– Ποια βήματα στην πορεία του φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια θεωρείς τα σημαντικότερα; Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι κατάφερε να φέρει την καλλιτεχνική δημιουργία πιο κοντά στην κοινωνία απευθυνόμενο στα ευρύτερα στρώματά της. Με τον υπερτιτλισμό των ξενόγλωσσων παραστάσεων στην ελληνική και αγγλική και των ελληνόφωνων στην αγγλική γλώσσα προσελκύσαμε και διευρύναμε την γκάμα των θεατών, ντόπιων και ξένων, στις παραστάσεις. Επιπλέον, η αναβάθμιση σε ειδικό και γενικό πεδίο, η παρουσίαση παραστάσεων υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου, η συνεργασία με εθνικά/ κρατικά θέατρα και διεθνή φεστιβάλ, η αξιοποίηση της κυπριακής δημιουργικότητας, είναι σημαντικά βήματα που ώθησαν το Φεστιβάλ προς μια ευρύτερη αναγνωρισιμότητα.
– Ποιες οι ιδιαιτερότητες της φετινής διοργάνωσης; Φέτος συνεργαζόμαστε με διακεκριμένους θεατρικούς οργανισμούς και συντελεστές με δύο κρατικά θέατρα και δύο διεθνή φεστιβάλ. Παρά τη μικρή αύξηση στην τιμή του εισιτηρίου, για πρώτη φορά προσφέρεται ενιαίο εισιτήριο για παρακολούθηση πέντε παραστάσεων και προνομιακή τιμή για ομαδικές κρατήσεις άνω των 10 ατόμων.
– Πού κρίνεις ότι τοποθετείται σήμερα το διεθνές αποτύπωμα του Φεστιβάλ; Κατάφερε στα 22 χρόνια παρουσίας του να βάλει την Κύπρο στον ευρωπαϊκό και διεθνή πολιτιστικό χάρτη, ενισχύοντας παράλληλα τη θέση της. Παράδειγμα, η τριπλή διάκριση με την ευρωπαϊκή αναγνώριση EFFE, η υποβολή προτάσεων για τη φετινή διοργάνωση από 24 χώρες, η συμπερίληψη και προώθησή του μέσω διεθνών oργανισμών (πολιτιστικών, τουριστικών, δημοσιογραφικών κ.ά.) ως ένα από τα καλύτερα καλλιτεχνικά φεστιβάλ της Ευρώπης. Η διοργάνωση χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και αναγνώρισης από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και τα Εθνικά του Κέντρα και το όνομα του ΚΚΔΙΘ στο εξωτερικό έχει συνδεθεί άρρηκτα με το Φεστιβάλ.
– Ποιους στόχους για το μέλλον θα ιεραρχούσες ως τους σημαντικότερους; Τη συνεχή εξέλιξη και αναβάθμιση τόσο σε θέματα διοργάνωσης όσο και σε θέματα προγράμματος, την αριθμητική αύξηση των παραγωγών -κυρίως των εκτός Κύπρου- που συμμετέχουν, τη συνεργασία με τουριστικούς φορείς εντός και εκτός Κύπρου για ανάπτυξη πολιτιστικού τουρισμού, την επανεξέταση του πλάνου προβολής και προώθησης, τη συνεχή αύξηση των θεατών και κατ’ επέκταση την καλλιέργεια θεατρικής παιδείας μέσω του Φεστιβάλ.
-Ποιες προϋποθέσεις θεωρείς απαραίτητες για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί; Χρειάζεται σίγουρα να εμπλακούν και να στηρίξουν τον θεσμό περισσότεροι φορείς, όχι μόνο από πλευράς πολιτείας αλλά κι από τον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα.
– Αισθάνεσαι και εισπράττεις ότι το κοινό όντως καλλιεργείται με τα χρόνια; Σαφώς. Κι αυτό φαίνεται στην αύξηση των θεατών, κυρίως των ακολούθων του Φεστιβάλ κάθε χρόνο, οι οποίοι αναμένουν την εκάστοτε διοργάνωση και την έγκαιρη αγορά των εισιτηρίων τους. Το σημαντικότερο είναι η αλλαγή που επήλθε σε επιμέρους σημαντικά θέματα: στην έγκαιρη προσέλευση, στο σεβασμό κατά τη διάρκεια των παραστάσεων.
