή στην εντατική. Οφείλω εδώ να σημειώσω τον εξαίρετο επαγγελματισμό του ιατρικού και νοσοκομειακού προσωπικού τις υπερφορτωμένης εντατικής και να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Καθ’ όλη την διάρκεια της δεύτερης επίσκεψης στην εντατική , ο ίδιος γιατρός που έλειπε στο εξωτερικό, επιμελείτο τις κατάστασης επικοινωνούσε τόσο με την ομάδα του όσο και με εμάς απαντώντας κάθε ερώτηση που εγείραμε, προσφέροντας δύναμη, υποστήριξη και κατανόηση. Η ασθενής ανταποκρίνεται θετικά στην επέμβαση και της χορηγούνται φάρμακα για την σταθεροποίηση της πίεσης και την ταχυκαρδία.
Στην επιστροφή λοιπόν πίσω στο θάλαμο, βρισκω 2 νοσοκόμες στο δωμάτιο. Η μια από την μονάδα εντατικής θεραπείας εγκαυμάτων να ζητά να επιστραφούν τα μαξιλάρια που είχε δανείσει στο καρδιολογικό τμήμα καθώς λόγο νέων περιστατικών τα χρειάζονται επείγον, επίσης, διερωτήθηκε αν υπάρχουν σεντόνια για να δανεισθεί καθώς η μονάδα της έχει ελλείψεις και χρειάζεται κάποια άμεσα.
Σε εκείνη τη στιγμή συλλογικής δυσπιστίας η διακοπή της σιγής που περίκλεισε το δωμάτιο ήταν σαν κρότος εκκωφαντικός, η νοσοκόμα της καρδιολογικής αποκρίθηκε ότι ούτε εμείς έχουμε. Φαντάζομαι ετούτες οι πληροφορίες δεν είχαν φθάσει στα αυτιά του υπουργού. Μετά από ένα διήμερο με συνεχόμενες αστάθειες οδηγούμαστε σε κλιμακωτά υπερτασικά επεισόδια. Στο τηλέφωνο με το γιατρό εξηγώ ό,τι μπορώ να εξηγήσω και αντιλαμβάνομαι ότι έστω και από το εξωτερικό κινεί τις διαδικασίες για αποτελεσματική διαχείρισή της κατάστασης . Οι παρόντες γιατροί διαγνώσκουν εσωτερική αιμορραγία και ο γιατρός της καταφθάνει άμεσα από το αεροδρόμιο. Αποφασίζεται καυτηριασμός δια εμβολής ελπίζοντας στη επιτυχή καταστολή της αιμορραγίας.
Παρόλη την εξουθένωση και αυπνία και το γεγονός ότι είχε μόλις προσέλθει στη χώρα ο Δρ. Κόκκινος έμεινε σε συνεχή επαφή με την οικογένεια, προφέροντας στήριξη και συναμά την πραγματογνωμοσύνη του για τις επιπλοκές που παρουσιάζονταν αλλά και για πιθανά ρίσκα του τι βρίσκεται μπροστά μας. Ο υπερβάλλοντας ζήλος του, προσέφερε προοπτικές παρά αδιέξοδα μέσα στην καταρροή τις ψυχολογικής και συναισθηματικής καταρράκωσης που σε καταβάλλει ενώπιων μιας τέτοιας εξέλιξης.
Όπως γίνεται αντιληπτό το επείγον περιστατικό που αναφέρετε στα ρεπορτάζ και το οποίο οδήγησε τον Δρ. Κόκκινο στο νοσοκομείο ήταν η συμπτωματολογική εξέλιξη της συγκεκριμένης ασθενούς. Κατ’ επέκταση, ήμουν από τα πρώτα άτομα που είχαν επαφή με τον γιατρό την νύχτα της επιστροφής του όπως και συχνή επαφή τις επόμενες μέρες. Μπορώ να επιβεβαιώσω επώνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι το μόνο σύμπτωμα που παρουσίασε ο Δρ. Κόκκινος εκείνο το βράδυ ήταν αυτό της εις βάθους ανησυχίας για την ασθενή του που στο συγκεκριμένο σημείο έδινε μάχη για την ζωή της. Φαίνεται δυστυχώς πως οι πληροφορίες του υπουργού συγχέουν την ηθική υποχρέωση με την ρινική συμφόρηση, το καθήκον με ίωση, την αξιοπρέπεια με πυρετό και τον υπερβάλλοντα ζήλο με μυαλγίες.
