«Δεν μπορούμε να πάρουμε υπερβολικά σοβαρά οποιαδήποτε τιμητική διάκριση ή θετική κρίση, αλλά από την άλλη δεν πρέπει και να τη σνομπάρουμε».
Ο Βαγγέλης, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου σας «Κάποιοι άλλοι», είναι ένας νέος της γενιάς σας;
Είναι μια μάλλον αντιπροσωπευτική περίπτωση. Μεγάλωσε σε μια εποχή που του υπόσχονταν ότι αν διάβαζε, δούλευε, προσπαθούσε, τίποτα δεν θα τον ενοχλούσε στην άνετη και ασφαλή μεσοαστική ζωή του. Βρήκε μπροστά του τη διάψευση που έφερε η οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας και έμεινε με την απορία: αφού αυτός τα είχε κάνει όλα σωστά, τι πήγε στραβά;
Εσείς έχετε ζήσει δύσκολες καταστάσεις στην περίοδο της κρίσης, και αν ναι, πώς τις χειριστήκατε;
Δεν έκανα τίποτα διαφορετικό από όλους τους υπόλοιπους. Προσαρμόστηκα στα νέα δεδομένα, άλλαξα λίγο πορεία και τροποποίησα κάποιους στόχους. Για μένα όμως το πιο σημαντικό και ενδιαφέρον, μιλώντας γι’ αυτή τη γενιά, είναι το απ’ εδώ και πέρα. Η κρίση θα αφήσει για πάντα το στίγμα της πάνω μας: αφού ζήσαμε τη διάψευση μία φορά, τι μας διαβεβαιώνει ότι δεν θα την ξαναζήσουμε; Άρα πώς μπορούμε να σχεδιάσουμε οτιδήποτε με αυτοπεποίθηση χωρίς να φοβόμαστε ότι όλα θα ανατραπούν πάλι;
Πώς είδατε τη βράβευσή σας με το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού «Αναγνώστης»;
Ωραίο ήταν. Ευχάριστο. Δεν μπορούμε να πάρουμε υπερβολικά σοβαρά οποιαδήποτε τιμητική διάκριση ή θετική κρίση, αλλά από την άλλη δεν πρέπει και να τη σνομπάρουμε. Χαίρομαι με τα λίγα ή τα πολλά (όπως θέλει να το δει ο καθένας) που έκανε ώς τώρα το μυθιστόρημα, δεν τα θεωρώ καθόλου δεδομένα, ούτε ότι θα επαναληφθούν απαραιτήτως στη συνέχεια. Οπότε όσο κρατάνε, καλά είναι.
Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σας;
Μέσα από το διάβασμα, νομίζω. Ο μόνος τρόπος να αρχίσεις να γράφεις είναι να αγαπάς πολύ αυτά που διαβάζεις. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πολύ μεγαλύτερα αδέρφια που διάβαζαν για το πανεπιστήμιο πριν ακόμα πάω δημοτικό. Έπρεπε να συνηθίσω να διαβάζω για να μην τους ενοχλώ με τη φασαρία. Μετά με έπαιρναν μαζί τους στα αναγνωστήρια και τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες που πήγαιναν, έτσι για μένα τα βιβλία ήταν ένας τρόπος να τρυπώσω στη ζωή των ενηλίκων.
Με ποιους συγγραφείς «μεγαλώσατε»;
Δεν νομίζω να διάβαζα κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Ό,τι βρίσκει κανείς στο παιδικό τμήμα των βιβλιοθηκών: Σκοτ, Βερν, Κρόνιν κ.ά. Έφτασα στα 18-20 μέχρι να αρχίσω να ανακαλύπτω τα ένθετα βιβλίου των εφημερίδων που ουσιαστικά με καθοδήγησαν ως αναγνώστη.
Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα βιβλία που διαβάζετε;
Με την περιέργεια, ξεκάθαρα. Περιέργεια για τα βιβλία που ακούγονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κι ας ξέρουμε ότι μπορεί να «ανακαλύπτουν» τρεις νέους Wallace και δύο νέες O’Connor κάθε χρόνο, αλλά στην καλύτερη πρόκειται για έναν ακόμα συμπαθητικό συγγραφέα. Περιέργεια σίγουρα για τα βιβλία που εντυπωσίασαν ή θύμωσαν τους φίλους μου, και άρα είναι αφορμή για κουβέντα. Κυρίως όμως περιέργεια για τα βιβλία που θα πετύχω τυχαία μπροστά μου, σε ένα βιβλιοπωλείο, σε ένα παζάρι, στον δρόμο, δεν θα τα έχω ξανακούσει, άρα θα πρέπει σίγουρα να τα διαβάσω.
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Τα καινούργια διηγήματα του Richard Ford που αγόρασε ένας φίλος στο αεροδρόμιο όταν ερχόταν για διακοπές και «κατά λάθος» έπεσαν στην τσάντα μου όταν τον συνάντησα.
Φιλελεύθερα, 23.8.2020.
