Δεν αρκεί να φωνάζουμε για την ανεπάρκεια κρατικών αξιωματούχων και πολιτικών, για τα φαινόμενα διαφθοράς, την εξυπηρέτηση διαπλεκόμενων συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα, για την ατιμωρησία, τις ατέρμονες έρευνες που σπανίως καταλήγουν στην αποκάλυψη όλης της αλήθειας ή σε διώξεις και παραιτήσεις. Φωνάζουμε για την ύποπτη αμέλεια κρατικών υπηρεσιών να επιβάλουν τον νόμο έναντι ισχυρών επιχειρήσεων και επιχειρηματιών, δυσανασχετούμε για την κάλυψη επωνύμων, για την προστασία όσων έχουν πλάτες, για την κατά προτεραιότητα προώθηση συμφερόντων των δυνατών αυτής της κοινωνίας.
Θα έπρεπε να μην θέλουμε να τους μοιάσουμε. Να τους απομονώσουμε και να τους αποδυναμώσουμε.
Αλλά πώς να γίνει αυτό όταν τη μια φωνάζουμε για τους απατεώνες, τους ψεύτες, τους κλέφτες, τους λωποδύτες και την άλλη τους μιμούμαστε, στη δική του κλίμακα ο καθένας.
Έλεγε χθες η Σωτηρούλα Χριστοφίδου στο ΡΙΚ ότι από τους τρεις εργαζόμενους που ρώτησε, στην ουρά για τα δωρεάν τεστ PCR σε εργαζόμενους που εργάζονται εκτός Λεμεσού, οι δύο ζουν και εργάζονται στη Λεμεσό και δεν είχαν καμία ανάγκη να κάνουν τεστ για να μετακινηθούν. Είπε ακόμα ότι και σε πρόσφατες παρόμοιες δηλώσεις που έλαβε, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε. Και όταν τη ρώτησε η Βρετού τι σημαίνει αυτό, η δημοσιογράφος είπε πως απλούστατα εργοδότες (μικροί-μεγάλοι) εκμεταλλεύονται την περίσταση και στέλνουν τους υπαλλήλους τους στα συνεργεία PCR για να κάνουν δωρεάν το τεστ που υπό κανονικές συνθήκες πρέπει να το επιβαρυνθούν οι ίδιοι.
Κι έτσι, οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν πολύ περισσότερα απ’ όσα έπρεπε να πληρώσουν για τα τεστ των εργαζομένων που πρέπει να διακινηθούν και επιπλέον αυτοί που πραγματικά χρειάζονται το τεστ για τον συγκεκριμένο σκοπό ταλαιπωρούνται διπλά και τριπλά ή υποχρεούνται να πληρώσουν σε ιδιωτικά εργαστήρια, απλά για να γλιτώσει ο «εξυπνάκιας» το κόστος για τα τεστ που δεν καλύπτει το κράτος.
Εννοείται πως αυτό είναι ένα ίσως επουσιώδες παράδειγμα. Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα, όπως η πρόσφατη ρεμούλα γύρω από τα σχέδια στήριξης, για την οποία περιμένουμε ακόμα το Υπουργείο Εργασίας να μας πει από πόσους και ποιους πήρε πίσω λεφτά ή ποιους έστειλε στη δικαιοσύνη για κατάχρηση.
Δεν ρέπουν μόνο οι ταγοί της πολιτικής και της οικονομίας στην παραποθκιά, μικρή ή μεγάλη, αν και αυτοί είναι πολλαπλά ασυγχώρητοι. Και δεν λέμε πως όλοι κλέβουμε, όλοι φταίμε, άρα δεν φταίει κανένας. Απλά, όταν ο μικροαπατεώνας βρίζει τον απατεώνα, ενδεχομένως να τα έχει με τον εαυτό του, που δεν τα καταφέρνει τόσο καλά όσο ο κατηγορούμενος.