Ο καυτηριασμός της ασθενούς ολοκληρώθηκε γύρω στις 2 τα ξημερώματα (4/03) ο γιατρός μαζί με την οικογένεια προσεύχονται να τελειώσει η αλυσιδωτή παρουσίαση επιπλοκών, ενημερώνομαι για τους πιθανούς κινδύνους και ο γιατρός ακούραστα προσφέρει υποστήριξη αλλά και ρεαλιστικά εξηγεί την δυσκολία της κατάστασης. Η ασθενής στο επόμενο τρίωρο περνά ισχαιμικό επεισόδιο και στις πρωινές ώρες εισέρχεται ξανά σε χειρουργείο για την αποβολή αιματολογικών θρόμβων. Ο γιατρός της συντετριμμένος βρίσκει το χρόνο να μας εκφράσει την λύπη του για ετούτη την εξέλιξη, την ανησυχία του και την προσευχή να μην της προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά το εγκεφαλικό.
Μας εξηγεί την στρατηγική του από την αρχική αναζωογόνηση ως την ανάγκη φαρμακευτικής αγωγής και μοιράζετε μαζί μας την ελπίδα και την πίστη που διατηρεί πως η ασθενής θα τα καταφέρει. Ο Ιπποκράτης (δεν γνωρίζω αν ο υπουργός έχει πληροφορίες για το έργο του συγκεκριμένου) έγραψε στην πραγματεία Περί φυσῶν ‘Ο γιατρός βλέπει τα δεινά· έρχεται σε επαφή με τα δυσάρεστα και εισπράττει τις λύπες από τις συμφορές των ασθενών.’ Το πως ο κάθε γιατρός διαλέγει να διαχειριστεί ετούτο το φορτίο είναι ενδεικτικό του χαρακτήρα και του ποιόν του μεταξύ άλλων.
Στην περίπτωση του Δρ. Κόκκινου τόσο στην επαγγελματική αλλά και στην προσωπική αλληλένδετη διάσταση του ζητήματος αποδειχθεί ένας αξιόπιστος, ενσυνείδητος άνθρωπος, με πλήρη επίγνωσή ευθηνής, με βαθιά κατανόηση της βαρύτητας του ρόλου του όπως και του σθένους που σε αυτόν συνεπάγεται. Η ασθενής κατά συνέχεια μεταφέρετε πίσω στην μονάδα εντατικής θεραπείας, όπου για ένα 24ορο βρίσκεται σε μηχανική υποστήριξη.
Ο εντατικολόγος μας ενημερώνει ότι η κατάσταση της είναι κρίσιμη και ακολουθεί τις οδηγίες του Δρ. Κόκκινου. Οι πιθανές επιπλοκές αφορούν την νεφρική λειτουργεία, την νευρολογική λειτουργεία και την πνευμονική λειτουργεία της ασθενούς. Ο Γιατρός, μας συνιστά να ξεκουραστούμε και να δείξουμε εμπιστοσύνη ελπίζει σε σταθερή ανάρρωση χωρίς μεταγενέστερες επιπλοκές καθώς η ασθενής βρισκόταν σε οριακό σημείο.
Επι καθημερινής βάσης , ο συγκεκριμένος γιατρός έβρισκε το χρόνο να επιμελείται τα πολλαπλά καθήκοντα του και να θέτει τον εαυτό του προσιτό σε εμάς, με συμπόνια και δεκτικότητα ακόμα και σε ώρες που δεν βρισκόταν σε υπηρεσία. Οι επόμενες μέρες με βρίσκουν σε διαδρόμους και καθημερνά επισκεπτήρια στην υπερχειλισμένη εντατική με λοιπούς συγγενείς ασθενών να μοιράζομαι δύναμη, ελπίδα και πιστή στον ανελκυστήρα συναισθημάτων που είναι η αίθουσα αναμονής. Τούτο το δίκτυο αλληλεγγύης και υποστήριξης στο επίκεντρο του θέτει στον ίδιο παρονομαστή μονάδες ανεξαρτήτως φύλου, ταξικής προέλευσης και εθνικότητας. Μπροστά στην υπέρβαση μιας μάνας που σε καθησυχάζει ενώ το παιδί της είναι στην ίδια εντατική διασωληνωμένος, μπροστά στην επίκληση της να προσεύχεσαι να ξυπνήσει ο γιος της, όλα ωχριούν Απλα, εναλλαγή της μέρας με την νύχτα σε νεκρό χρόνο, αργά, βασανιστικά μέτρημα παλμών και ανάσας.
