Δυναμική, δεν λέω, η Αννίτα Δημητρίου με την απάντηση της προς τον Πρόδρομο Προδρόμου για την επιστολή που έστειλε στη Βουλή. Αλλά μάλλον του το χρωστούσε, παρά ήταν θέμα αρχής. Διότι, ο Προδρόμου ενημέρωσε τη Βουλή ότι η πρόταση νόμου, που αφορά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία έχει προβλήματα αντισυνταγματικότητας, σύμφωνα με γνωμάτευση που του έδωσε ο Γενικός Εισαγγελέας. Και είχε, λέει, υποχρέωση να ενημερώσει τη Βουλή. «Σε καμία περίπτωση το υπουργείο δεν επιθυμεί ή σκοπεύει να παρέμβει στο έργο της Βουλής, ούτε θεωρεί ότι ήταν παρέμβαση η κοινοποίηση γνωμάτευσης του Γενικού Εισαγγελέα», εξήγησε.

Αλλά η Αννίτα θύμωσε και απάντησε ότι «οποιαδήποτε παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας επί της ουσίας της προτεινόμενης νομοθετικής ρύθμισης, συνιστά εξόφθαλμα αντιθεσμική και αντιδεοντολογική πράξη». Δηλαδή, το ότι την ενημέρωσε για τη γνωμάτευση ήταν παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας.

Την επόμενη μέρα, όμως, έστειλε επιστολή κι ο Γενικός Διευθυντής του υπουργείου Οικονομικών, Γιώργος Παντελή, που ενημέρωνε τη Βουλή ότι αν προχωρήσει σε τροποποιήσεις στα νομοσχέδια για το συμπληρωματικό συνταξιοδοτικό του δημόσιου τομέα, ο νόμος πιθανότατα θα αναπεμφθεί από τον Πρόεδρο, διότι υπάρχει γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα, που μιλά για αντισυνταγματικότητα αν γίνουν τροποποιήσεις από τη Βουλή. Όμως, η κ. Δημητρίου δεν έστειλε επιστολή στον Γιώργο Παντελή ή στον υπουργό Οικονομικών να τους πει ότι πρόκειται για παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας. Μόνο για τον Προδρόμου ισχύει αυτό, μάλλον.

Διερωτόμαστε, λοιπόν. Στη Βουλή θέλουν να κάνουν ουσιαστικό έργο ή σόου; Διότι, ειδικά με το θέμα για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των μαθητών είναι χρόνια που εξελίσσεται το σόου. Πρόσφατα είχαμε κι άλλα. Είχαμε επίθεση από βουλευτίνες της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον του προέδρου της Επιτροπής Παιδείας, Παύλου Μυλωνά, διότι τόλμησε να τους πει ότι αυτό το θέμα, που αφορά στην εκπαίδευση, είναι η Επιτροπή Παιδείας που πρέπει να το χειριστεί και όχι η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το ΔΗΚΟ ζήτησε να αναβληθεί η ψηφοφορία στην Ολομέλεια για να το μελετήσουν, αλλά ποιος είδε τις βουλευτίνες και δεν τις φοβήθηκε!

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσο καλά το μελέτησαν κι αν είναι έτοιμοι να ψηφίσουν, αλλά άρχισαν τις επιθέσεις και τις καταγγελίες περί παρεμβάσεων από κάποιους της Εκκλησίας, όπως έλεγαν. Φυσικά, δεν της πέφτει λόγος της Εκκλησίας, αλλά όταν το υπουργείο Παιδείας ενημερώνει πως συμφωνεί με την εισαγωγή του μαθήματος, αλλά «η εισαγωγή σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε όλες τις βαθμίδες διαμιάς, με μια νομοθετική πράξη», έχει πρακτικά προβλήματα, οφείλουν να ακούσουν οι βουλευτές και να συνεργαστούν, οι μαγκιές δεν ωφελούν την Παιδεία. Θα περάσουν μια νομοθεσία για να περηφανεύονται κι ας μπει στα συρτάρια, όπως δεκάδες άλλες, ή για να εφαρμοστεί; Διότι, τους λέει, το υπουργείο Παιδείας, ότι πρέπει να προηγηθούν κάποια πράγματα. Όπως ο χρόνος διδασκαλίας, που θα επηρεάσει το ωρολόγιο πρόγραμμα και πρέπει «να προηγηθεί αρκετά σύνθετη μελέτη»˙ Ότι «θα χρειαστεί να απασχολείται αριθμός πρόσθετων εκπαιδευτικών»˙ Ότι χρειάζεται «να γίνει σχετική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών»˙ Ότι όλα αυτά πρέπει να προνοηθούν και στον προϋπολογισμό του υπουργείου.

Είναι παράλογα αυτά; Είναι παρέμβαση στο έργο της Βουλής επειδή ζήτησε ο Προδρόμου αναβολή της ψήφισης γιατί χρειάζεται προετοιμασία; Μα, ο Προδρόμου φεύγει σε τρεις μήνες, ό,τι και να ψηφίσει η Βουλή μπορεί να το αφήσει εκεί μέχρι να φύγει, γιατί να σκοτίζεται; Το θέμα είναι να υλοποιηθεί σωστά αυτό το τεράστιο θέμα, όχι να μάχονται ποιος και ποια θα κερδίσει εντυπώσεις.  

Θυμάστε τι έγινε το 2017 με το κοινοβουλευτικό σούργελο για το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950; Ψήφισαν νομοθεσία ώστε κατά την επέτειο (15 Ιανουαρίου) να γίνεται στις τάξεις ολιγόλεπτη αναφορά για να μαθαίνουν τα παιδιά, έστω κι επιφανειακά, την ιστορία. Αντέδρασε ο Ακιντζί και διέκοψε τις συνομιλίες, και ο ΔΗΣΥ κατέθεσε άλλη πρόταση νόμου, για να ικανοποιηθεί ο Ακιντζί, με την οποία αφαιρέθηκε η αρμοδιότητα της Βουλής (που της εκχώρησε η Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση το 1965) και τη μετέφερε στο υπουργείο Παιδείας ώστε να καθορίζει το υπουργείο τις σχολικές επετείους. Ικανοποιήθηκε ο Ακιντζί ότι διόρθωσαν το λάθος τους!

Αλλά, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν είναι ιστορικό θέμα να μας δημιουργεί προβλήματα, είναι πιο ευπαρουσίαστο, μπορεί να αποφασίζει η Βουλή και το υπουργείο Παιδείας ας κόψει το λαιμό του.