Τον Νίκο Χριστοδουλίδη μέχρι τώρα τον χαρακτήριζαν όλοι καλό παιδί, πράο και χαμηλών τόνων. Σε σημείο παρεξηγήσεως θα έλεγε κάποιος. Μέχρι που οι άσπονδοι φίλοι του στην Πινδάρου, επιχειρούσαν τα χαρακτηριστικά αυτά να τα μετατρέψουν σε αδυναμία.
Προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι ένας Πρόεδρος πρέπει να είναι δυναμικός ώστε να μπορεί να επιβάλλει την πολιτική του. Από προψές, όμως, στη δεύτερη διακαναλική τηλεμαχία πρέπει να αναθεωρήσουμε την άποψη μας. Ο άνθρωπος έφτασε στο σημείο να ρίξει ολάκερο πύραυλο στο κατώφλι του Συναγερμού. Άκου ο Αβέρωφ το μοναδικό το οποίο πρότεινε στο ΔΗΚΟ ήταν διαμοιρασμό της εξουσίας 50-50! Τι λες κύριε Χριστοδουλίδη; Είναι δυνατόν ο Αβέρωφ να χρησιμοποίησε τέτοια μέθοδο για να ρυμουλκήσει το ΔΗΚΟ στην οδό Πινδάρου;
Πάντως, ο Αβέρωφ φάνηκε να χάνει τον μπούσουλα εκείνη τη στιγμή. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι εμφανώς αιφνιδιάστηκε διότι δεν ανέμενε από το καλό παιδί να λειτουργήσει σαν τρομοκράτης πετώντας πυραύλους. Είναι και ότι, όλη εκείνη η «στρατηγική» (λέμε τώρα) που κάποιος επικοινωνιολόγος με φοβερή φαντασία τον έβαλε να ακολουθήσει, προτάσσοντας τον περιβόητο ισχυρισμό περί κυβέρνησης-αχταρμά του Χριστοδουλίδη, πήγε του βρόντου εν ριπή οφθαλμού.
Βεβαίως, η στήλη είχε υποδείξει και προ ημερών ότι η πρόταξη του αχταρμά μόνο σαν αυτογκόλ του Αβέρωφ μπορεί να λειτουργήσει. Για όποιον βεβαίως μελετά τα γεγονότα και δεν καταπίνει αμάσητο τον σανό τον οποίο του προσφέρουν στο πιάτο της κομματικής προπαγάνδας. Πρώτον, διότι οι κυβερνήσεις της Πινδάρου επί Κληρίδη και Αναστασιάδη είχαν εικόνα αχταρμά, αφού σε αυτές συμμετείχαν άλλα κόμματα με ξεκάθαρα διαφορετική πολιτική.
Δεύτερον, και σημαντικότερο, επειδή ο ίδιος ο Αβέρωφ είχε προσεγγίσει όλα τα κόμματα τα οποία σήμερα στηρίζουν Χριστοδουλίδη. Αν τον υποστήριζαν δεν θα συμμετείχαν στην κυβέρνησή του; Ακόμη και αν υποθετικά θεωρήσει κάποιος ότι ο Αβέρωφ περνά στον β’ γύρο με τον Μαυρογιάννη, δεν θα παρακαλάει γονατιστός τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου να τον στηρίξουν; Δεν θα δεσμευτεί να συμμετάσχουν στην κυβέρνησή του;
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Αβέρωφ βρίσκεται σε απείρως δυσκολότερη θέση. Ο Χριστοδουλίδης, τουλάχιστον, μπήκε σε διαβούλευση με τα διάφορα κόμματα τα οποία τον στηρίζουν. Τουλάχιστον, κατέληξαν σε κάποιες μίνιμουμ θέσεις. Όχι πως αυτό είναι εξόχως σημαντικό. Έχουμε φρίξει κατά το παρελθόν με τοιούτες μίνιμουμ συμφωνίες κομμάτων με διαφορετικές πολιτικές θέσεις. Ωστόσο, προσπαθούν να κρατήσουν τα προσχήματα (και ας είναι στην πραγματικότητα εμπαιγμός).
Στην προκειμένη περίπτωση, αν ισχύει αυτό που αμόλησε ο Χριστοδουλίδης (πιθανότατα ισχύει διότι ανάλογη τακτική χρησιμοποίησε ξανά στο παρελθόν η Πινδάρου – επί Κληρίδη και Σπ. Κυπριανού), ο Αβέρωφ είναι εξαιρετικά εκτεθειμένος. Καταδεικνύει ότι το μοναδικό το οποίο τον ενδιαφέρει είναι η εξουσία έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.
Το μέγα ερώτημα το οποίο καλείται να απαντήσει ο Αβέρωφ είναι κατά πόσον, αν το ΔΗΚΟ αποδεχόταν την πρότασή του, δεν θα είχαμε κυβέρνηση αχταρμά; Θα δημιουργείτο μια δυναμική στην υποψηφιότητά του. Δεν θα ήταν αρκετή, όμως, για να του εξασφαλίσει την εκλογή. Ως εκ τούτου, θα απευθυνόταν και στην ΕΔΕΚ και στη ΔΗΠΑ για να τον στηρίξουν. Μάλιστα, θα είχε αρκετές πιθανότητες να το πετύχει. Η παράσταση νίκης θα είχε κλείσει υπέρ του και τα κόμματα αυτά δεν θα ήθελαν να ρισκάρουν. Θα προτιμούσαν να βρεθούν κι αυτά με το δάκτυλο στο μέλι της εξουσίας.
Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, έχοντας ήδη προσφέρει τη μισή κυβέρνηση στο ΔΗΚΟ, τι θα πρόσφερε στους άλλους; Μήπως θα τους παραχωρούσε μέρος του 50% που θα είχε αφήσει για τον ΔΗΣΥ; Τι σόι κυβέρνηση θα ήταν τότε ο ΔΗΣΥ; Τα μέλη του κόμματός του θα συμφωνούσαν άραγε;
Ο Αβέρωφ προσπάθησε να αποφύγει τον πύραυλο που του πέταξε ο Χριστοδουλίδης. Περιορίστηκε να πει ότι δεν είχε επίσημη συνάντηση με το ΔΗΚΟ. Ανεπίσημα όμως; Όπως για χρόνια έπραττε όταν ήθελε να πετύχει διάφορα κομματικά παιγνίδια; Ήταν εξόφθαλμο ότι επιθυμούσε να αποφύγει περαιτέρω συζήτηση. Άλλωστε, επικρεμόταν σαν δαμόκλειος σπάθη μια ενδεχόμενη δημόσια επιβεβαίωση από την ηγεσία του ΔΗΚΟ. Και άντε μετά να πείσεις…
Εκείνο το οποίο δεν προσμετρά ο Αβέρωφ είναι ότι συνεχίζει εδώ και ένα χρόνο να κουτουλά τον Χριστοδουλίδη. Δεν προσέχει, όμως, ότι στις δημοσκοπήσεις, ο Μαυρογιάννης βρίσκεται πλέον σε απόσταση αναπνοής… Με την τρίτη θέση ούτε και σε εκλογικό συνέδριο σώζεται πολιτικά…
