Με έμπνευση το κυπριακό τοπίο, η Βρετανίδα εικαστικός Έιμι Στίβενς (Amy Stephens) επιδιώκει να ευαισθητοποιήσει το κοινό για τον φυσικό κόσμο και να μας υπενθυμίσει ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις μικρές λεπτομέρειες, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και να είμαστε ευγνώμονες.
– Η πρακτική σας ως καλλιτέχνης βασίζεται στα ταξίδια. Πόσο σας επηρέασε η δύσκολη συνθήκη της πανδημίας; Η πανδημία με έκανε να ξανασκεφτώ πώς να αντλώ έμπνευση. Με ανάγκασε να δουλέψω σε μικρότερη κλίμακα, πράγμα που σημαίνει ότι επανέρχομαι ξανά σε εικόνες και υλικά από προηγούμενα έργα μου. Επίσης πέτυχα να αφιερώσω χρόνο στο σχέδιο και στην κριτική έρευνα ενόψει των προσεχών εκθέσεων μου. Ως νέα μαμά, ήμουν τυχερή που είχα αυτόν τον επιβεβλημένο χρόνο στο σπίτι με τη νέα μου οικογένεια.
– Τι τράβηξε το ενδιαφέρον σας στο κυπριακό τοπίο; Επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Κύπρο και αρκετές τοποθεσίες πολιτιστικής κληρονομιάς το 2017. Ως καλλιτέχνης γοητεύτηκα από τις πέτρες, τα ορυκτά, τους μονόλιθους, και ένιωσα δέος με την αφθονία αυτών των αντικειμένων. Το να έχεις πρόσβαση και να είσαι τόσο κοντά σε αυτά τα φυσικά τεχνουργήματα είναι μια σπάνια ευκαιρία. Αυτή η δουλειά συνδέεται με την προηγούμενη που παρουσίασα στην Art Seen το 2017, καθώς μέρος της διαδικασίας μου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην οικειοποίηση υπαρχόντων υλικών. Επιστρέφω συνεχώς και επαναχρησιμοποιώ τις ιδέες μου, γι’ αυτό τα έργα αντιστέκονται στο πεπερασμένο και ακολουθούν τη ρευστότητα των ατελείωτων κύκλων της φύσης.
– Σε ποιο βαθμό οι σπουδές σας στη γεωλογία έχουν επηρεάσει την πρακτική σας ως καλλιτέχνης; Οι σπουδές μου στην τέχνη και τη γεωλογία οδήγησαν στην εμμονή μου να τοποθετώ μαζί διαφορετικές γεωλογικές υφές προκειμένου να δημιουργήσω έναν νέο βιότοπο. Με ενδιαφέρει να τοποθετώ το οργανικό απέναντι στο ανθρωπογενές. Μέσα από αυτή τη σύζευξη αναδύεται ένα νέο αντικείμενο και μια πολύχρωμη ενέργεια. Η διαδικασία κατασκευής και ανακατασκευής μου δίνει τη δυνατότητα να ανταποκριθώ στην αρχιτεκτονική του χώρου. Η αφθονία οποιουδήποτε υλικού συνήθως περνά απαρατήρητη, επομένως η φύση συχνά παραβλέπεται σε μεγάλο βαθμό. Αυτά τα καθημερινά φυσικά τεχνουργήματα επανατοποθετούνται ως αντικείμενα εγγενούς αξίας σε φόντο ζωηρών χρωμάτων. Η ταινία φθορισμού μέσα στη δουλειά μου λειτουργεί ως εμπόδιο και ως μια προειδοποίηση, ώστε να σταματήσει ο θεατής και να σκεφτεί. Η βιομηχανική παραγωγή του βελούδινου υφάσματος αναδεικνύει τα διάφορα περιβάλλοντα στα οποία εργαζόμαστε και ζούμε. H δουλειά αυτή είναι κάτι περισσότερο από μια απλή γιορτή της φύσης. Για παράδειγμα, αναδεικνύοντας έναν καθημερινό βράχο, ελπίζω ότι θα προκαλέσω τον σεβασμό προς ένα αντικείμενο το οποίο συχνά υποβαθμίζεται σε έναν ξεχασμένο χώρο στο βάθος.
