Φανταστείτε αν η Κίνα ή η Ρωσία προσπαθούσαν να καταστρέψουν ένα περιουσιακό στοιχείο των ΗΠΑ που παράγει δεκάδες ή ακόμη και εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, ενισχύει σημαντικά τον ηγετικό μας ρόλο στην επιστήμη και την τεχνολογία και αυξάνει το κύρος και την ήπια ισχύ μας. Θα περιμέναμε από την κυβέρνησή μας να πάει σε πόλεμο, για να το υπερασπιστεί.
Στην επίθεσή της κατά του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, η κυβέρνηση Τραμπ προσπαθεί να προκαλέσει ακριβώς αυτή τη ζημιά. Παρά τις αποτυχίες και τα ελαττώματά του, το πανεπιστήμιο παραμένει ένα ζωτικό εθνικό asset – και οι ενέργειες της κυβέρνησης είναι πολύ πιο επικίνδυνες για την Αμερική, παρά για το ίδιο το Χάρβαρντ.
Εάν επισκεφτείτε το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο ξεναγός σας θα σας δείξει κάποια κενά σημεία, κόγχες που περιέχουν θραύσματα από πέτρα. Είναι τα απομεινάρια των αγαλμάτων που έσπασαν οι φανατικοί Πουριτανοί κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου. Αλλά το Κέιμπριτζ επέζησε και άνθισε. Τα πανεπιστήμια είναι εξαιρετικά ανθεκτικά και αντιλαμβάνονται τον χρόνο σε αιώνες, όχι σε εκλογικούς κύκλους. Το Χάρβαρντ θα εξακολουθήσει να υπάρχει για πολλά χρόνια μετά το τέλος της κυβέρνησης Τραμπ. Ωστόσο, μια Αμερική που θα στερηθεί όλα αυτά που της προσφέρει το Χάρβαρντ, θα είναι μια φτωχότερη και πιο αδύναμη χώρα.
Αυτή η μάχη αφορά και εμένα: Πέρασα επτά χρόνια στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ και διδάσκω ακόμη στο πρόγραμμα Senior Executive Fellows του Σχολή Διακυβέρνησης Τζον Φ. Κένεντι. Αλλά είμαι επίσης ο πρώτος που θα συμφωνήσει με τους συναδέλφους που λένε ότι το πανεπιστήμιο δεν έχει σταθεί στο ύψος του όσον αφορά στα ιδεώδη του. Οι ίδιες οι εκθέσεις του για τον αντισημιτισμό και την αντιμουσουλμανική προκατάληψη στην πανεπιστημιούπολη περιέχουν καταστροφικές αποκαλύψεις για την αδυναμία της σχολής να διατηρήσει ένα ομαλό και ασφαλές περιβάλλον μάθησης για όλους. Το Χάρβαρντ θα πρέπει να προστατεύει καλύτερα τους φοιτητές του – ακόμη και, όταν είναι απαραίτητο, τον έναν από τον άλλον. Πρέπει να εγγυηθεί την ελευθερία του λόγου στην πανεπιστημιούπολη. Και θα πρέπει να βρει τρόπους να έχει μια πιο ποικιλόμορφη πολιτική εκπροσώπηση τόσο μεταξύ των φοιτητών όσο και μεταξύ των καθηγητών.
Αλλά η κυβέρνηση Τραμπ δεν προσπαθεί να διορθώσει το Χάρβαρντ. Προσπαθεί να το ελέγξει μέσω κατάφωρα παράνομων τακτικών. Οι αυταρχικοί [ηγέτες] πάντα φοβόντουσαν τα πανεπιστήμια λόγω του ρόλου τους ως “κέντρα αντιφρονούντων”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο (απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Οχάιο και του Γέιλ) Τζέι Ντι Βανς απηύθυνε ομιλία με τίτλο “Τα πανεπιστήμια είναι ο εχθρός” το 2021. Αν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ πλήξει την παλαιότερη και πλουσιότερη σχολή της Αμερικής, κανένα άλλο πανεπιστήμιο -και ελάχιστα ιδρύματα- δεν θα τολμήσει να του εναντιωθεί.
Η δήθεν ανησυχία της κυβέρνησης για τον αντισημιτισμό είναι τόσο φανερά προσχηματική που η επιστολή της υπουργού Παιδείας Λίντα Μακμάν με την οποία κηρύσσει το Χάρβαρντ “μη επιλέξιμο για ομοσπονδιακή χρηματοδότηση” δεν κάνει καμία αναφορά σε αυτό, ακόμη και όταν επιτίθεται στη σχολή για την παροχή υποτροφιών σε Δημοκρατικούς πολιτικούς. Τρεις από τους τέσσερις τελευταίους προέδρους του Χάρβαρντ ήταν Εβραίοι (συμπεριλαμβανομένου του σημερινού), όπως και η Πένι Πρίτσκερ, πρόεδρος του Harvard Corporation. Αυτό το καθιστά περίεργο στόχο για όσους δηλώνουν ως πρωταρχική τους ανησυχία τον αντισημιτισμό. Και μια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται ειλικρινά για το ζήτημα αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει από το να μην διορίζει τόσους πολλούς ανώτερους αξιωματούχους με στενούς δεσμούς με αντισημιτικούς εξτρεμιστές.
