Θεωρητικά, όλοι στηρίζουν το ΓεΣΥ (μέχρι και ο πρόεδρος των Γιατρών) αλλά στην πράξη κάποιοι συμπεριφέρθηκαν με βάση τη ρήση «ξένος πισινός, χίλιες βουρδουλιές», εκδίδοντας αβέρτα παραπεμπτικά προς ειδικούς γιατρούς. Αλλά αυτά θα αποδειχθούν μπούμερανγκ για τους ίδιους τους γιατρούς (οι οποίοι τρώνε από την πίτα του ΓεΣΥ) αλλά δυστυχώς και για τους πολίτες.
Τον πρώτο καιρό εφαρμογής του ΓεΣΥ, μπορεί να κατανοήσει κανείς και κάποιες υπερβολές σε παραπεμπτικά, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι υποβαλλόμαστε σε εξετάσεις δωρεάν. Και επειδή πολλοί δεν πήγαιναν καν στο γιατρό (για εξετάσεις ούτε λόγος) κάποιοι συνάνθρωποι μας ίσως σώθηκαν ή πρόλαβαν τα χειρότερα από εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκαν μετά τη λειτουργία του ΓεΣΥ, κάτι το οποίο είναι θετικό. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά, γιατροί και ασθενείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως για να επωφελούμαστε όλοι από τις υπηρεσίες που προσφέρει το ΓεΣΥ, απλώς πρέπει να υπάρχει το ΓεΣΥ και να μπορεί να επιβιώσει οικονομικά.
Το θέμα δεν είναι να υπερβεί κάποιος γιατρός το όριο παραπεμπτικών, αλλά αν είναι δικαιολογημένα ή μη. Αν ένας εκδίδει παραπεμπτικά για 100 αξονικούς και όλες οι διαγνώσεις είναι αρνητικές, κάτι πάει λάθος και ο γιατρός πρέπει να έχει κόστος. Αν εκδίδει 100 και διαπιστώνεται πρόβλημα σε ποσοστό π.χ. 70% και άνω, να του δώσουμε και μπόνους. Ευσυνειδησία, επαγγελματική επάρκεια και έγνοια για το ΓεΣΥ χρειάζεται, τίποτε άλλο.
ΒΑΣ ΒΑΣ
