«Χαίρομαι για τα αποτελέσματα της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, που είναι πανέτοιμη να οδηγήσουμε μαζί τη χώρα στη νέα εποχή». Τάδε έφη ο Αβέρωφ Νεοφύτου κατά τη διάρκεια προχθεσινής επίσκεψής του στη Cyta (μαζί με τον Χάρη Γεωργιάδη). Συμμερίστηκα τον ενθουσιασμό του ομολογώ. Ένιωσα ένα σκίρτημα στην καρδιά! Πώς να το κάνουμε. Όταν ακούς τον πρόεδρο του κυβερνώντος κόμματος να εκθειάζει έναν ημικρατικό οργανισμό, πώς να μην νιώσεις περήφανος; Ιδίως όταν πρόκειται για εκείνον τον οργανισμό, που έπεσαν πάνω του τα θεριά της Κυβέρνησης και επιδίωκαν με νύχια και με δόντια να τον κατασπαράξουν. Με πρώτο τον άλλοτε επονομαζόμενο «τσάρο» της οικονομίας. Τον περιώνυμο Χάρη Γεωργιάδη, ο οποίος στη συνέχεια μετετράπη σε συγγραφέα. Έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα για το περιβόητο success story και στη συνέχεια ένα δεύτερο μυθιστόρημα με τίτλο «Η τέλεια καταιγίδα». Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό το βιβλίο δεν το διάβασα και δεν γνωρίζω αν είναι βιογραφικό για τον Νίκο Αναστασιάδη ή αυτοβιογραφικό για τον ίδιο τον συγγραφέα. Μπεστ σέλερ, ωστόσο, σίγουρα θα γίνει…
Στο βιβλίο του Χάρη, ευτυχώς, δεν συμπεριλαμβάνεται ως θύμα της «τέλειας καταιγίδας» και η Cyta. Μόλις που γλύτωσε από τα σχέδια του κάθε καρχαρία, που επιδίωκε την ιδιωτικοποίηση ενός οργανισμού, που διαχρονικά ενισχύει κάθε χρόνο το δημόσιο με κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων. Όταν κατάλαβαν ότι ο όρος «ιδιωτικοποίηση» τρόμαζε την κοινωνία, βάφτισαν το ξεκοκάλισμα «αποκρατικοποίηση» για να ηχεί λιγότερο επώδυνα στα ώτα των πολιτών. Όταν συνειδητοποίησαν πως ούτε κι αυτός ο χαρακτηρισμός τους επέτρεπε να τον κατασπαράξουν, είχαν ως έτοιμοι από καιρό, και το επόμενο εγχείρημα. Το βάφτισαν «μετοχοποίηση».
Έτσι, λοιπόν, μετά από τον ενθουσιασμό που μου προκάλεσαν τα εύσημα του Αβέρωφ, ανέτρεξα λίγο στο αρχείο μου. Ήθελα να βρω τους πολέμιους της ΑΤΗΚ. Να τους στείλω πακέτο για να τους αποστομώσει. Να τους επαναλάβει τις προχθεσινές βαρύγδουπες δηλώσεις του: «Είναι η πρώτη φορά, που μαζί με τους συνεργάτες μου, κάνω συνάντηση και δεν άκουσα προβλήματα, άκουσα επιτυχίες. Ψηλή κερδοφορία, οι συντεχνίες να κουβεντιάζω μαζί τους και να μου αναφέρουν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Άρα είναι πρότυπο η Cyta… που είναι πανέτοιμη να οδηγήσουμε μαζί τη χώρα στη νέα εποχή!».
Ψάχνοντας, λοιπόν, βρήκα τις πρώτες δηλώσεις ημερομηνίας 21-5-2015. Εξηγούσε στους εργαζόμενους στην ΑΤΗΚ ότι στα πλαίσια της αποκρατικοποίησης θα έχουν τέσσερις επιλογές: Να παραμείνουν στον ιδιώτη στρατηγικό επενδυτή, να πάρουν σχέδιο εθελούσιας αφυπηρέτησης, να επιστρέψουν στο δημόσιο και να αφυπηρετήσουν σε 12-18 μήνες αν δεν τους αρέσει ή να παραμείνουν μόνιμα στο δημόσιο. Και πρόσθετε: «Πρέπει να τραβήξουμε μπροστά. Από τις 28 χώρες της ΕΕ είμαστε η μοναδική εξαίρεση όπου οι τηλεπικοινωνίες είναι ημικρατικός οργανισμός δημοσίου δικαίου. Είμαστε οι μόνοι, οι έξυπνοι σε όλη την Ευρώπη, που θα διατηρήσουμε τον τόπο στο χθες;».
