Ο λοχαγός Ντομένικο Σαλβίνι, πιστός στο καθήκον αλλά και αποφασισμένος να φωτίσει το παρελθόν του, μάχεται και στις δύο πολιορκίες που συγκλόνισαν την Κύπρο.
– Στο δεύτερό σας βιβλίο «Ο Ενετός της Αμμοχώστου» εστιάζετε στη μεσαιωνική Αμμόχωστο. Τι σας ώθησε να ανατρέξετε σ’ αυτή την περίοδο; Πρόκειται, ίσως, για την πιο δραματική μεταχριστιανική περίοδο που βίωσε το νησί μας. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά την ανεπιτυχή απόκρουση των οθωμανικών ορδών, η Κύπρος πέρασε στα χέρια του Σουλτάνου Σελίμ Β΄. Θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι ο βενετοτουρκικός πόλεμος (1570-1571), που οδήγησε τον τόπο μας σε ένα άνευ προηγουμένου αιματοκύλισμα, άλλαξε άρδην τον ιστορικό μας ρου. Ανατρέχοντας σε μεταφράσεις, τόσο των ενετικών αρχείων στα οποία περιλαμβάνεται το χρονικό του πολέμου όσο και διάφορων πηγών οθωμανικής προέλευσης, επιβεβαίωσα πέραν πάσης αμφιβολίας τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι πρόγονοί μας σε όλο το νησί, ιδιαίτερα δε στις δύο πιο σημαντικές πόλεις μας, τη Λευκωσία και την Αμμόχωστο. Με τη μεταφορά του αναγνώστη στον «χωροχρόνο» του πολέμου, επιχείρησα να διδάξω ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας μας με μυθιστορηματικό τρόπο.
– Πόσο δύσκολο ήταν να ισορροπήσετε ανάμεσα στα ιστορικά γεγονότα και τη μυθοπλασία; Ομολογώ πως ήταν αρκετά δύσκολο. Μπορεί ένα μυθιστόρημα να είναι προϊόν φαντασίας, ωστόσο όφειλα να σταθώ αξιοπρεπώς ενώπιον όλων αυτών που έδωσαν τη ζωή τους, ορθώνοντας το ανάστημά τους ακόμα και όταν όλα είχαν κριθεί. Καταλυτικός ήταν ο ρόλος αρκετών εξ αυτών, άλλοτε θετικά άλλοτε αρνητικά, όπως λ.χ. του Μαρκαντόνιο Μπραγκαντίνο, του Αστόρε Μπαλιόνι, του επισκόπου Κονταρίνι και του Νικολό Ντάντολο. Οι ήρωες του μυθιστορήματος, αν και είναι δημιουργήματα της συγγραφικής πένας, ζουν τα γεγονότα κατά τη διάρκεια της σύρραξης και πολλές φορές συμμετέχουν σε αυτά. Για να πετύχει αυτό το εγχείρημα προηγήθηκε πολύχρονη έρευνα, διασταυρώθηκαν πηγές και δόθηκε έμφαση σε μια πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητας, ώστε να μεταφερθούν στις σελίδες του βιβλίου, με ρεαλιστικές λεπτομέρειες, οι συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή εκείνη.
– Πώς επιλέξατε ως κεντρικό πρόσωπο τον λοχαγό Ντομένικο Σαλβίνι; Ο Σαλβίνι είναι για μένα η επιτομή ή αν θέλετε το πρότυπο κάθε Ενετού αξιωματικού που διατάχθηκε να πολεμήσει μέχρις εσχάτων στην πιο απομακρυσμένη κτήση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας. Πιστός στο καθήκον αλλά και αποφασισμένος να φωτίσει το παρελθόν του, μάχεται και στις δύο πολιορκίες που συγκλόνισαν την Κύπρο. Μέσα από τα μάτια του αναπαρασταίνονται, από τη μια, όλες οι κακουχίες και τα δεινά που βίωσαν οι Ενετοί και οι Κύπριοι. Από την άλλη, οι αξίες με τις οποίες έχει γαλουχηθεί, η ισχυρή προσωπικότητά του και η πηγαία καλοσύνη του προκαλούν τη συμπάθεια των αναγνωστών, οι οποίοι εναγωνίως «ακολουθούν» την πορεία του στο νεφελώδες πολεμικό σκηνικό.
– «Κουβαλάτε» για καιρό τους ήρωές σας; Η επιλογή του επαγγέλματος του φιλολόγου και οι πολύχρονες έρευνες στην ιστορία της πατρίδας μας πηγάζουν από την αγάπη για την Κύπρο και τον λαό μας. Μέσα από αυτή τη λογοτεχνική προσπάθεια αφήνω να βγουν στην επιφάνεια συναισθήματα που πιστεύω ότι κάθε Ελληνοκύπριος έχει μέσα του. Οι ήρωές μου, θύματα πολλές φορές της μοίρας ή αστάθμητων παραγόντων, επωμίζονται ευθύνες και αντιμετωπίζουν καταστάσεις εξαιρετικά επώδυνες. Τετρακόσια πενήντα χρόνια μετά τον βενετοτουρκικό πόλεμο, δεν μου φαίνεται ότι έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα.
– Πώς σχολιάζετε τις πρόσφατες εξελίξεις στην Αμμόχωστο; Είναι γνωστή σε όλους μας η επεκτατική πολιτική των Τούρκων. Τα χρόνια, δυστυχώς, περνούν χωρίς να έχουμε καταφέρει να λύσουμε το Κυπριακό. Αναβολές, λανθασμένοι χειρισμοί, έλλειψη αποφασιστικότητας, έφεραν σήμερα τη δική μας μεριά σε δυσμενή θέση. Η Αμμόχωστος στέκεται λαβωμένη και καρτερικά περιμένει τους νόμιμους κατοίκους της να επιστρέψουν. Εύχομαι οι έχοντες την ευθύνη να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων πριν να είναι πλέον αργά.
Φιλελεύθερα, 29.11.2020.
