Τη συνεργασία τους με τον σκηνοθέτη της παράστασης τη χαρακτηρίζουν «σχολείο». Και είναι, αν σκεφτεί κανείς πως οι δυο τους, μόλις αποφοίτησαν από τη Σχολή «Βλαδίμηρος Καυκαρίδης» το περασμένο καλοκαίρι. Ο Γιώργος Μουαΐμης ήταν ένας από τους καθηγητές τους, από τον οποίο ζήτησαν να σκηνοθετήσει τη διασκευή της «Φθινοπωρινής Σονάτας» του Μπέργκμαν, που «φτιάξανε» αφαιρώντας τους περιφερειακούς ρόλους και κρατώντας μόνο αυτούς της μητέρας και της κόρης.
 
«Άντλησε από μέσα μας ό,τι ότι χρειαζόταν και το χρησιμοποίησε. Σε κάθε στιγμή της συνεργασίας μας μαζί του ένιωθα πως πήγαινα από τη μία σχολείο από την αρχή κι από την άλλη ότι εντρυφώ βαθύτερα στην υποκριτική τέχνη», λέει η Φωτεινή Πετροπούλου. «Ως συνεργάτης είναι “δημοκρατικός”, ανοιχτός στην ανταλλαγή ιδεών και την συνεισφορά από τους ηθοποιούς του. Ένας γλυκύτατος άνθρωπος που μας καθοδήγησε και αγκάλιασε αυτή την δουλεία με αγάπη και λαχτάρα», συμπληρώνει η Κρίστη.
 
Όταν οι δυο τους αποφάσισαν να διασκευάσουν το συγκεκριμένο έργο του Μπέργκμαν γνώριζαν τις δυσκολίες και το ρίσκο όμως, αλλά – εξηγεί η Φωτεινή- είχανε πέσει σε μια δίνη έρωτα μαζί του. «Ένα δύσκολο, πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο με χαρακτήρες εντελώς μακριά από τον δικό μας». Η νεαρή ηθοποιός, που επιθυμεί όσο τίποτε άλλο να της δίνεται η ευκαιρία από δω και στο εξής να ασχολείται με αυτό που αγαπά περισσότερο, δηλαδή το θέατρο, εξηγεί πως με τον ρόλο της Σάρλοτ που υποδύεται, υπάρχει μια ηλικιακή διαφορά τουλάχιστον 20 χρόνων.
 
«Η ηλικία προσαρμόζεται, όλα αυτά που κουβαλάει όμως; Είναι μια καταξιωμένη πιανίστρια, ο κόσμος γι’ αυτήν περιστρέφεται γύρω της, εγκατέλειπε συνεχώς άντρα και παιδιά για την καριέρα της ή τους κατά διαστήματα άλλους έρωτες της. Έκλεισε την μικρότερη άρρωστη κόρη της σε ίδρυμα προκειμένου να μην ασχολείται η ίδια. Είναι ένα πλάσμα που δεν ξεβολεύεται για κανέναν λόγο. Όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα, ως πρώτο επαγγελματικό βήμα, είναι σίγουρα μια ελεύθερη πτώση κι ένα στοίχημα για μια ηθοποιό που μόλις τελείωσε τη σχολή…».
Για την Κρίστη Χαραλάμπους η δουλεία αυτή είναι σίγουρα μια βουτιά στα βαθιά. «Καταπιαστήκαμε με ένα έργο πολυδιάστατο, πολυεπίπεδο. Πραγματεύεται την σχέση μάνας- κόρης. Μια δύσκολη, εκρηκτική σχέση που οι επιδράσεις και οι επιπτώσεις της στους χαρακτήρες είναι καταλυτικές. Η κόρη, η Εύα, την οποία υποδύομαι εγώ είναι ένας ιδιαίτερος ρόλος. Ένα πλάσμα ταγμένο στην προσφορά. Ζούσε πάντα στην σκιά της μητέρας της, εγκλωβισμένη μέσα στον ίδιο της τον εαυτό κουβαλάει ακόμα μέσα της τα παλιά παιδικά τραύματα. Αυτό δεν την κάνει απαραίτητα ένα αδύναμο πλάσμα, αντίθετα. Η “Σονάτα” είναι ένα έργο σκληρό και ταυτόχρονα λυτρωτικό. Μας δίνει λοιπόν υλικό για ψάξιμο, για εμβάθυνση στις ανθρώπινες σχέσεις και τον ψυχισμό του ατόμου».
 
Όσο για την συνέχεια στην δική της επαγγελματική πορεία; «Υπάρχουν σίγουρα πολλά έργα και χαρακτήρες που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον αλλά δεν θα ήθελα να πέσω στην παγίδα να λαχταρώ “εμμονικά” τους “μεγάλους ρόλους”. Προσωπικά προσεγγίζω κάθε ρόλο με την ίδια “φροντίδα”, δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ρόλοι για μένα. Το πιο σημαντικό στο θέατρο θεωρώ ότι είναι οι καλές συνεργασίες, η συνύπαρξη και η αλληλεπίδραση με αξιόλογους καλλιτέχνες, η τριβή με το αντικείμενο, η επαφή με κάθε μορφή τέχνης και σαφώς η προσωπική εξέλιξη που προκύπτει από όλα αυτά».
 
Σονάτα για Δύο. Πρεμιέρα 13/1. Παραστάσεις: 16, 17, 20, 23, 24 Ιαν. στο Εγκώμιο Πολ. Κέντρο, Λ/σία. Ώρα έναρξης: 20:30, τηλ. 96555153.