«Ατζέντης του Λαβρόφ ο Χριστοδουλίδης». Αυτός ήταν ο χθεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος μιας εφημερίδας, που έχει εστιάσει όλο της το ενδιαφέρον στις εκλογές μόνο στο πώς δεν θα εκλεγεί ο Χριστοδουλίδης. Όχι γιατί είναι ανίκανος. Αλλά επειδή δεν γουστάρουν τις θέσεις του στο Κυπριακό. Η νέα ανακάλυψή τους είναι ότι ο Χριστοδουλίδης υπέγραψε όταν ήταν ακόμη υπουργός Εξωτερικών δύο συμφωνίες με τον Ρώσο ομόλογό του. Πότε έπραξε αυτό το «έγκλημα»; Τον Οκτώβριο του 2021. Δηλαδή, πριν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εύλογη η απορία που προκύπτει. Μόνος του την υπέγραψε; Εν αγνοία του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Πινδάρου; Στα μουλωχτά; Αν ναι, πείτε το να τον στείλουμε στο πυρ το εξώτερον. Διότι πρόκειται περί εθνικής προδοσίας. Έτσι ταιριάζει και ο αηδιαστικός χαρακτηρισμός «ατζέντης» τον οποίο του προσδώσατε. Πράκτορας δηλαδή. 

Θα το επαναλάβουμε. Ο πόλεμος τον οποίο υφίσταται ο Χριστοδουλίδης απ’ όλους ανεξαιρέτως εδώ και ένα χρόνο είναι ανηλεής και πρωτοφανής. Τι σόι άνθρωπος είναι τελικά αυτός ο Χριστοδουλίδης, που θέλει να γίνει και Πρόεδρος; Τα παίρνει από ξένους. Λειτουργεί ως πράκτορας εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τους. Αντιγράφει πολιτικές. Βγάζει πλαστά πλαστά δοκτοράτα. Βωμολοχεί μέσω sms. Τόσα και τόσα. Μόνο βιαστή δεν τον έχουν πει ακόμη (μέχρι την Κυριακή προλαβαίνουν). Ο χείριστος των ανθρώπων. Ένα παλιοτόμαρο.

Αλήθεια, όμως, βρε αθεόφοβοι, δικός σας δεν ήταν τόσα χρόνια; Προεδρικό και Πινδάρου, εσείς δεν τον κάνατε κυβερνητικό εκπρόσωπο και υπουργό Εξωτερικών; Αναστασιάδη και Αβέρωφ, εσείς δεν θέλατε να τον κάνετε πρόεδρο του ΔΗΣΥ για να μην κατέλθει ως ανεξάρτητος στις εκλογές; Είχατε ένα τέτοιο παλιοτόμαρο δίπλα σας και μας το κρύβατε; Παραχωρήσατε την τύχη της εξωτερικής πολιτικής μιας κατεχόμενης πατρίδας στα χέρια ενός τέτοιου «πράκτορα»; Τότε γιατί να εμπιστευθεί οποιοσδήποτε την Προεδρία σε σας, όταν επιδεικνύετε τέτοια ανευθυνότητα;

Ο γράφων ξέρει τι θα πουν κάποιοι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές. Για να κάνει το συνήγορο του Χριστοδουλίδη σημαίνει ότι στηρίζει και την υποψηφιότητά του. Να πω την αμαρτία μου όμως, ολίγον με ενδιαφέρει τι θα πει οποιοσδήποτε κομματικός κολαούζος. Την απάντησή μου άλλωστε, την δίνω πιο κάτω σε μερικά ανθρωπάκια που κολυμπούν μονίμως σε βούρκο.

Δεν πρόκειται ποτέ να δεχθώ να σιγήσω μπροστά σε μια τέτοια ενορχηστρωμένη και αήθη επίθεση εναντίον οποιουδήποτε. Ιδίως όταν αυτή γίνεται από όσους επί δέκα χρόνια συναγελάζονταν μαζί με τον Χριστοδουλίδη αλλά τώρα αποφάσισαν να τον εξοντώσουν επειδή τόλμησε να υποβάλει υποψηφιότητα και απειλεί τους σχεδιασμούς τους. 

Αυτό που απορώ είναι πώς τα ΜΜΕ και οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι το ανέχονται. Δεν το αντιλαμβάνονται; Γιατί ανέχονται αυτή τη δολοφονία χαρακτήρος; Γιατί χορεύουν στο ρυθμό τον οποίο τους παίζουν κάποιοι οι οποίοι εξόφθαλμα κυνηγούν με τέτοιες πρωτοφανείς μεθόδους να πλήξουν έναν πολιτικό τους αντίπαλο; 

Προβάλλουν τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας από τρίτους αλλά κλείνουν τα μάτια στην προ μηνών αποκάλυψη (την παραδέχθηκε η Πινδάρου) ότι κάποιος Sabah, κάποιος Salem, κάποιος Kwong και μερικοί άλλοι (συνολικά 9 άτομα) εντόπισαν από τις χώρες τους την οδό Πινδάρου. Μόλις πήραν κυπριακό διαβατήριο (από εκείνο το περιβόητο πρόγραμμα που τα έβγαζε «χρυσά») τρελάθηκαν από τη χαρά τους. Πανευτυχείς έσπευσαν στην Πινδάρου και κατάθεσαν συνολικά εισφορές 265.000 ευρώ!

Την περασμένη εβδομάδα, ο Χριστοδουλίδης διοργάνωσε μια εκδήλωση για πολλούς δημοσιογράφους. Ο γράφων δεν πήγε, όπως και σε άλλες ανάλογες εκδηλώσεις. Στο παρελθόν πήγαινα, διότι το θεωρούσα μέρος του ρόλου του δημοσιογράφου. Πλέον, θεωρώ ότι πρόκειται για καλόπιασμα, το οποίο έστω και σε μικρό βαθμό ενδέχεται να επηρεάσει την κρίση μου. Πήγαν, όμως, πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι (δεν τους κατηγορώ, προς Θεού). Αναρωτιέμαι, όμως, τι έλεγαν με τον Χριστοδουλίδη; Πώς συναγελάζονταν με έναν «προδότη»; Του εξήγησαν πώς ανέχονται αυτό τον ανηλεή πόλεμο που του γίνεται εδώ και ένα χρόνο; Όχι έλεγχο και κριτική, διότι αυτά επιβάλλεται να γίνονται, αλλά κτυπήματα κάτω από τη μέση.

Η στήλη δεν ενδιαφέρεται τι θα ψηφίσει ο κάθε πολίτης. Θα ήταν βάρος στη συνείδησή της, όμως, αν σιωπούσε σε όλο αυτό το πρωτοφανές μένος. Δεν έχει την παραμικρή σημασία αν ο Χριστοδουλίδης θα εκλεγεί Πρόεδρος ή όχι. Σημασία έχει η ανοχή μιας τέτοιας βιομηχανίας δολοφονίας χαρακτήρων. Ντροπή!