Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ τιμά σήμερα την εθνική επέτειο της επανάστασης του 1821. Ο ελληνισμός πάλεψε και νίκησε τον πανίσχυρο εχθρό, την οθωμανική αυτοκρατορία. Δεν ήταν εύκολος ο αγώνας. Ήταν, όμως, μοναδικός καθώς υπήρξε αποφασιστικότητα. Ήταν ένας αγώνας με ιδανικά, στα οποία πίστευαν οι πατριώτες, επαναστάτες. Και η ιστορία απέδειξε πως όταν ο ελληνισμός είναι αποφασισμένος και ενωμένος κερδίζει. Όταν είναι ενωμένος, όταν συμπορεύονται όλες οι δυνάμεις του για έναν κοινό στόχο, δεν κινδυνεύει. Κι αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα. Η συμπόρευση του ελληνισμού λειτουργούσε πάντα υπέρ των στόχων και των επιδιώξεων. Ένα έθνος εάν δεν έχει όραμα δεν μπορεί να κερδίζει μάχες και να κατακτά τους στόχους του.
ΜΕ την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση της 25ης Μαρτίου του 1821, αναδείχθηκε αυτό που όλοι οι λαοί επιδίωκαν και αφορούσε το πολυτιμότερο αγαθό, την Ελευθερία. Για να επιτευχθεί τούτο, θα πρέπει να υπάρχει ενότητα λαού και ηγεσίας και αποφασιστικότητα. Η ενότητα αποτελεί πάντα βασικό συστατικό ενός αγώνα. Κι αυτό επειδή η ιστορία του ελληνισμού έχει να επιδείξει πολλές φορές διχόνοιες αλλά και εμφύλιους σπαραγμούς. Και αυτά συνιστούν τον μεγαλύτερο υπονομευτή του αγώνα και του οράματος για την απελευθέρωση. Για αυτό και θα πρέπει ένας αγώνας να είναι παλλαϊκός και να ενώνει όλους κάτω από τον ιερό στόχο.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821, που ορίσθηκε να τιμάται την 25η Μαρτίου, δεν ολοκληρώθηκε με την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Συνεχίσθηκε για την οικοδόμηση του ελληνικού κράτους, της ελληνικής ανεξαρτησίας, μέσα σε δυσκολίες, που καθόρισαν και την ανηφορική πορεία. Είναι σαφές πως η Ελευθερία και η Ανεξαρτησία, τόσο σημαντικές έννοιες και αξίες, τόσο δύσκολα κατακτώνται, καθώς προφανώς και δεν είναι «στρωμένο κόκκινο χαλί». Διασφαλίζονται μέσα από αγώνες και θυσίες. Ειδικά όταν η χώρα, ο λαός, το έθνος δεν διαθέτει στρατιωτική ισχύ. Όταν, για παράδειγμα, οι επαναστάσεις ξεκινούσαν από μια ριζοσπαστικοποίηση του λαού, που χωρίς τα αναγκαία μέσα, μικρό αριθμό οπλισμού και εκπαιδευμένων, αναμετριόταν με έναν πανίσχυρο εχθρό.
ΣΗΜΕΡΑ, 201 ένα χρόνια μετά, τα μηνύματα της μεγάλης επανάστασης είναι πολύ επίκαιρα. Σε μια περίοδο ανακατανομής ισχύος με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται χωρίς τέλος, η ανθρωπότητα κινδυνεύει. Το μέλλον είναι αβέβαιο. Ο ελληνισμός στην Κύπρο, από το 1974 και εντεύθεν, βιώνει τα αποτελέσματα της εισβολής, τη συνεχιζόμενη κατοχή εδάφους της από την κατοχική Τουρκία. Ο αγώνας για απελευθέρωση δεν έχει δικαιωθεί. Η σημερινή επέτειος σαφώς και προσφέρεται για μηνύματα. Αλλά δεν αρκούν. Εκείνο που έχει σημασία είναι να υπάρξει το όραμα και να βρεθούν οι τρόποι για ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αυτόματα ή με τη συμβολή μόνο των τρίτων. Δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε και μέσα από ασήκωτους συμβιβασμούς, που θα διαιωνίζουν τα αποτελέσματα της εισβολής και θα νομιμοποιούν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό την κατοχή.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821 τιμάται και αυτό είναι καθήκον μας. Δεν θα πρέπει να τιμάται, όμως, τυπικά και ως ετήσια υποχρέωση, αλλά με τρόπο που θα επιβεβαιώνει και στην πράξη πως αντλούνται μηνύματα.
