Η αυτοβιογραφική αφήγηση του Νικολά Σαρκοζί για τις 20 ημέρες εγκλεισμού του στη φυλακή Λα Σαντέ κυκλοφορεί την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου, με το Politico να δημοσιεύει ήδη αποσπάσματα. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας περιγράφει την εμπειρία του ως μια βουτιά στην απόλυτη καθημερινότητα της φυλακής: άβολο κρεβάτι, κακό φαγητό, εκκωφαντικοί θόρυβοι και η αίσθηση πως «Καλώς ήρθες στην κόλαση».
«Αυτό δεν είναι μυθιστόρημα», γράφει στον πρόλογο ο Νικολά Σαρκοζί
Στον πρόλογο, ο Σαρκοζί διευκρινίζει: «Αυτό δεν είναι μυθιστόρημα». Ο ίδιος περιγράφει το κελί του ως «ένα φτηνό ξενοδοχείο». Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Politico, στην περιγραφή της πρώτης του νύχτας πίσω από τα κάγκελα δείχνει πόσο μακριά είναι η ζωή του Νικολά Σαρκοζί από τις συνήθειες της καθημερινότητας. Και συνεχίζει ο πρώην πρόεδρος την περιγραφή για έναν κρατούμενο που χτυπούσε επίμονα τα κάγκελα με κάποιο μεταλλικό αντικείμενο. «Ο θόρυβος ήταν αδιάκοπος και φαινόταν ατελείωτος. Η ατμόσφαιρα ήταν απειλητική. Καλώς ήρθες στην κόλαση».
Δεν είναι σαφές αν ήταν ο ίδιος κρατούμενος που, όπως γράφει, περνούσε τον μισό του χρόνο τραγουδώντας τον «Βασιλιά των Λιονταριών» και τον άλλον μισό χτυπώντας τα κάγκελα με ένα κουτάλι. Παρά τον θόρυβο και το άβολο κρεβάτι, «πιο σκληρό και από του στρατού», ο Σαρκοζί κατάφερε να κοιμηθεί μέχρι τις 7 το πρωί. Κι αυτό ενώ ήξερε πως στο διπλανό κελί μπορεί να βρίσκονταν «ισλαμιστές τρομοκράτες, βιαστές, δολοφόνοι ή έμποροι ναρκωτικών», αναφέρει.
Το κελί του είχε επίσης προσαρμογές για άτομα με μειωμένη κινητικότητα, κάτι που δημιούργησε και κωμικοτραγικές καταστάσεις: ο καθρέφτης ήταν τοποθετημένος τόσο χαμηλά ώστε έβλεπε μόνο το ύψος της ζώνης του, αναγκάζοντάς τον να σκύβει για να χτενιστεί. Και σημειώνει το Politico πως αυτό δεν ήταν και τόσο σημαντικό πρόβλημα για κάποιον με ύψος 1,65 μ.
Η αυστηρή καθημερινότητά του
«Ξύπνημα νωρίς. Στρώσιμο κρεβατιού. Πλύσιμο, ξύρισμα, σωστό ντύσιμο. Όχι πιτζάμες. Το μεσημεριανό ήταν στις 11:30 π.μ., κάτι που βρήκε απαράδεκτο, ενώ ο ίδιος αρνήθηκε να φάει σχεδόν όλα τα γεύματα στους πλαστικούς δίσκους, γιατί, όπως περιγράφει, του προκαλούσαν «ναυτία», ενώ η «λασπωμένη μπαγκέτα» ήταν άλλο ένα πλήγμα.
Τις υπόλοιπες ώρες διάβαζε τα βιβλία που είχε μαζί του. Τον «Κόμη Μοντεχρίστο» του Δουμά και μια βιογραφία του Ιησού Χριστού από τον Ζαν-Κριστιάν Πετιφίλ.
Ο προαυλισμός του περιλάμβανε ελάχιστες κουβέντες, πολλή σιωπή, «ο πόνος κάνει τους ανθρώπους σιωπηλούς». Παράλληλα, ο Νικολά Σαρκοζί κατά την παραμονή του στη φυλακή ασκούταν καθημερινά, έχοντας στη φαντασία του ότι τρέχει στο δάσος του Σεν Λεζέ ή στην ακτή του Καπ Νεγκρ.
Το ντους, όμως, ήταν δύσκολο. Χωρίς ντουζιέρα, μόνο ένα «λεπτό ρυάκι» νερού που σταματούσε μετά από λίγα δευτερόλεπτα, αναγκάζοντάς τον να πατά συνεχώς ένα κουμπί – όπως στα δημόσια κολυμβητήρια.
Οι ημέρες πριν από τη φυλάκισή του -Τα λόγια της Κάρλα Μπρούνι
Πριν τη φυλάκιση, περιγράφει στιγμές πανικού στο σπίτι. Τα πρώτα λόγια της Κάρλα Μπρούνι το πρωί: «Τι εφιάλτης! Τι κάναμε για να αξίζουμε αυτή τη φρίκη;».
Παράλληλα, στο βιβλίο ο Νικολά Σαρκοζί κάνει αναφορά και στη συνάντησή του με τον Εμανουέλ Μακρόν στο Ελιζέ, λίγες ημέρες πριν τον εγκλεισμό. «Δεν είχα τίποτα να του πω και καμία διάθεση για κουβέντα». Ο Μακρόν πρότεινε μεταγωγή σε «ασφαλέστερη» φυλακή, αλλά ο Σαρκοζί αρνήθηκε «προνομιακή μεταχείριση».
Πέρα από τη σύζυγό του, τον επισκέφθηκε και ο πρώην πρωθυπουργός Μισέλ Μπαρνιέ. Στις σελίδες του βιβλίου ευχαριστεί τη Μαρίν Λεπέν για τη στήριξή της, τον Ζαν-Λικ Μελανσόν επειδή… δεν είπε τίποτα. Επιτίθεται στη Σεγκολέν Ρουαγιάλ για τον ισχυρισμό ότι έχασε τις εκλογές του 2007 λόγω χρημάτων του Καντάφι και επικρίνει τον Μπρουνό Ρεταγιό ότι «με πήρε αρκετές φορές τηλέφωνο, αλλά δημόσια δεν έκανε τίποτα».
