Είμαι πολιτικός αρθρογράφος στην Ουάσινγκτον και αγνοώ τον Ντόναλντ Τραμπ. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, μετά από σχεδόν μία δεκατία που γράφω για τον 45ο και 47ο πρόεδρο (σ.σ. των ΗΠΑ), ότι είναι ο μόνος τρόπος να κατανοήσω τη διακυβέρνησή του.
Παρ’τε για παράδειγμα τις φορολογικές αυξήσεις. Ο Τραμπ δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο να αυξήσει τις εισφορές εισοδήματος σε πλούσιους και εταιρείες. Ή μήπως το έχει πράξει;
Ο Νιούτ Γκίνγκριτς, μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και εξέχων υποστηρικτής του Τραμπ, επέμεινε ότι ο πρόεδρος έχει αποσύρει από το τραπέζι τις αυξήσεις φόρων για τους εκατομμυριούχους. Ο Λάρι Κούντλοου, ο επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος του Τραμπ στον Λευκό Οίκο στη διάρκεια της πρώτης θητείας του, έχει την ίδια άποψη για τις πιθανές αυξήσεις στους εταιρικούς φόρους. “Ο κ. Τραμπ και οι επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία, έχουν όλοι συμφωνήσει με την τρέχουσα πολιτική, η οποία απλώς επεκτείνει τις περικοπές φόρων του 2017” ανέφερε σε επεισόδιο της καθημερινής του εκπομπής στο Fox Business Network.
Εάν ακούσετε τα σχόλια του Τραμπ για το θέμα, δεν είναι εντελώς παράλογο να ερμηνεύσετε τα λεγόμενά του με αυτόν τον τρόπο.
“Ο Τζορτζ Μπους είπε: ‘ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ, ΟΧΙ ΝΕΟΙ ΦΟΡΟΙ’. Και στη συνέχεια προχώρησε σε μια μάλλον μικρή αύξηση φόρων και καταστράφηκε” ανέφερε ο Τραμπ σε σημείωμα προς τον Γκίνγκριτς, σχετικά με την περιβόητη αθετημένη υπόσχεση του προέδρου Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, την οποία ο πρώην πρόεδρος της Βουλής δημοσίευσε σε μια ανάρτηση στο X. “Ενώ μου αρέσει η ιδέα μιας μικρής αύξησης, οι Δημοκρατικοί πιθανότατα θα τη χρησιμοποιούσαν εναντίον μας και εμείς, όπως ο Μπους, θα ήμασταν ανίσχυροι να κάνουμε οτιδήποτε γι’ αυτό! Οπότε, αν μπορείτε να τα καταφέρετε χωρίς αυτήν, ίσως είναι καλύτερα να προσπαθήσετε να το κάνετε. Δεν χρειάζεται να είμαστε η συμμορία του ‘ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ’ που έχασε τις εκλογές, χωρίς λόγο!”.
Και ιδού τι είπε ο Τραμπ σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη Τύπου στο Οβάλ Γραφείο, όταν ερωτήθηκε εάν υποστηρίζει την υποχρέωση των υψηλόμισθων να καταβάλλουν μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση: “Νομίζω ότι θα ήταν πολύ ανατρεπτικό, επειδή πολλοί εκατομμυριούχοι θα έφευγαν από τη χώρα. Παλαιότερα, έφευγαν από τις πολιτείες – πήγαιναν από τη μία πολιτεία στην άλλη. Τώρα που οι μετακινήσεις είναι τόσο γρήγορες και τόσο εύκολες, φεύγουν από τη χώρα. Χάνεις πολλά χρήματα αν το κάνεις αυτό” είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. “Άλλες χώρες που το έχουν κάνει, έχουν χάσει πολλούς ανθρώπους. Χάνουν τους πλούσιους. Αυτό θα ήταν κακό”.
Η πολιτική και η συσσώρευση πλούτου είναι (σχεδόν) τα πάντα για τον Τραμπ και αυτές οι δηλώσεις σίγουρα ακούγονται σαν μια μάλλον οριστική επιχειρηματολογία κατά των αυξήσεων φόρων. Και άλλωστε, ο Τραμπ είναι Ρεπουμπλικάνος, και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι ιστορικά εχθρικό προς την αύξηση των φόρων – ανεξαρτήτως των περιστάσεων (όπως ανακάλυψε ο Μπους).
Εντούτοις, αυτό που έλειπε τόσο από τη σύντομη επιστολή του Τραμπ προς τον Γκίνγκριτς, όσο και από την απάντησή του στην ερώτηση του δημοσιογράφου στο Οβάλ Γραφείο ήταν κάτι του τύπου: “Είμαι αντίθετος στην αύξηση των φόρων στους πλούσιους και στις εταιρείες και θα ασκήσω βέτο σε οποιαδήποτε νομοθεσία που το κάνει”.
Αντιθέτως, αυτό που έχουμε ακούσει από τον Τραμπ τις τελευταίες εβδομάδες είναι ρητορική που εξυμνεί τα πλεονεκτήματα των αυξήσεων φόρων στους πλούσιους.
“Προσωπικά, δεν θα με πείραζε να πληρώσω παραπάνω” είπε ο Τραμπ. “Θα τους ανέβαζα (σ.σ. τους φόρους) στους πλούσιους, για να φροντίσω τη μεσαία τάξη. Και αυτό, το λατρεύω. Πραγματικά, λατρεύω αυτό το σενάριο”. Πράγματι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ προσπέρασε ολόκληρη τη συζήτηση όταν είπε σε μια ομάδα γερουσιαστών από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ότι είναι ανοιχτός να πάρει το ρίσκο σε αυτό το πολιτικά φορτισμένο θέμα.
