Η 23χρονη ηθοποιός, που την περασμένη χρονιά αποτέλεσε μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις στον χώρο του θεάτρου, θέλει να ζήσει το 2022 ταξιδεύοντας.
– Ο πρώτος σου ρόλος στο θέατρο, μέσα από την παράσταση «Μπράντον» συνέπεσε με την περίοδο της πανδημίας. Πώς ήταν για σένα να ξεκινάς αυτό το ταξίδι σε μια τέτοια συνθήκη; Το να κάνεις πρόβες και να μην ξέρεις αν θα παίξεις ή όχι, είναι τρομακτική σκέψη. Γενικά, όμως, νομίζω ήμουν τόσο απορροφημένη από εκείνη τη δουλειά, που δεν είχα αίσθηση το τι γινόταν έξω από τις πρόβες. Προς μεγάλη μας έκπληξη το κοινό μάς αγκάλιασε. Ακόμη και με τον περιορισμό θέσεων και την κατάσταση που επικρατούσε, οι παραστάσεις ήταν sold out. Εκεί ένιωσα ότι είχαμε κατορθώσει κάτι.
– Παρά το νεαρό της ηλικίας σου, μέχρι στιγμής έχεις ενσαρκώσει ρόλους πολλών απαιτήσεων. Αυτό πώς σε κάνει να αισθάνεσαι; Η δουλειά και η διαδρομή που απαιτεί ο κάθε ρόλος είναι σαφώς πολύ διαφορετική. Γενικά αντιμετωπίζω τους ρόλους σαν ένα κομμάτι του εαυτού μου, το οποίο ανακαλύπτω μέσα από τις πρόβες και τη μελέτη.
– Τύχη, ταλέντο ή σκληρή δουλειά; Τι ισχύει περισσότερο στη δική σου περίπτωση; Είναι τρία στοιχεία αλληλένδετα. Το ταλέντο για να αναπτυχθεί χρειάζεται σκληρή δουλειά (και η αλήθεια να λέγεται, λίγη τύχη). Τα τρία στοιχεία σε συνδυασμό είναι απαραίτητα, για να αναδειχθεί ένας καλλιτέχνης.
– Πρόβα ή παράσταση; Ποια διαδικασία απολαμβάνεις περισσότερο; Η πρόβα είναι το ουσιαστικό μάθημα για τον ηθοποιό, εκεί δοκιμάζεσαι, εκεί δουλεύεις εκεί μαθαίνεις. Είναι η πορεία που θα οδηγήσει τον ηθοποιό στην «εξιλέωση», την παράσταση! Η διαδικασία των προβών είναι το καλύτερο μάθημα, ειδικά για έναν νέο ηθοποιό. Ό,τι βλέπεις, ακούς και απορροφάς μέσα από τις πρόβες, δεν μπορεί να διδαχθεί στη σχολή.
– Ως παιδί, ποια όνειρα είχες για το μέλλον; Πέρασα από διάφορα στάδια όσον αφορά τις τέχνες. Το πρωταρχικό στάδιο ήταν να γίνω χορεύτρια. Ασχολούμαι με τον χορό από πολύ μικρή, μέσα από διαγωνισμούς, παραστάσεις, σεμινάρια κτλ. Το μόνο που ήξερα από πάντα, ήταν ότι ήθελα να είμαι πάνω σε μια σκηνή και να κάνω τα δικά μου.
– Το θέατρο πότε και πώς μπήκε στη ζωή σου; Το θέατρο μπήκε τυχαία στη ζωή μου, όταν έκανα ακρόαση για μια θεατρική παράσταση στο Λύκειο και έπαιξα τη «Μαντάμ Σουσού». Εκεί που πίστευα ότι μόνο ο χορός υπάρχει στην ζωή μου, ανακάλυψα έναν καινούργιο τρόπο έκφρασης, ο οποίος κατάφερε να με ιντριγκάρει ακόμη πιο πολύ.
– Γιατί έγινες ηθοποιός; Μετά από διάφορες σχολικές παραστάσεις θεάτρου, ερασιτεχνικές σχολές και κάποια σεμινάρια στο εξωτερικό, αποφάσισα ότι με ενδιαφέρει γενικά το θέατρο ως τέχνη. Ακολούθησα θεατρολογία και σε γενικές γραμμές δοκίμασα το θέατρο σε αρκετές μορφές, από σκηνοθεσία, κινησιολογία μέχρι και drama therapy. Πολύ σύντομα αντιλήφθηκα ότι η υποκριτική με ολοκληρώνει ως καλλιτέχνη.
– Τι ανακάλυψες για τον εαυτό σου μέσα κάνοντας αυτό το επάγγελμα; Ότι δεν είμαι αναίσθητη, τελικά. Πέρα, όμως, από την πλάκα, ανακάλυψα και αγάπησα έναν εσωτερικό κόσμο, που ίσως να μην ξεκλείδωνα ποτέ αν δεν έκανα αυτό το επάγγελμα. Λόγω και της τεχνικής στην οποία εξειδικεύεται η σχολή μου, έμαθα να μην φοβάμαι να βυθίζομαι εσωτερικά. Να «απολαμβάνω» τις ευαισθησίες μου.
– Ποιες εμπειρίες κρατάς σήμερα από τα χρόνια στο Λονδίνο και στο Λος Άντζελες; Από το Λονδίνο κρατάω τους ρυθμούς, με τους οποίους μου έμαθε να δουλεύω. Τον συνδυασμό του πανεπιστήμιου, της δραματικής σχολής που πήγαινα τα Σαββατοκύριακα και τη σχολή χορού που δίδασκα. Όλα ταυτοχρόνως μού έμαθαν τι θα πει πειθαρχία και το να είσαι στρατιωτάκι, σ’ αυτό που κάνεις. Το Λος Άντζελες μού δίδαξε περισσότερο την εκβάθυνση των πραγμάτων, το να δουλεύεις πιο συγκεκριμένα, πιο ουσιαστικά πάνω σε κάτι και να παίρνεις τον χρόνο σου μ’ αυτό. Νομίζω είναι και τα δυο πολύ σημαντικά προσόντα σε οποιοδήποτε επάγγελμα.
– Εκτός από το θέατρο, πρωταγωνιστείς και στην τηλεόραση. Πού νιώθεις ότι εκφράζεσαι καλύτερα; Η διαδικασία των γυρισμάτων έχει πολλή πλάκα, περνάω παρά πολύ καλά στις παραγωγές που είμαι. Το ωραίο τις τηλεόρασης είναι ότι σού δίνεται η ευκαιρία να δουλεύεις και να γνωρίζεις συνέχεια καινούριο κόσμο. Το ότι το θέατρο δημιουργικά με εκφράζει καλύτερα, είναι αναμφίβολο.
– Κάτω από τη σκηνή ποια είσαι; Τι πρέπει να ξέρουμε για σένα; Τίποτα το ιδιαίτερο ή το ενδιαφέρον, ίσως το ότι εκτός από την υποκριτική έχω και ψύχωση με τη μόδα… Αυτό.
– Η αλλαγή της χρονιάς τι θα ήθελες να φέρει στη ζωή σου; Πέρα από την υγεία μου θα ήθελα να μπορώ να ταξιδέψω, να ζήσω πράγματα στο εξωτερικό, εμπειρίες, που ίσως νιώθω ότι άφησα πίσω λόγω της πανδημίας. Θέλω να δοκιμαστώ, όχι μόνο ως καλλιτέχνης αλλά και ως άνθρωπος.
tanya@phileleftheros.com
Ελεύθερα, 1.1.2021.
