Άρχισαν, λοιπόν, και μάλιστα για καλά τα όργανα και για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Η μεταρρύθμιση, το πιο ευαίσθητο και σοβαρό σημείο που βρίσκεται εν εξελίξει περνά μάλλον σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα και ακόμα πιο πέρα, γιατί προέχουν τα ζυμώματα γύρω από πρόσωπα και καταστάσεις που υφαίνονται, κόβονται και ράβονται και κυρίως οργιάζουν σε κομματικά προσκήνια αλλά και παρασκήνια.
Μπορεί να έχουμε μπροστά μας αρκετούς μήνες, αλλά η αίσθηση είναι ότι στενεύουν τα χρονικά περιθώρια και μάλιστα ασφυκτικά ως προς τις συναλλαγές που ήδη τροχοδρομούνται και κυρίως για το “δούναι και το λαβείν”, που τόσο υποδειγματικά εξελίσσονται κάθε φορά. Ούτε καν υποψία ότι η τοπική αυτοδιοίκηση έχει το δικό της ξεχωριστό χαρακτήρα και εν πάση περιπτώσει πρόκειται περί θεσμού εξίσου και ακόμα πιο σημαντικού σε σχέση με τους άλλους πολιτειακούς, με τις δικές του ιδιαιτερότητες και χαρακτήρα, αλλά κυρίως απαιτήσεις.
Μάλιστα η δημοτική αρχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι είναι θεσμός παλαιότερος και με ξεχωριστή αίγλη. Συναρτάται και συνδέεται, όχι λιγότερο από άλλους, με το ίδιο το βιοτικό επίπεδο, την ποιότητα ζωής των πολιτών. Πρόκειται σίγουρα γι’ ακόμα ένα σύμβολο εξουσίας και γι’ αυτό, εξάλλου, σπεύδουν ταχέως και με τόση σπουδή, πριν αλέκτορα, φωνήσαι… Η λέξη εξουσία από μόνη της, είναι τόσο ταλαιπωρημένη ως έννοια σ’ αυτό τον τόπο, σε βαθμό που κάποιοι φαίνεται να ηλεκτρίζονται μόνο και μόνο στο άκουσμά της.
Τα πρώτα, βέβαια, που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν τον χαρακτήρα και το ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης, ως ξεχωριστού και με τόσες ιδιαιτερότητες θεσμού, είναι τα ίδια τα κόμματα, τα οποία χωρίς οποιεσδήποτε αναστολές ενεργοποιούν στο μέγιστο τους όποιους μηχανισμούς διαθέτουν προκειμένου να καρπωθούν και ν’ αρπάξουν…
Εξουσία είναι κι αυτή και προσφέρεται σαν πίτα που θα πρέπει να μοιραστεί… Και όποιος καταλάβει. Και κυρίως οι όποιοι οραματισμοί για το καλό του τόπου και των δημοτών μπορούν ν’ αναπτύσσονται μόνο ως συνθηματικά πυροτεχνήματα και μη παραπέρα. Προέχει πάντα το κομματικό και το προσωπικό συμφέρον.
Γιατί να μην καταλαβαίνουν και κυρίως να εμπεδώνουν κάποιοι ότι αυτός είναι ο απώτερος σκοπός, ο οποίος μάλιστα μπορεί να αγιάζει και τα μέσα, θεμιτά ή αθέμιτα. Μόνο κάποιοι ρομαντικοί δικαιούνται και μπορούν να το πιστεύουν ότι υπάρχουν και πρόσωπα που νοιάζονται πραγματικά για την ποιότητα ζωής των πολιτών που συναρτάται με τη λειτουργία του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης. Άλλος ο ρόλος της και μάλιστα διακριτός και άλλος εκείνος της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συγχέονται και να ισοπεδώνονται τα πράγματα. Και κυρίως ποτέ το ζητούμενο να μην είναι η καθυπόταξη του θεσμού και της τοπικής αυτοδιοίκησης στην εξουσιομανία κομμάτων και προσώπων, που δεν λέει να κοπάσει.