Στέλεχος από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα αρμόδιο για τις κυβερνητικές υποθέσεις που στηρίζει τον Τραμπ, είπε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι σχεδόν πάντα εσκεμμένα ασαφής. Παράλληλα, περιέγραψε τη στρατηγική αυτή ως συνήθως ωφέλιμη για τον Τραμπ, αλλά συχνά εξίσου προβληματική για τους πολιτικούς του συμμάχους.
“Ο Τραμπ συνεχώς αφήνει στον εαυτό του τη μέγιστη ευελιξία. Αυτή είναι η μαγεία στην ομιλία του” είπε, ζητώντας να διατηρήσει την ανωνυμία του. “Την ίδια ώρα είναι και ενοχλητικό, γιατί όλοι μένουν με την ιδέα ότι είναι με το μέρος τους, ενώ δεν είναι”.
Ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου αναζητούν έσοδα για να καλύψουν το κόστος της παράτασης τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του Νόμου περί Φορολογικών Περικοπών και Απασχόλησης (Tax Cuts and Jobs Act), που θεσπίστηκε στη διάρκεια της πρώτης θητείας του προέδρου και λήγει στο τέλος του έτους. Χρειάζονται, επίσης, χρήματα για να καλυφθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις του Τραμπ για το 2024. Αυτή η κατηγορία νέων προτάσεων περιλαμβάνει την κατάργηση των φόρων εισοδήματος για τα φιλοδωρήματα, τις υπερωρίες και την κοινωνική ασφάλιση, την αύξηση της έκπτωσης για τους κρατικούς και τοπικούς φόρους (SALT) και τη θέσπιση μιας νέας έκπτωσης για τους τόκους δανείων αυτοκινήτων για αμερικανικά αυτοκίνητα.
Όπως ανέφερε το Bloomberg News σχετικά με αυτό το πακέτο (το “μεγάλο, όμορφο νομοσχέδιο” που καταρτίζουν οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής και της Γερουσίας για να ικανοποιήσουν τις δημοσιονομικές και πολιτικές απαιτήσεις), μία επιλογή είναι η αύξηση των φόρων από το 37% στο 40% για πρόσωπα που κερδίζουν περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια ετησίως. Μία άλλη επιλογή είναι η μείωση ή ο τερματισμός της εταιρικής έκπτωσης για τους κρατικούς και τοπικούς φόρους. Πηγές από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχουν επιβεβαιώσει ότι και οι δύο προτάσεις είναι πραγματικές και σε ισχύ. Εν τω μεταξύ, σίγουρα δεν υπήρξε καμία κατηγορηματική αποκήρυξη από τον Τραμπ.
Γι’ αυτό νιώθω άνετα να αγνοώ τον Τραμπ, ή τουλάχιστον να αγνοώ αυτά που λέει, όπως ήταν η πρακτική μου κατά τις πρώτες 100 και πλέον ημέρες της δεύτερης θητείας του. Είναι αντίθετο με τον τρόπο που χειρίστηκα την κάλυψη του προέδρου στη διάρκεια της πρώτης του θητείας, όταν το ρεπορτάζ μου φαινόταν να κρέμεται από κάθε προκλητικό tweet, αστείο, συνέντευξη Τύπου και συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου που μεταδιδόταν τηλεοπτικά. Αυτήν τη φορά, εστιάζω στο τι κάνει ο Τραμπ. Και αυτό σημαίνει ότι δίνω μεγαλύτερη προσοχή στα εκτελεστικά διατάγματα και στα δελτία Τύπου του Λευκού Οίκου. Όπως θα μπορούσε να πει ο βετεράνος σύμβουλος των Δημοκρατικών Τζέιμς Κάρβιλ: Είναι η χαρτούρα, ανοήτοι.
Είναι μια προσέγγιση, με την οποία διαφωνούν ορισμένοι δημοσιογράφοι.
“Είναι μια λογική πρακτική. Καταλαβαίνω γιατί εσείς και άλλοι στον κλάδο μας πιστεύετε ότι είναι η καλύτερη προσέγγιση, επειδή αυτό που κάναμε εδώ και καιρό δεν φαινόταν ποτέ σωστό ή αποτελεσματικό” δήλωσε ο Ισαάκ Μπέιλι, αρθρογράφος στην McClatchy και καθηγητής επικοινωνίας στο Davidson College στη Βόρεια Καρολίνα. “Απλώς δεν είμαι πεπεισμένος ότι είναι η σωστή προσέγγιση. Αυτό που λέει ο Τραμπ έχει επίσης σημασία. Αυτό δεν θα είναι ποτέ αλήθεια όσο είναι πρόεδρος”.
“Έχουμε καταλάβει από καιρό ότι αυτό που λέει ένας πρόεδρος μπορεί να κινήσει τις αγορές, και είναι ακριβώς αυτό που είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες” προσέθεσε ο Μπέιλι.
Ο Μπέιλι έχει δίκιο φυσικά. Αλλά αυτό εγείρει το ερώτημα: Θα ήταν καλύτερα οι μικροεπενδυτές να αγνοήσουν αυτά που έλεγε ο Τραμπ τον τελευταίο μήνα σχετικά με τους δασμούς; Ή να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στο τι έκανε ή δεν έκανε με την εμπορική πολιτική; Ξέρω τη δική μου απάντηση.