Ενθουσιάστηκα κι άλλο. Πιάσαμε λαγό σκέφτηκα. Συνέχισα το ψάξιμο και σταμάτησα στις 12-12-2015. Ήταν τότε που οι εργαζόμενοι στη Cyta προγραμμάτιζαν εκδήλωση διαμαρτυρίας στο Προεδρικό διότι στη συζήτηση για ιδιωτικοποίηση δεν διασφαλίζονταν οι θέσεις εργασίας τους. Ο πρωταγωνιστής δήλωνε: «Είναι πρόκληση την ώρα που υπάρχουν 80.000 άνεργοι, που είναι κλειστές χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κάποιους να τους διασφαλίζεις ότι, είτε αποκρατικοποιηθεί η Cyta είτε όχι, θα έχουν τη δουλειά και τις αυξήσεις τους, όχι μόνο μέχρι τη συνταξιοδότησή τους αλλά και χωρίς να επηρεαστούν οι συντάξεις τους μέχρι την ημέρα που θα ζούνε».
Τρελάθηκα. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον η ανασκάλιση του αρχείου. Σταμάτησα στις 23-3-2016. Νέα φοβερή δήλωση: «Η ΑΤΗΚ το 2002 κέρδιζε περίπου 200 εκατ. ευρώ. Το 2016 θα κυμανθεί περίπου σε 50-60 εκατ. ευρώ. Εάν σε πέντε χρόνια από σήμερα (φέτος δηλαδή), μένοντας η Cyta ως έχει, και δεν κινδυνολογώ, θα έχει την πορεία των Κυπρ. Αερογραμμών και Γιουροσύπρια».
Όσοι ακόμη δίδετε πίστη στους πολιτικούς, παρακαλώ να καθίσετε και όσοι υποφέρετε από πίεση να έχετε έτοιμο δίπλα σας ένα χαπάκι. Διότι είμαι υποχρεωμένος να σας αποκαλύψω πως όλες ανεξαιρέτως οι προαναφερθείσες δηλώσεις (και ένα σωρό άλλες που δεν μας παίρνει ο χώρος) ανήκουν στον κύριο Αβέρωφ Νεοφύτου! Ναι, τον ίδιο Αβέρωφ, που προχθές με υπερηφάνεια εκθείαζε τη Cyta!
Θα μου πείτε, τι άλλαξε; Απλώς, τότε το κυβερνητικό στρατόπεδο πάσχιζε να εφαρμόσει την πολιτική του ιδεολογία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκονται οι ιδιωτικοποιήσεις. Δεν έβγαιναν, όμως, τα κουκιά τους. Άλλαξε ιδεολογία σήμερα ο Αβέρωφ; Πείστηκε για την Cyta; Α μπα. Απλώς, σήμερα είναι εν δυνάμει υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας. Χρειάζεται και την τελευταία ψήφο των χιλιάδων εργαζομένων στη Cyta, των οικογενειών και των φίλων τους.
Ό,τι ακριβώς είχε κάνει και ο Αναστασιάδης πριν την πρώτη εκλογή του δηλαδή. Είχε δεσμευτεί προεκλογικά με επιστολή του προς τους εργαζόμενους σε ημικρατικούς οργανισμούς: «Τασσόμαστε ξεκάθαρα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών (Cyta, AHK, Αρχή Λιμένων). Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η δέσμευση μας». Μόλις εκλέγηκε, όμως, έσπευσε να τους ιδιωτικοποιήσει. Αυτό το «δεσμεύομαι» εξελίχθηκε σε γάγγραινα γι’ αυτή την κυβέρνηση. Και πονάει πολύ το ευλογημένο…
Όσο για τον Αβέρωφ, που σήμερα δηλώνει ενθουσιασμένος με την επιτυχία της Cyta, ας διαβάσει τις δηλώσεις του το 2015. Ίσως καταλάβει ότι τελικά, είμαστε οι μόνοι έξυπνοι (σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων οργανισμών) στην ΕΕ!