Σε ετούτη τη διαδικασία στο επίκεντρο βρίσκεται το ιατρικό και νοσοκομειακό προσωπικό, το ίδιο προσωπικό που ενώ εμείς πασχίζουμε να βρούμε ηρεμία, να αποδεχθούμε ότι είμαστε ανήμποροι να βοηθήσουμε την κατάσταση του ανθρώπου μας, καθησυχάζει, ηρεμεί και εμπνέει τόσο με το έργο του οσο και με την συμπεριφορά του .
9 Μαρτίου, μεσημέρι, ενημερώνομαι από την εντατικολογο για σταθερή πρόοδο της ασθενούς και την πρόθεση να της αφαιρέσουν σωληνάκια για να αποκτήσει κινητικότητα. έχει αίσθηση των άκρων της και πλήρη διαύγεια. Η πρώτη μου ανάγκη ήταν να βρω τον γιατρό και να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, ήταν η πρώτη μέρα που δεν το είχα δει στο χώρο. Η όποια γαλήνη που είχα καταφέρει να οικοδομήσω μετά από ένα μήνα αβεβαιότητας καταρρακώνεται μπροστά στη μικροπρέπεια και τη θρασυδειλία που αναβλύζαν από μια διάσκεψη τύπου με απώτερο σκοπό την αποποίηση ευθηνών. Γιατί αντί να παρακολουθούμε αποτελεσματικά τα αεροδρόμια κλείναμε κάποια οδοφράγματα και τετραγωνίζαμε τον κύκλο. Χωρίς καμία αντίληψη πιθανών επιπτώσεων λοιπόν, ένας υπουργός τολμά να ανοίγει το στόμα του και να εκσφενδονίζει κατηγορίες επι προσωπικού και να υποσκάπτει με σαφή υπονοούμενα που θα έπρεπε να ντρέπονται τα στόματα που τα αρθρώνουν.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ο υπουργός αποφάσισε ότι η συνετή προσέγγιση και η ορθή διαχείριση μιας εν δύναμη υγειονομικής κρίσης είναι η διαπόμπευση και ο στιγματισμός του συγκεκριμένου ιατρού προσκομίζοντας κατηγορίες και υπονοούμενα. Ένα άνθρωπο που σε προσωπικό βαθμό παρακολουθούσα στο χώρο εργασίας του να κρατεί την ζωή μέλους της οικογενείας μου στα χέρια του, ξαφνικά παρατηρώ να βάλλεται και να διασύρεται με ανακρίβειες και ψέματα σε ένα ρεσιτάλ προληπτικής κάλυψης από τον υπουργό μπροστά στην πιθανότητα έκρηξης υγειονομικής βόμβας.
Εκ των πραμάτων η κατάληξη των αρνητικών αποτελεσμάτων τόσο ασθενών όσο και συναδέλφων του Ιατρού ξεμπροστιάζουν το αίσχος του υπουργού και καθιστούν τις κατηγορίες του άνευ αντικειμένου. Κατηγορίες και ψεύδη εις το όνομα κάποιων εσωτερικών πληροφοριών που τον ενημέρωσαν ότι από τις 3 Μαρτίου ο Δρ. Κόκκινος ήταν συμπτωματικός και έτσι συνειδητά, αφήνεται να υπονοηθεί, χωρίς ίχνος ευθιξίας ότι απέκρυψε τα συμπτώματα του και κατ’ επέκταση έθεσε σε κίνδυνο ασθενείς, συνάδελφους και συγγενείς ασθενών .
Σκεφτείτε λοιπόν από την οπτική των συγγενών τον ασθενών του γιατρού το εύρος των αντιδράσεων που μπορούν να προκληθούν όταν ακούν πως μετά από τον κυκεώνα που έχουν περάσει οι άνθρώποι τους, υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να τους μετέδωσε ο θεράπον γιατρός μια ίωση που η στατιστική της αναδεικνύει πλειοψηφούσες πιθανότητες θνησιμότητας. Σε ετούτη τη ντροπιαστική και ηθικά αισχρή διαχείριση με απώτερο σκοπό να προετοιμαστεί ένα έδαφος αποποίησης ευθυνών μπροστά στον πιθανό κίνδυνο μιας εις βάθους κρίσης οι μηχανισμοί του υπουργείου κινήθηκαν επιθετικά, να κανίβαλισουν και να κρύψουν βαθύτατες θεσμικές ανεπάρκειες στην διαχείριση του ζητήματος.
