Η παροιμιώδης απλότητα και το καλλιτεχνικό ένστικτο του Παύλου Παυλίδη τον καθιστά αγωγό προβληματισμών για την κοινωνική πραγματικότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση εστιάζει ο νέος δίσκος που έχει στα σκαριά, στον οποίο συμμετέχει και ο Γιάννης Αγγελάκας. Οι δύο τους εμφανίζονται στη Λευκωσία με τα σχήματά τους, B Movies και 100°C, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Εις Λήδραν», σε μια ιστορική μουσική συνάντηση που φέρνει στη μνήμη την εποχή που τα Ξύλινα Σπαθιά και οι Τρύπες μεσουρανούσαν στην ελληνική ροκ σκηνή.
Άκουσα το τραγούδι «Νέα Βαρβαρότητα». Σηματοδοτεί μια επιστροφή σε κομμάτια που εστιάζουν στην κοινωνική κριτική; Σίγουρα έρχεται ένας δίσκος που εστιάζει περισσότερο στην κοινωνική πραγματικότητα. Από εσωτερική πάντα ανάγκη και ακλουθώντας έναν προσωπικό κύκλο. Την τελευταία δεκαετία είδαμε τη «στροφή» αρκετών καλλιτεχνών αλλά και δημοσιογράφων περισσότερο στην κοινωνική κριτική. Γελούσα πικρά για πολύ καιρό βλέποντας ανθρώπους που τις προηγούμενες δεκαετίες χαριεντιζόντουσαν με τους αρχιτέκτονες της καταστροφής να πέφτουν ξαφνικά απ’ τα σύννεφα για «το κακό που μας βρήκε». Αυτό μου προκάλεσε αρχικά μια αντίδραση και είπα στον εαυτό μου «κάνε την αταξία σου και στάσου απέναντι». Μια εσωτερική προσωπική νίκη στον καθημερινό μας αγώνα εναντία στην όποια σαπίλα έχει πάντα κοινωνικό αντίκτυπο. Αλίμονο αν η αντίσταση γίνει κι αύτη υπόθεση του συρμού και νέα μόδα.
Ποια ανάγκη οδήγησε στη συνεργασία με τον Γιάννη Αγγελάκα; Ο Γιάννης απ’ τη δεκαετία του ‘80, εκτός απ’ το βαθύ ποιητικό του λόγο, καθόρισε με τη στάση του και μια συμπεριφορά απέναντι στην «επιτυχία». Έκανε ξεκάθαρο ότι δεν είναι απαραίτητα συνώνυμη με το ηθικό ξεχαρβάλωμα. Το να του προτείνω να πούμε μαζί τη «Νέα Βαρβαρότητα» δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη. Ήρθαμε και τόσο κοντά εξάλλου με τις περσινές κοινές εμφανίσεις, οπότε έγινε σχεδόν από μόνο του.
Πώς εμφανίσεις σαν τις δικές σου και του Αγγελάκα ελκύουν τόσο κόσμο, νέους που δεν έζησαν τις εποχές των Τρυπών και των Σπαθιών, χωρίς προβολή από mainstream μμε; Ποτέ δεν στηριχτήκαμε σ’ αυτά τα μέσα. Αυτά πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Ποτέ δεν παίρνουν το ρίσκο να γίνουν αυτά άνεμος και να οδηγήσουν τον κόσμο σε πιο καθαρά νερά. Κι ενώ μας παρουσιάζουν σαν καλλιτέχνες που κινούνται δήθεν υπόγεια, είναι αυτά που υπογείως υποσκάπτουν την αισθητική και την αλήθεια της νεολαίας. Η ξενοιασιά δεν είναι υποχρέωση, είναι δικαίωμα. Το χειροκρότημα και τα φώτα μετατρέπονται σε ψυχικό θόρυβο και σε σκοτάδι αν δεν αντιστοιχούν σε κατάθεση ψυχής και αλήθειας. Ο στόχος είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πιο χρήσιμοι, όχι πιο διάσημοι ντε και καλά.
Έχει εκλείψει η ανάγκη που γέννησε μουσικά πρότζεκτ όπως των Τρυπών και των Ξύλινων Σπαθιών; Υπάρχουν πάντα καινούργια πρότζεκτ. Θέλουν το χρόνο τους.
Ποια περίοδο εκτιμάς ότι περνάει σήμερα η ελληνική μουσική; Πάντα υπάρχει αναβρασμός. Φτάνουν από παντού μηνύματα ότι οι νέοι γκρεμίζουν, αφομοιώνουν και προσχωρούν.
