Ξυπνά, λοιπόν, με τον πιο άγριο τρόπο το θεριό του κυκλοφοριακού, πριν καλά καλά μπούμε σε κανονικούς ρυθμούς μετά τη ραστώνη των θερινών διακοπών. Εκεί στις εισόδους – και όχι μόνο – της πρωτεύουσας, χωρίς να μένουν πίσω και οι άλλες πόλεις και περιοχές, γίνεται το έλα να δεις… Στην εξίσωση από σήμερα τα δημοτικά και νηπιαγωγεία. Χρειάζεται να επιστρατεύσει κανείς μεγάλη υπομονή, αν διαθέτει, βέβαια, τέτοια αποθέματα, για να στοιβαχθεί σ’ όλο αυτό τον συρφετό του μποτιλιαρίσματος, που η λέξη χάος μόλις μετά βίας αποτυπώνει την άναρχη κατάσταση που επικρατεί.
Εκτός από ένα αφόρητο σκηνικό που διαμορφώνεται σε ώρες κυκλοφοριακής αιχμής σε κεντρικά και περιφερειακά σημεία των αστικών κέντρων, αλλά και την ταλαιπωρία, την ένταση και τα νεύρα που εξάπτονται, είναι και οι κίνδυνοι που προστίθενται από τους λογής “εξυπνάκες” που επιχειρούν ν’ απεγκλωβιστούν από τις μακρόσυρτες ουρές με τους πιο ευφάνταστους και απίθανους τρόπους. Εδώ κι αν η ευρεσιτεχνία καλπάζει…
Κάθε φορά τα ίδια και χειρότερα βιώνουμε, βλέπουμε και διαπιστώνουμε, σε σημείο που πολλοί αναπολούν τους καιρούς εκείνους των περιβόητων lockdown, οπότε ξαφνικά βρέθηκε να είναι αυτόματα λυμένος ο γόρδιος αυτός δεσμός, που ακούει στο όνομα κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Προδίδει σίγουρα πρωτοβάθμια ανημποριά το γεγονός ότι και εδώ τα γεγονότα μάς προλαβαίνουν και μας ξεπερνούν… Μας περιορίζουν μόνο στις γνωστές θλιβερές διαπιστώσεις. Και όμως, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους και σε στιγμές πρόσφορου εδάφους για επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, βγαίνουν από συρτάρια και από “έξυπνα” μυαλά τα πιο ευφάνταστα σχέδια και οι πιο φιλόδοξες αλλά και τολμηρές μελέτες, όλα υποσχόμενα να καταστήσουν πιο εύκολη τη ζωή μας σε πιο ανθρώπινες πόλεις. Σε πιο ευρωπαϊκά και εκσυγχρονισμένα μοντέλα. Οι υποσχέσεις σ’ αυτό τον τόπο ευδοκιμούν, αφθονούν και ξεχειλίζουν από παντού, οι πράξεις όμως είναι που έχουν στερέψει και μας αφήνουν σε φάσεις ερημίας και αγονίας…
Ακούοντας μάλιστα κάποιες δηλώσεις, από αρμοδίους και μη, οδηγείσαι αβίαστα στο συμπέρασμα ότι είμαστε φοβερά εγκλωβισμένοι στην ίδια την αδιαφορία, την ανικανότητα, αλλά και την αθεράπευτη νοοτροπία μας – αχ και να ταίριαζε και εδώ κάποιο εμβόλιο – σε σημείο που μόνο στους προσφιλείς μας αυτόματους πιλότους βολεύει ν’ αναπαυόμαστε…
Είναι όντως εγκληματικός ο τρόπος με τον οποίο αφέθησαν ν’ αναπτυχθούν οι πόλεις μας, με την θυσία βασικών αρχών και αξιών στο βωμό του εύκολου κέρδους και μιας άκρατης βολικότητας… Δεν απομένει τίποτε άλλο στην περίπτωση παρά η λήψη ριζοσπαστικών αποφάσεων που να επιφέρουν επιτέλους τολμηρά μέτρα, εφαρμόσιμα και υλοποιήσιμα. Έστω και την δωδεκάτη. Είναι όμως και τα πιο απλά που θα μπορούσαν να γίνουν, όπως η εφαρμογή κλιμακωτού ωραρίου, αποκέντρωση υπηρεσιών και οργανισμών, εκσυγχρονισμός και ανάπτυξη δημόσιων συγκοινωνιών με ταυτόχρονη απεξάρτηση από το ιδιωτικό όχημα, δυνατότητα διαδικτυακής διεκπεραίωσης εργασίας και κυρίως εξυπηρέτησης και πολλά άλλα, που θα απαιτούσαν όμως υπερβάσεις, κυρίως σε θέματα νοοτροπίας και αντίληψης. Το κυκλοφοριακό, στην τελική, δεν είναι απλά θέμα κατασκευής κάποιων πρόσθετων οδικών αρτηριών, αλλά είναι πρόβλημα με ευρύτερες προεκτάσεις που απαιτεί αναδιοργάνωση του όλου τρόπου της ζωής και των συνηθειών μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Τα πράγματα είναι τόσο απλά και ξεκάθαρα…
