Μέρες που είναι, είθισται τα πρακτορεία ειδήσεων να προσπαθούν να σκιαγραφήσουν τη χρονιά που φεύγει με εικόνες. Κι οι φωτογραφίες που μοιράζουν είναι όλες από τραγωδίες. Φωτογραφίες από νοσοκομεία, μαζικές ταφές και αποτεφρώσεις, φωτογραφίες με πρόσφυγες, από το Αφγανιστάν που περνά και πάλι στους Ταλιμπάν, από τις πυρκαγιές στην Ελλάδα και σ’ άλλα μέρη του κόσμου που κάηκαν το καλοκαίρι, ερείπια από τη Γάζα που εδώ και δεκαετίες δεν λείπει ποτέ από τα ετήσια αφιερώματα, εικόνες από τοπία που ρημάζουν από την ξηρασία, παγετώνες που λιώνουν, ζώα που πεθαίνουν…
Προφανώς δεν φταίνε οι χρονιές. Κι όταν στο ημερολόγιο θα γράφει πια 2022 κι όχι 2021 τα πράγματα δεν θα αλλάξουν με κάποιο μαγικό τρόπο. Εναποθέτουμε όμως, ίσως αφελώς, τις ελπίδες μας στην αλλαγή του χρόνου ανταλλάσσοντας ευχές για μια καλύτερη χρονιά κι αναθεματίζοντας τον χρόνο που τελειώνει.
Ενδεχομένως τα πράγματα να μην ήταν ποτέ καλύτερα ή χειρότερα. Η ιστορία είναι γεμάτη από καταστροφές, τραγωδίες, ολοκαυτώματα, πολέμους, γενοκτονίες, τσουνάμια, τυφώνες… Αλλάζουν μόνο τα ονόματα των τόπων και των λαών που πλήττονται. Η κάθε γενιά ζει τις ανατροπές που τις αναλογούν, εκλαμβάνοντας αυτό ως μοναδικότητα. Δεν είναι όμως. Η ζωή είναι μια σειρά από αναζητήσεις, αναλαμπές κι ανατροπές (με αυτή τη σειρά ή κάπως αλλιώς). Αυτό μπορεί να μας παρηγορεί χωρίς ωστόσο να δικαιούμαστε να εφησυχάζουμε.
Στη δική μας τη γενιά έτυχε να ζούμε ταυτόχρονα δύο συλλογικές καταστάσεις. Μια της πανδημίας και μια της κλιματικής αλλαγής. Κι αυτό, έχοντας τη γνώση πως η μοίρα της ανθρωπότητας είναι κοινή, θα έπρεπε να μας φέρνει πιο κοντά. Όχι όμως, δεν έγινε αυτό. Αντίθετα, τα ρήγματα που μας χώριζαν αυξήθηκαν. Ένας μεγάλος θυμός χαρακτηρίζει πλέον τις κοινωνίες που μοιάζουν έτοιμες να εκραγούν.
Η πανδημία θα περάσει, αφήνοντας πίσω της εκατομμύρια νεκρούς, αλλά θα περάσει. Θα διαγράψει τον κύκλο της και θα τελειώσει. Ο κόσμος όμως δεν θα είναι ίδιος με αυτόν που ξέραμε. Το πώς θα μοιάζει, είναι δύσκολο να το προβλέψει κάποιος. Το καλύτερος ή χειρότερος δεν έχει νόημα να το συζητάμε. Θα είναι απλά αλλιώτικος. Αλλιώτικος για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού που έζησε την προ-πανδημία εποχή, αλλά χωρίς μέτρο σύγκρισης για τη νέα γενιά που αναδύεται και στην οποία πρέπει να ελπίζουμε παραδίδοντας της την σκυτάλη να οδηγήσει τον πλανήτη, ελπίζουμε, σε πιο φωτεινές εποχές.