– Μιλήστε μας για τη διαδικασία που ακολουθείτε από την αρχή ώς την υλοποίηση των έργων. Ανακτώ αντικείμενα και εικόνες από το φυσικό τοπίο. Στην καθημερινή μου πρακτική λειτουργώ κυρίως διαισθητικά, με συνθέσεις που περιλαμβάνουν ξύλο, μέταλλο και ύφασμα. Υλικά τα οποία λειτουργούν ως αναφορές στην αστική ζωή. Το σημείο εκκίνησης για μια νέα σειρά έργων περιλαμβάνει έρευνα, σχέδιο και επανεξέταση προηγούμενων έργων τέχνης. Ξεκινάω βγάζοντας φωτογραφίες Polaroid στις οποίες αποτυπώνεται μια στιγμή χωρίς να βελτιωθεί ψηφιακά. Αυτά τα αντικείμενα συνθέτονται στη συνέχεια στο στούντιό μου μαζί με κείμενα, μικρά τεχνουργήματα που έχω αγοράσει κατά την πάροδο του χρόνου και πολύχρωμες ταινίες. Κατά τη διάρκεια λίγων εβδομάδων ή μερικές φορές ημερών, το μελλοντικό έργο τέχνης αρχίζει να διαμορφώνεται. Επαναχρησιμοποιώ συνεχώς υλικά, ως μια χειρονομία που βασίζεται στη διατήρηση, τη βιωσιμότητα και τη μακροζωία, αρχές που βρίσκονται στο επίκεντρο της πρακτικής μου.
– Γιατί δώσατε στην έκθεση τον τίτλο «Η φύση γνωρίζει μόνο χρώματα»; Ο τίτλος της έκθεσης προέρχεται από ένα απόφθεγμα του Πιέρ-Ογκίστ Ρενουάρ που είπε κάποτε «Η φύση γνωρίζει μόνο χρώματα». Ήθελα ο θεατής να σκεφτεί πως η φύση μας προσφέρει μια οπτική γλώσσα και διαμορφώνει τα χρώματα που βλέπουμε.
– Μέσα από τα έργα σας επιδιώκετε να προκαλέσετε κάποια ερωτήματα για τον φυσικό κόσμο; Σε αυτή την έκθεση, ένα γιγάντιο κομάτι κελαδονίτη ανήκει τόσο στον φυσικό όσο και στον ψυχολογικό χώρο. Όταν τον αντικρύζουμε τοποθετημένο σε ένα σύγχρονο βάθρο, νιώθουμε θαυμασμό για την ίδια την πέτρα αλλά και τον δεσμό ανάμεσα στο φυσικό και το ανθρωπογενές. Μέσα από μια σειρά εφήμερων φωτογραφικών εκτυπώσεων και αφηρημένων κολάζ στα οποία αποτυπώνονται τοποθεσίες κυπριακής κληρονομιάς, εστιάζω σε νέες αφηγήσεις που συνδέονται με τις έννοιες του χρώματος. Στο πλαίσιο της πρακτικής μου, ελπίζω να προκαλέσω μια ευαισθητοποίηση για τον φυσικό κόσμο, υπενθυμίζοντας ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις μικρές λεπτομέρειες, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και να είμαστε ευγνώμονες.
– Μερικά από τα γλυπτά σας δημιουργήθηκαν με πετρώματα που σας έδωσε ο κεραμίστας Βαλεντίνος Χαραλάμπους. Πώς χρησιμοποιήσατε αυτό το υλικό; Χρησιμοποίησα τα πετρώματα και τα ορυκτά σε ακατέργαστη κατάσταση με την ελπίδα να προσφέρω μια νέα αφήγηση σε αυτά τα εξαιρετικά φυσικά υλικά. Με αυτά τα φυσικά πετρώματα ο Βαλεντίνος φτιάχνει τις χρωστικές ουσίες για τα κεραμικά του. Ήθελα να δημιουργήσω μια παλέτα με χρώματα που συμπληρώνει αυτά τα τεχνουργήματα, δημιουργώντας ένα συναρπαστικό, πολύχρωμο μίνι αρχείο.
* Η έκθεση «Nature knows only colours», της Αγγλίδας καλλιτέχνιδας Έιμι Στίβενς στην Art Seen συνεχίζεται μέχρι τις 17/12. Tηλ. 22006624
Ελεύθερα, 21.11.2021.
