Το ζητούμενο για εκείνον ήταν, από την πρώτη στιγμή, ο θεατής να καταφέρει να βρει ξανά την παιδική του αθωότητα και να συναντηθεί με τον αληθινό, αγνό εαυτό του. Ο σκηνοθέτης της παράστασης «Ο Μικρός Πρίγκιπας στα κυπριακά» μάς μιλά για το όραμά του και για το πώς το θέατρο μπορεί να μας κάνει να αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε τη διάλεκτό μας.
 
– Πώς γεννήθηκε η ιδέα μεταφοράς στο θεατρικό σανίδι του Μικρού Πρίγκιπα στα κυπριακά; Στο τέλος κάθε σεζόν, αρχίζω να σκέφτομαι ποια θα ήθελα να είναι τα επόμενα βήματά μου. Μέσα σε αυτή την προσωπική διαδικασία, ξύπνησα ένα πρωί, πριν τρεις περίπου μήνες, με τη σκέψη να κάνω τον Μικρό Πρίγκιπα στα κυπριακά, με τον Γιάννη Μίνωα να παίζει όλους τους ρόλους. Αμέσως, τον πήρα τηλέφωνο, του είπα τις προθέσεις μου και ενθουσιάστηκε. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε ένα υπέροχο δημιουργικό ταξίδι!
 
– Τι σε είχε γοητεύσει στην απόδοση του Ιάκωβου Χατζηπιερή του αριστουργήματος του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί; Πρώτα απ’ όλα, με γοήτευσε ο ίδιος ο Ιάκωβος. Είμαι πολύ χαρούμενος που γνώρισα αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο και σπάνιο άνθρωπο, με τον οποίο επικοινώνησα από την πρώτη στιγμή. Είναι ένας άνθρωπος με βαθιά γνώση και αγάπη για την κυπριακή διάλεκτο. Με γοήτευσε ο σεβασμός με τον οποίο μετέφερε ένα τέτοιο κείμενο, χωρίς να χάσει ούτε από την ποίηση, ούτε από τις εικόνες του.
 
– Γιατί ήταν σημαντικό για εσένα τον ίδιο να σκηνοθετήσεις το συγκεκριμένο έργο; Επειδή είχα ανάγκη να θυμηθώ την προέλευσή μου. Σκηνοθετώντας τον Μικρό Πρίγκιπα, ξανασυστήθηκα με τον εαυτό μου και του θύμισα ότι κάπου έχει ξεχάσει ένα τριαντάφυλλο που χρειάζεται αγάπη.
– Ποιες ήταν οι ιδιαιτερότητές του και ποιες δυσκολίες κλήθηκες να αντιμετωπίσεις; Σίγουρα το να σκηνοθετείς ένα έργο στην κυπριακή, χρειάζεται ειδικό χειρισμό. Δεν είμαστε εξοικειωμένοι στο να διαβάζουμε κυπριακά. Ήταν ιδιαίτερη διαδικασία η μεταφορά του γραπτού λόγου σε προφορικό αλλά και άκρως απολαυστική, αφού ανακαλύψαμε και γευτήκαμε την ομορφιά της διαλέκτου μας και κατ’ επέκταση του τόπου μας. Το ότι ένας και μόνο ηθοποιός κάνει τα πάντα σε αυτή την παράσταση, είναι επίσης μια μεγάλη πρόκληση.
 
– Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές οδηγίες, που χρειάστηκε να δώσεις; Απλότητα, αλήθεια, ειλικρίνεια.  
– Τι θα δούμε πάνω στη σκηνή; Έναν ηθοποιό να προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας αφηγηθεί ολόκληρη την ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα! Αιφνίδιες αλλαγές ρόλων, εντυπωσιακές σκηνογραφικές λύσεις, κοστούμια, ζωντανή μουσική, τραγούδι και πολύ παιχνίδι.
– Τι θες να κερδίσει ο θεατής που θα παρακολουθήσει την παράσταση; Ποιο είναι για σένα το ζητούμενο; Θα ήθελα ο θεατής να καταφέρει να ξαναβρεθεί, έστω και για λίγο, με την παιδική του αθωότητα. Με τον αληθινό, αγνό εαυτό του, που παρασύρθηκε μέσα στη χειμαρρώδη πορεία της ζωής.  
– Με ποιον τρόπο θα αγγίξει ένα παιδί και με ποιον έναν μεγάλο; Πιστεύω ότι τα παιδιά θα πάρουν άλλα και οι μεγάλοι άλλα. Είναι ένα έργο που δεν έχει ηλικία. Δεν μπορεί να καθορίσει κάποιος σε ποια ηλικία απευθύνεται ο Μικρός Πρίγκιπας. Αυτή είναι και η μεγάλη του επιτυχία, κατά τη γνώμη μου. Στην παράστασή μας εύχομαι τα παιδιά και οι μεγάλοι να γίνουν ένα. Να αφεθούν, να γελάσουν, να συγκινηθούν, να τραγουδήσουν…
– Σε αγχώνει το συγκεκριμένο κοινό, τα παιδιά; Έχω σκηνοθετήσει πέρυσι το musical TRASH της silverspotlight. Έχω παίξει επίσης ως ηθοποιός σε πολλές παιδικές παραστάσεις. Είναι ένα απαιτητικό είδος το παιδικό θέατρο και μια τεράστια ευθύνη. Το αντιμετωπίζω πάντα με μεγάλη σοβαρότητα. Δεν με αγχώνει, όμως, γιατί ξέρω καλά πως ό,τι δώσεις στα παιδιά, αυτό θα πάρεις πίσω.
 
– Τι ρόλο καλείται να επιτελέσει το θέατρο στη διάσωση της διαλέκτου μας; Είναι πολύ ουσιώδης ο ρόλος του. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να γίνονται τέτοιου είδους κινήσεις πάνω σε τόσο σπουδαία κείμενα. Πρέπει να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε την ποικιλομορφία που κάνει τόσο σπουδαία τη διάλεκτό μας!
– Τι είναι αυτό που απολαμβάνεις μέχρι σήμερα στη δουλειά σου; Τις συναντήσεις με πανέμορφους ανθρώπους.
– Σε νεαρή ηλικία έχεις τιμηθεί με το Βραβείο Σκηνοθεσίας (στα Θεατρικά Βραβεία Κύπρου 2015-2016), για την πρώτη σου σκηνοθετική δουλειά. Λειτούργησε ως κίνητρο για τη συνέχεια; Σαφέστατα, το βραβείο άνοιξε δρόμους. Θα ήμουν άδικος αν έλεγα ότι δεν με βοήθησε. Μετά τον Πλούτο και το βραβείο άλλαξαν αρκετά πράγματα. Ξέρω, όμως, καλά πως ένα βραβείο δεν φέρνει την άνοιξη. Φροντίζω να επανέρχομαι στις βάσεις μου και να συνεχίζω πάντα με πολλή δουλειά για νέα ταξίδια. Το βραβείο, πάει πέρασε. Όσο βοήθησε, βοήθησε. Ξεκινάω πάντα από το μηδέν.
– Εξακολουθεί ο «Πλούτος», όμως, να αποτελεί ένα ορόσημο στη ζωή σου; Ναι. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την επαγγελματική μου πορεία μέχρι στιγμής ως μια πορεία «Προ Πλούτου» και «Μετά Πλούτου». Ο Πλούτος ήταν για μένα η πιο δυνατή στιγμή της ζωής μου.
– Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν σκηνοθέτη καλό στη δουλειά του; Θεωρώ πως ένας σκηνοθέτης πρέπει να έχει ικανότητες ψυχολόγου. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις με ποιον τρόπο θα χειριστείς τους ανθρώπους που επέλεξες να μεταφέρουν το όραμά σου. Μια λάθος λέξη, μπορεί να γκρεμίσει τα πάντα. Από εκεί και πέρα, ο σκηνοθέτης σίγουρα θα πρέπει να μελετά, να έχει ανοιχτές κεραίες και ανοιχτά μυαλά!
 
Info: Ο Μικρός Πρίγκιπας στα κυπριακά
Λεμεσός: 24, 25 & 26 Μαΐου (Στέγη Σύγχρονου Χορού)
Λευκωσία: 29, 30 & 31 Μαΐου (ARTos Foundation)
Κρατήσεις στο 96363627
 
Περιοδικό Go, τεύχος 63.