Ο κυβερνητικός έλεγχος θα κατέστρεφε αυτό που κάνει πολύτιμο το Χάρβαρντ – και κάθε άλλο πανεπιστήμιο. Τα πανεπιστήμια παίζουν σημαντικό ρόλο στην παραγωγή επαναστατικών ιδεών επειδή αγκαλιάζουν την ελευθερία της σκέψης και της διαφωνίας. Το να γίνουν εντολοδόχοι των πολιτικών αντιτίθεται σε αυτό.
Ο ακρωτηριασμός του Χάρβαρντ, και μαζί με αυτό, της αμερικανικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, θα αποτελούσε βαρύ πλήγμα για τις ΗΠΑ. Η συμβολή του πανεπιστημίου στην αμερικανική ιστορία και τον αμερικανικό πλούτο είναι τεράστια. Έχει αναδείξει οκτώ προέδρους και αμέτρητα μέλη του Κογκρέσου, κυβερνήτες, δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου, διευθύνοντες συμβούλους και επιχειρηματίες, καθώς και περισσότερους παρασημοφορημένους με το Μετάλλιο της Τιμής από οποιαδήποτε άλλη σχολή εκτός από το West Point και τη σχολή του Πολεμικού Ναυτικού.
Τα τελευταία 20 χρόνια, οι ιδρυτές του Χάρβαρντ έχουν κατά μέσο όρο εννέα unicorns -startups με αξία που ξεπερνά το 1 δισ. δολάρια– κάθε χρόνο, κατέχοντας την πρώτη θέση μεταξύ όλων των πανεπιστημίων παγκοσμίως. Και μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, οι εταιρείες που ιδρύθηκαν από απόφοιτους του Χάρβαρντ εισήχθησαν στο χρηματιστήριο με συνολική αξία 282 δισ. δολ. (Να σημειώσω επίσης ότι το ένα τέταρτο όλων των unicorns έχουν ιδρυτή που ήρθε στις ΗΠΑ ως ξένος φοιτητής – δηλαδή το target group του Τραμπ στο Χάρβαρντ και άλλα πανεπιστήμια).
Τόσο η οικονομία των ΗΠΑ όσο και η διεθνής υπεροχή της χώρας εξαρτώνται από την πρωτοκαθεδρία στην επιστήμη και την τεχνολογία. Αυτή η ηγετική θέση απειλείται όσο ποτέ άλλοτε: Τα αμερικανικά πανεπιστήμια, διαχρονικά στην κορυφή της έρευνας και της καινοτομίας, σήμερα υπολείπονται. Όταν το Nature κατέταξε τα 10 κορυφαία ερευνητικά πανεπιστήμια στον κόσμο το 2023, οκτώ βρίσκονταν στην Κίνα. Ωστόσο, το Χάρβαρντ ήταν το Νο 1. Αν πραγματικά πιστεύετε στο “America First”, θα έπρεπε να το ξανασκεφτείτε πριν να του επιτεθείτε.
Έπειτα, υπάρχει η παγκόσμια φήμη του πανεπιστημίου, το οποίο λειτουργεί ως εκπρόσωπος της αμερικανικής αριστείας. Κάποτε βρέθηκα στο Πανεπιστήμιο Tsinghua, το MIT της Κίνας, ως επισκέπτης καθηγητής. Όσο ήμουν εκεί, ο πρύτανης έφερνε συστηματικά στο γραφείο μου αξιωματούχους που επισκέπτονταν το πανεπιστήμιο, για να τους δείξει τον καθηγητή του Χάρβαρντ που διδάσκει στο Tsinghua. (Αστειευόμουν τότε ότι περίμενα να μου πετάξουν φιστίκια, όπως ένας ελέφαντας στον ζωολογικό κήπο).
Το πανεπιστήμιο είναι επίσης ένα ισχυρό μέσο για τη διάδοση των αμερικανικών αξιών. Τα τελευταία 25 χρόνια, ηγέτες χωρών από τον Καναδά έως την Ταϊβάν έχουν σπουδάσει στο Χάρβαρντ. Η επόμενη γενιά θα είναι παρόμοια: η μελλοντική βασίλισσα του Βελγίου είναι φοιτήτρια του Χάρβαρντ και η κόρη του προέδρου της Κίνας Σι είναι απόφοιτος. Η παγκόσμια ελίτ, με άλλα λόγια, πληρώνει για το προνόμιο να στέλνει τα παιδιά της στο Χάρβαρντ για να γνωρίσουν αυτά που έχει να τους προσφέρει ο αμερικανικός τρόπος ζωής και να γαλουχηθούν με τις αμερικανικές αξίες.
Η επίθεση στο Χάρβαρντ είναι στην πραγματικότητα μια επίθεση στην Αμερική. Το Χάρβαρντ, όπως κάθε παλιός και σημαντικός θεσμός, συμπεριλαμβανομένου του έθνους μας, απέχει πολύ από το να είναι τέλειο. Αλλά όπως για την Αμερική, έτσι και για το Χάρβαρντ, αξίζει να το υπερασπιστούμε.
Απόδοση – Επιμέλεια: Λυδία Ρουμποπούλου