Σε μια τέτοια περιρρέουσα ατμόσφαιρα το σημαντικό είναι μια ανάλογη σε στόμφο ανταπόκριση στη χυδαιότητα και το αναγκαίο να ξεμπροστιαστεί η χαμερπούς διαπόμπευση για εκείνο που πραγματικά είναι. Δηλαδή, μια θρασύδειλη προσπάθεια να προ-καθοριστεί η ατζέντα των θεματικών που θα ακολουθήσουν τόσο τα ΜΜΕ οσο και η κοινωνία σε πιθανό ξέσπασμα κρίσης ούτως ώστε να ελεγχθεί το αφήγημα και να μετατοπιστούν ευθύνες.
Έτσι, αντί να λαμβάνουμε επαρκείς απαντήσεις στα ερωτήματα που έπρεπε να μας ταλανίζουν ως πολίτες πχ. γιατί τα προληπτικά μέτρα δεν εφαρμόστηκαν στην περίπτωση του ιατρού; γιατί ενώ ζητούσε να εξεταστεί δεν έγινε κανένας έλεγχος; και γιατί ενώ έκλεισαν 4 οδοφράγματα, ένας δημόσιος λειτουργός γιατρός προερχόμενος από χώρα μη καταχωρημένη στη λίστα υψηλού κινδύνου μεν, δεν έλαβε τον όποιο έλεγχο και του επιτράπηκε να συνεχίσει να εκτελεί τα καθήκοντα του παρόλες τις δικές του εισηγήσεις. Τώρα, γιατί οι πολιτικοί ιθύνοντες πίστεψαν ότι κανένας δεν θα διερωτηθεί και θα συλλογιστεί για το κατά πόσο είναι λογικά συνεπές ένας έγκριτος καρδιοχειρουργός να αποφάσισε ξαφνικά να ντυθεί υγειονομική πυρηνική βόμβα για τα καρναβάλια, είναι ενδεικτικό του πόσο υπολογίσιμη εν η ευφυΐα μας για τους συγκεκριμένους πολιτικούς.
Στο διά ταύτα δηλαδή μας προσέφεραν να καταναλώσουμε μια ποταπή προσπάθεια να μεταβληθεί η ουσία τις συζήτησης διά μέσου σοβαρών υπονοιών για το ποιον ενός ανθρώπου και μια προσπάθεια πρωτοφανής στοχοποίησης και υπόσκαψης, προκλητικά, σε ένα παραμορφωτικό κλήμα φόβου χωρίς κανένα ενδοιασμό και χωρίς να αναλογιστούν τις όποιες συνέπειες μπορεί να υπάρξουν.
Συνάμα διερωτώμαι για την επιλεκτικότητα της πληροφόρηση του υπουργού και πως ενώ κατάφερε να ενημερωθεί για υποτιθέμενα συμπτώματα ενώ δεν ενημερώθηκε για την εξόφθαλμη τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκετε το νοσοκομείο, όπου στους θαλάμους εν υπάρχουν αρκετά σεντόνια, μαξιλάρια, μάσκες και άλλοι αναγκαίοι εξοπλισμοί, όπου τραγικά οι θάλαμοι είναι υποστελεχωμένοι, και ότι έμεινε να σώζεται είναι αποτέλεσμα του άθλου των εργαζομένων του γενικού νοσοκομείου συμπεριλαμβανομένου και του συγκεκριμένου χειρούργου.
Για το τέλος, κυκλοφορούν όπως ήταν αναμενόμενο σε διάφορα ΜΜΕ, γνώμες που ξαφνικά ήρθαν να προτάξουν την ισχύ του δημοσίου συμφέροντος για να δικαιολογήσουν το κανιβαλιστικό αίσχος του υπουργού. Να μου επιτραπεί να τους διευκρινίσω ότι εσωτερικές πληροφορίες με ενημερώνουν πως δημοσιοποίηση και διαπόμπευση εν έννοιες ετερόκλητες και ανομοιογενείς σε μια ευνομούμενη δημοκρατία.
Πηγή: philenews