Πώς προβλέπεις να εξελίσσονται τα μουσικά ενδιαφέροντα των νέων; Υπάρχει πολύ πληροφορία. Καταιγισμός. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι πολλές φορές. Για να δεις καθαρά ένα τοπίο πρέπει και κάπως να φρενάρεις να το απομονώσεις να μη βιαστείς να το προσπεράσεις, τρέχοντας στο επόμενο πλάνο, στο επόμενο τραγούδι. Δεν είναι απαραίτητο να καταβροχθίσεις εκατό καλά βιβλία. Αρκεί καμιά φορά να εμβαθύνεις στ’ αλήθεια σε ένα. Πάντα σκέφτομαι ότι κάθε φόρα που απαντώ σ’ αυτήν την ερώτηση υπάρχει κάπου κάποιος νέος τραγουδοποιός που ετοιμάζει το επόμενο θαύμα. Είναι πιο σημαντικό να έχουμε τ’ αυτιά μας ανοιχτά παρά να πιστεύουμε ότι ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Τα προβάδικα είναι γεμάτα. Αυτό από μόνο του είναι καλό.
Ποια μουσική υπόκρουση θα ταίριαζε στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα; Η σημερινή ζοφερή πραγματικότητα έχει ήδη τον δικό της μουσικό πολτό. Στις περισσότερες πόλεις υπάρχουν πιάτσες όπου τα μαγαζιά συναγωνίζονται ποιος θα παίξει πιο δυνατά απ’ τον δίπλα. Κι έτσι κανείς δεν ακούει τίποτα εκτός από ένα κακόηχο τίποτα. Μπορεί κάποιας πιτσιρικάς να το κάνει αυτό μουσική και από άτεχνη στο τέλος αξιόλογη. Θα άξιζε τον κόπο.
Πόσο σε ανησυχούν φαινόμενα όπως η επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη; Δεν πέσαμε κι απ’ τα σύννεφα. Ποτέ δεν πίστεψα ότι ζω σε μια κοινωνία ερωτευμένη με τη Δημοκρατία. Μετά τη Χούντα τα δυο μεγάλα κόμματα απορρόφησαν πολύ σαπίλα ακριβώς επειδή στηρίζονταν στην ψηφοθηρία. Κι έτσι πολλά «θηρία» της ακροδεξιάς βολεμένα και χορτασμένα από ρουσφέτια και μίζες λούφαζαν φορώντας το προσωπείο του δημοκράτη. Τώρα που τελείωσε το πανηγύρι, απλά έπεσαν οι μάσκες. Και περιφέρονται σε αγέλες έτοιμοι να δαγκώσουν. Το αληθινό πρόβλημα δεν είναι αυτοί. Το πρόβλημα είναι ο μικροαστούλης που κοιτάζει κρυμμένος πίσω απ’ την κουρτίνα και λέει «καλά του κάνανε». Είναι ο ίδιος που λέει ότι επί Χούντας κοιμόταν με ανοιχτά παράθυρα. Μέχρι που κάποια μέρα κοίταξε απ’ το ανοιχτό του παράθυρο και έλειπε η μισή Κύπρος. Κάπου το διάβασα αυτό και ως μαύρο χιούμορ μου φάνηκε πετυχημένο.
Ποιος αισθάνεσαι ότι είναι ο ρόλος σου σ’ αυτή την περίοδο του έντονου κοινωνικού αναβρασμού; Δε βλέπω κάποιο έντονο κοινωνικό αναβρασμό. Πολύ φοβάμαι ότι βλέπω παραίτηση στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Εκτονώθηκε η κατάσταση. Σαν να τη χρησιμοποίησαν την αριστερά ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση. Ο ρόλος μου είναι να είμαι όσο πιο συνεπής μπορώ απέναντι στους γύρω μου και να αντιστοιχώ σ’ αυτά που λέω. Προσπαθώ να είμαι χρήσιμος.
Σε επηρεάζει η ιδέα της φθοράς του χρόνου; Όσο δεν βαδίζει κάποιος κόντρα στην ψυχή του και τις αξίες του τόσο ο χρόνος είναι με το μέρος του. Τα σώματα φθείρονται. Έχει κι αυτό την ομορφιά του αν έχεις τα μάτια να τη δεις. Αυτός είναι ο προορισμός τους. Για τις ψυχές αυτό δεν είναι κανόνας. Ο χρόνος μπορεί να κάνει τις ψυχές των ανθρώπων έργα τέχνης που καθρεφτίζονται στα βλέμματά τους.
Για ποια πράγματα αισθάνεσαι νοσταλγία; Θυμάμαι με αγάπη πολλούς ανθρώπους. Η ανάμνηση της ευτυχίας όμως μπορεί να γίνει επικίνδυνο πράγμα και να σε παγιδεύσει. Μ’ αρέσει η ιδέα ότι επιστρέφουμε προς τα εμπρός.
Ένιωσες ποτέ να εγκλωβίζεσαι στην εικόνα που είχαν οι άλλοι για σένα; Με το που το αισθανόμουν έδινα μια κλωτσιά στην ψυχή μου να πάει παρακάτω. Στη μουσική μου τουλάχιστον πορεία αυτό νομίζω φαίνεται αρκετά καθαρά. Δεν είναι και το πιο βολικό πράγμα, αλλά πάντα είναι υγιεινό.
Φεστιβάλ Εις Λήδραν, 6, 7 & 8 Ιουνίου, Τάφρος Κωστάντζα, Λευκωσία, 99810011, 7μ.μ.