– Πώς προσεγγίζεται η νέα γενιά; Πρέπει να χρησιμοποιούμε «εργαλεία» επικοινωνίας που αφορούν τη νέα γενιά για να την προσελκύσουμε. Προσπαθούμε μέσω άλλων διόδων, μέσω κοινωνικών δικτύων, μέσω της τεχνολογίας γενικά αλλά και άλλων ευρύτερων δράσεων, να περάσουμε το μήνυμα ότι το περιεχόμενο του Φεστιβάλ είναι ένα άλλο πεδίο ψυχαγωγίας που μπορεί και πρέπει να την αφορά.
– Πώς θα οριοθετούσες το δικό σου στίγμα; Στόχος μου ήταν πάντα η περαιτέρω αναβάθμιση και εξέλιξη σε θέματα οργάνωσης, ο καταρτισμός ομάδας παραγωγής και τεχνικών ομάδων, η αναβάθμιση του πλάνου προβολής/ προώθησης και κατ’ επέκταση η προσέλκυση νέου κοινού, η παρουσίαση σύγχρονων προσεγγίσεων στο αρχαίο δράμα και η ουσιαστική συνεργασία μεταξύ των τριών διοργανωτών. Έχοντας πάντα την άριστη συνεργασία και τη γόνιμη ανταλλαγή απόψεων με το εκάστοτε ΔΣ του ΚΚΔΙΘ και τους άλλους δύο συνδιοργανωτές, τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες ΥΠΠ και το Υφυπουργείο Τουρισμού, καταφέραμε τα τελευταία χρόνια να αναπτύξουμε και να διευρύνουμε το Φεστιβάλ. Η συνεχής αύξηση των εισιτηρίων ενισχύει την καθιέρωση ενός ξεχωριστού θεσμού με διεθνή εμβέλεια και αποδεικνύουν την επιτυχή πορεία και διεύρυνσή του.
– Ποιος είναι ο αγαπημένος σου από τους χώρους που υπάρχουν διαθέσιμοι; Φυσικά, οι δύο αρχαιολογικοί χώροι σε Λεμεσό και Πάφο, ο καθένας πάντα με την ιδιαιτερότητα, τις δυσκολίες, την ιστορία και την ομορφιά του.
– Γιατί η Λάρνακα παραμένει εκτός από το καλεντάρι του Φεστιβάλ; Από τη θεσμοθέτησή του, το Φεστιβάλ είχε θέσει ως στόχο να αναδείξει τον δραματικό λόγο των αρχαίων τραγικών και κωμικών ποιητών εντός των χώρων όπου παρουσιάζονταν και κατά την αρχαιότητα, δηλαδή σε αρχαία θέατρα και ωδεία. Για το σκοπό αυτό, οι μόνοι διαθέσιμοι χώροι, προς το παρόν, είναι το Αρχαίο Ωδείο Πάφου και το Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, όπου παραδοσιακά παρουσιάζονται οι παραστάσεις. Κατ’ εξαίρεση, κάποιες παρουσιάζονται και στην πρωτεύουσα νοουμένου ότι το επιτρέπουν τα οικονομικά περιθώρια. Ανάλογη προσέγγιση θα μπορούσε να εφαρμοστεί μελλοντικά και για άλλες επαρχίες, όπως η Λάρνακα, εάν κι εφόσον ο προϋπολογισμός το επιτρέπει, που στο παρόν στάδιο δυστυχώς δεν το επιτρέπει. Ωστόσο, οι αποστάσεις στην Κύπρο είναι τόσο μικρές, σε σύγκριση με το εξωτερικό, που δεν απαγορεύουν την παρακολούθηση παραστάσεων σ’ έναν εκ των τριών θεατρικών χώρων του Φεστιβάλ.
