Εκεί που η προσοχή των περισσοτέρων είχε στραφεί στη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης και στις δηλώσεις που είχε κάνει ο υπουργός Εσωτερικών, προϊδεάζοντάς μας σε κάποιο βαθμό για τον ορατό κίνδυνο να εξελιχθεί η πολυδιαφημισμένη αλλαγή σε μια πολυεπίπεδη απογοήτευση, μια άλλη μεγάλων διαστάσεων αποτυχία της πολιτείας, κερδίζουν «πόντους» στην επικαιρότητα οι διαμαρτυρίες των συντεχνιών στη Δημόσια Υπηρεσία και των εργαζομένων σε αυτήν, για την επίσης πολυδιαφημισμένη μεταρρύθμιση στο Δημόσιο. Για την οποία, όμως, είχαμε όλοι λίγο-πολύ αντιληφθεί από νωρίς ότι δεν ήταν, και δεν είναι, ακριβώς μεταρρύθμιση.
Οι αντιδράσεις ήταν πολλές από την αρχή και επικεντρώθηκαν σε πρώτο στάδιο στις διατμηματικές προαγωγές. Με τη δικαιολογημένη σε κάποιο βαθμό καχυποψία μας για αιτήματα των υπαλλήλων του δημοσίου που έχουν να κάνουν με προαγωγές και κλίμακες, οι περισσότεροι είπαμε «ας φωνάζουν». Και πολλοί, παντώντας στη ριζωμένη προκατάληψη, είπαν «για να φωνάζουν οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πρέπει να είναι άσχημες οι διατμηματικές προαγωγές»…
Από την άλλη, η Βουλή -και σε κάποιο βαθμό και η εκτελεστική εξουσία- αποδέχθηκαν μερικά αιτήματα από υπουργεία ή υπηρεσίες για εξαίρεση των υπαλλήλων τους από τις διατμηματικές προαγωγές, χωρίς να εξηγήσουν πειστικά γιατί σε κάποια υπουργεία και σε κάποιες υπηρεσίες ο νέος θεσμός είναι αναγκαίος και χρήσιμος και αλλού πρέπει να αποφευχθεί.
Σε αυτό το περιβάλλον, το αίτημα της ΠΑΣΥΔΥ για αναβολή της μεταρρύθμισης έτυχε χλευασμού περισσότερο, παρά ανάλυσης και διαλόγου.
Και όταν ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί και το νέο σύστημα αξιολόγησης των υπαλλήλων, είπαμε, σχεδόν όλοι, «επιτέλους, θα γίνει ένα έλεος με τους εξαίρετους».
Ξαναφώναξαν οι συντεχνίες, είπαν κάτι για πρόχειρες διαδικασίες, ζήτησαν πάλι κάποια παράταση, είπαν να εφαρμοστεί το νέο σύστημα πιλοτικά, αλλά οι παρεμβάσεις τους έπεσαν στο κενό.
Και εν τέλει, εδώ και κάμποσες μέρες ακούμε ότι γίνεται του κουτρούλι ο γάμος σε κυβερνητικές υπηρεσίες και τμήματα και δεν θα εκπλαγούμε αν ακούσουμε κάποια στιγμή και για μαλλοτραβήγματα, λόγω των αξιολογήσεων. Και χθες η ΑΣΔΥΚ είπε πως πάμε ολοταχώς από την ισοπέδωση των εξαίρετων στην ισοπέδωση των μετρίων, αποδίδοντάς την σε στοχευμένα χαμηλές βαθμολογίες.
Προφανώς και δεν έχει άποψη η στήλη αν είναι ή δεν είναι σωστό το νέο σύστημα αξιολόγησης. Και εννοείται πως το παλιό σύστημα ήταν αναγκαίο να αντικατασταθεί με κάποιο άλλο. Αν όμως αυτό το άλλο, που εφαρμόζεται αυτές τις μέρες, θα οδηγήσει όπως λένε ΠΑΣΥΔΥ και ΑΣΔΥΚ και άλλοι συνδικαλιστές και πλήθος υπαλλήλων σε κατακλυσμό ενστάσεων, μακρόσυρτες διαδικασίες εξέτασης των ενστάσεων, διασάλευση των σχέσεων προϊσταμένων, υφισταμένων και αξιολογητών ή και σε δυναμικά μέτρα αντίδρασης, τότε είναι λογικό να πει κανείς ότι παράλληλα με την εφαρμογή της νέας νομοθεσίας και των νέων συστημάτων αξιολόγησης και προαγωγών, δεν θα ήταν κακό να ξεκινήσει και κάποιος διάλογος. Να ακουστούν οι παρατηρήσεις και να αξιολογηθούν.
ΥΓ Προφανώς επιβεβαιώνεται ο επί σειρά ετών γενικός διευθυντής υπουργείων, Ανδρέας Ασσιώτης, που έγραφε στον Φιλελεύθερο, από τον Ιούλιο του 2021, πως «ενώ ορθά επιδιώκεται ο εκσυγχρονισμός της μεθοδολογίας αξιολόγησης και προαγωγής των δημοσίων υπαλλήλων, θα ήταν λάθος να θεωρηθεί η συγκεκριμένη επιλογή της Κυβέρνησης ως η πανάκεια που θα αναβαθμίσει άρδην και αφ’ εαυτής, είτε τις ικανότητες, είτε την ποιότητα της εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων, με τέτοια ταχύτητα που θα γινόταν θετικά αισθητή η αλλαγή στον τόπο μας. Ακόμα χειρότερα, θα ήταν άτοπο και υπερβολικό να ισχυρισθεί κάποιος πως με την προώθηση των τριών νομοσχεδίων ικανοποιείται η ανάγκη για μεταρρύθμιση ή ολοκληρώνεται ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας υπηρεσίας».
