Kαι τώρα, η αγωνία στο κατακόρυφο! Τι θα πράξει η ΕΔΕΚ;

Στο ΔΗΚΟ οι επιφυλάξεις τους, οι προβληματισμοί τους, οι αναλύσεις τους, οδηγούν εκεί που εμείς ξέραμε εξαρχής ότι θα οδηγούνταν…

Ας όψεται, όμως, το ευλογημένο το σενάριο. Θα πρέπει να δούμε, υποχρεωτικά, όλα τα επεισόδια ή μπορούμε να κάνουμε fast forward;

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ωστόσο, ξεχνά -μπορεί από κεκτημένη ταχύτητα- ότι οι διαδικασίες… βρίσκονται σε εξέλιξη (!) κι ότι τα κομματικά όργανα ακόμα συσκέπτονται (!) και μετά τη συνάντηση που είχε με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ξεκίνησε ήδη τον προεκλογικό, παίρνοντας σβάρνα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα εκθειάζοντας τις αρετές του ανδρός.

Καλώς λένε, όσοι λένε, ότι ο πρώην Υπουργός είναι Κίρκη που μαγεύει. Να που… κατάφερε να γοητεύσει ακόμα και τον Νικόλα (σόρρυ για το δούλεμα, αλλά εσείς το ξεκινήσατε)! Που ψάχνει, λέει, στη ζωή, το νέο και το διαφορετικό…

Και στα δικά σας, οι ελεύθερες.

Ας επανέλθουμε, όμως, στο κορυφαίο και αγωνιώδες ερώτημα των ημερών: Τι θα πράξει η ΕΔΕΚ;

Ο Μαρίνος Σιζόπουλος λέει ότι τα όργανα του κόμματος (του ποιου;) έχουν να αποφασίσουν μεταξύ της συνεργασίας με κάποιο κόμμα – υποψήφιο και της αυτόνομης καθόδου.

(Τι αμαρτίες, πληρώνουμε, θεέ μου, για να ζούμε αυτές τις παρωδίες;)

Η ΕΔΕΚ, λοιπόν, που έχει να κατέλθει αυτόνομα από το 1998, επί Βάσου Λυσσαρίδη, τότε που ήταν ακόμα κόμμα ολόκληρο κι όχι όπως σήμερα πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα, σκέφτεται και την… αυτόνομη κάθοδο.

Η πλάκα είναι που όλοι αυτοί, οι μικροί και μέτριοι, που αν μείνουν μόνοι τους θα διαλυθούν εις τα εξ ων συνετέθησαν, προσπαθούν και θέλουν να μας πείσουν ότι πρέπει να δουν στον ύπνο τους τη Μεγαλόχαρη, για να ανάψουν κερί στον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Που μια χαρά τους βγάζει από τη δύσκολη θέση, να μην μάθουμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος.

Για να δούμε, λοιπόν, πού θα κάτσει η μπίλια τελικά. Πάντως, αν αυτό ευχαριστεί τον σεναριογράφο, εμείς μόλις ακούσουμε την απόφαση (και των δύο) υποσχόμαστε να κάνουμε ότι έχουμε εκπλαγεί.

Σας το πα ότι τα de ja vu θα έχουν την τιμητική τους σ’ αυτή την προεκλογική εκστρατεία.

Άκουσα τον Στέφανο Στεφάνου να λέει τις προάλλες στην Παγκύπρια Συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ «Σηκώνουμε μανίκια και προχωράμε» και ήταν σαν να άκουγα τον Γιώργο Λιλλήκα στις προεδρικές του 2013. Για να διευκολύνω, λοιπόν, τον κύριο Γενικό, υπενθυμίζω τις διάφορες παραλλαγές του σλόγκαν που χρησιμοποιούσε ο Γιώργος Λιλλήκας –  όλο και σε κάποια Λαϊκή Οργάνωση θα χρησιμεύσουν: «Στα δύσκολα δεν σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, αλλά σηκώνουμε τα μανίκια πάνω» / «Όταν οι άλλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, εμείς σηκώνουμε τα μανίκια και εργαζόμαστε σκληρά» /«Κάποιοι στα δύσκολα σηκώνουν τα χέρια ψηλά, εμείς στα δύσκολα ξέρουμε να διεκδικούμε και να αναζητούμε λύσεις»…

Μετά, μπορεί να προσθέτει και το «μετακινούμε βουνά» – το υπερφυσικό είχε πάντα πέραση σ’ αυτό τον τόπο.

Με τούτα και μ΄ εκείνα (τα τάχα μου αντιπολιτευτικά), ξεχνάμε τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Που μπορεί για την ώρα με το μειλίχιο χαμόγελο και τους χαμηλούς τόνους να ξεγελά και να νομίζουν αυτοί που τον βλέπουν ότι είναι cool, όπως ο George Clooney όταν σεργιανίζει στις όχθες της Λίμνης Κόμο, αλλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι τρέχει ασθμαίνοντας και καταϊδρωμένος. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και συνεχιστής της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, βλέπει παντού «Χριστοδουλίδη», σπεύδει να τοποθετηθεί αμέσως σε οτιδήποτε απέναντί του, με αποτέλεσμα να λέει κοτσάνες. Τα περί Μακαρίου, ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα.  

Ελεύθερα, 12.6.2022.