– Τι είναι αυτό που λείπει από το Φεστιβάλ; Τι δεν έχεις καταφέρει ακόμη; Η πραγματοποίηση παράλληλων δράσεων κατά τη διάρκειά του για προώθηση του αρχαίου ελληνικού δράματος. Θα επιθυμούσαμε επίσης περισσότερες παραγωγές στο πρόγραμμα, αλλά και τη συνεργασία με περισσότερους πολιτιστικούς φορείς.
– Το χρήμα φέρνει την ευτυχία; Πόσο σημαντική είναι μια ενδεχόμενη αύξηση της ετήσιας χορηγίας; Άκρως απαραίτητη και καλοδεχούμενη είναι μια ενδεχόμενη αύξηση της ετήσιας χορηγίας του Φεστιβάλ. Θα δώσει την ευκαιρία συμπερίληψης περισσοτέρων παραστάσεων, κυρίως από θεατρικά σχήματα του εξωτερικού, καθώς και άλλων παράλληλων δράσεων που να αφορούν στο αρχαίο ελληνικό δράμα εμπλέκοντας κι άλλους φορείς, επαγγελματίες και θεατές.
– Ποιες είναι οι προσωπικές σου φιλοδοξίες στο στάδιο αυτό; Να μπορώ να δημιουργώ, να εκφράζομαι, να προσφέρω και να υπηρετώ το κυπριακό θέατρο και γενικότερα το πολιτιστικό πεδίο της χώρας μου.
– Ποιο όραμα αισθάνεσαι ότι υπηρετείς ως εκτελεστικός διευθυντής του ΚΚΔΙΘ; Θέλω να πιστεύω ότι συνεχίζω το όραμα των προκατόχων μου, την άναδειξη και προώθηση της κυπριακής θεατρικής δημιουργίας εντός και εκτός Κύπρου και την ανάπτυξη της θεατρικής παιδείας.
– Ως θεατρολόγος; Ως θεατρολόγος, αισθάνομαι ότι υπηρετώ το όραμα των ανθρώπων της γενιάς μου. Να μπορούμε να δημιουργούμε, να εκφραζόμαστε, να ονειρευόμαστε, να εξελλισσόμαστε, να συνδιαλεγόμαστε με την ώριμη γενιά των καλλιτεχνών, να αφουγκραζόμαστε την έγνοια του κοινού (ανεξαρτήτου ηλικίας) και να συνεχίσουμε την ιστορία του κυπριακού θεάτρου, σεβόμενοι πάντα τις παρακαταθήκες που λάβαμε.
– Βρίσκεται σε καλό φεγγάρι το κυπριακό θέατρο; Ποια θεωρείς τα σημαντικότερα «βαρίδια» για την ανάπτυξή του; Στον ουρανό του κυπριακού θεάτρου ένα «νέο» φεγγάρι έχει ξεπροβάλει που δεν γνωρίζουμε τι θα μας φανερώσει. Όχι γιατί δεν υπάρχει ταλέντο και έγνοια από τους ανθρώπους που υπηρετούν το θέατρο, αλλά λόγω της σχεδόν μηδαμινής έγνοιας της Πολιτείας για τον πολιτισμό και τις τέχνες. Κρίνεται απαραίτητη η δημιουργία του Υφυπουργείου Πολιτισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η Πολιτεία στην ολότητα της πρέπει να αφουγκραστεί τις ανάγκες των ανθρώπων του θεάτρου και των παραστατικών τεχνών για δημιουργία και στήριξη, αλλά και την ανάγκη για καλλιέργεια θεατρικής παιδείας.
– Σου λείπει η δημιουργία; Σε προσωπικό επίπεδο μου λείπει η σκηνοθεσία, πρωτίστως όμως η επιστημονική μελέτη και έρευνα ως θεατρολόγος. Όμως, μέσα από τις ποικίλες δράσεις του ΚΚΔΙΘ το «κενό» αυτό αναπληρώνεται, όπως και με τη διδασκαλία στη Δραματική Σχολή «Βλαδίμηρος Καυκαρίδης». Κάθε δράση του ΚΚΔΙΘ είναι κάτι καινούριο ή και κάτι συνεχές, μέσα από το οποίο μπορώ και να δημιουργώ και να εκφράζομαι -λίγο πιο τεχνοκρατικά βέβαια.
