Πρόσφοροι οι καιροί για να ευδοκιμούν οι φάσεις κερδοφορίας σ’ ένα διαφοροποιημένο πλέον περιβάλλον για τον τραπεζικό τομέα.

Το ένα μετά το άλλο τα τραπεζικά ιδρύματα σπεύδουν ν’ ανακοινώσουν με τόσο καμάρι κέρδη, σ’ ένα κλίμα μεγάλης ευφορίας. Δεν χρειάζεται να έχεις εξειδικευμένες γνώσεις για ν’ αντιλαμβάνεσαι το πόσο ευεργετικό είναι ένα τέτοιο περιβάλλον για την ανάπτυξη της οικονομίας γενικότερα, αλλά εν γένει και για την ευημερία των όποιων δεικτών.

Ωστόσο, εκείνο που εξακολουθεί να είναι καταζητούμενο ή ακόμα και εντελώς αφανισμένο, είναι το ανθρώπινο πρόσωπο του τομέα αυτού, που κάποτε ήταν κυρίαρχο σε μια άλλη σχέση μεταξύ των ιδρυμάτων και του πελάτη. Εδώ κι αν συνειδητοποιείς ότι βρισκόμαστε σ’ ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον – αλλιώς, βέβαια, γινόταν η περιγραφή του όταν προαναγγελλόταν ο ερχομός του – όπου ο άνθρωπος δεν έχει κάποια έστω αξία, αλλά αποτελεί έτσι απλά και μόνο μια μονάδα μέσα στη μάζα.

Στην μετανεωτερική αυτή εποχή έχει μεγάλη σημασία να ευδοκιμούν οι αριθμοί και ας πεθαίνουν οι άνθρωποι. Όσο για εκείνους που το ψάχνουν σ’ επίπεδο μιας άλλης λογικής, δηλαδή των αισθημάτων, όσων όσοι ειδικά κάποτε είχαν κουρευτεί για να επιβιώσει ο τραπεζικός τομέας, ο οποίος τώρα θα μπορούσε να τους κοιτάξει πιο ανθρώπινα στα μάτια, παραπέμπονται σε ψυχρούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίοι παραμένουν σταθερά και ακόμα περισσότερο αμείλικτοι…

Μπορείς εσύ να πεθαίνεις, αρκεί να επιβιώνει το όλο σύστημα των τραπεζών και των θεσμών. Οι αξιακές αρχές, φουντώνουν σήμερα και ξεφυτρώνουν, μέσα από άλλες λογικές… Όσο το ψάχνεις άλλο τόσο μπορείς να αισθάνεσαι ότι ζούμε σε μια εποχή με τη δική της τρέλα…

  • Όσο για εκείνους που περιμένουν διακαώς τη μείωση των επιτοκίων στα στεγαστικά δάνειά τους, μπας και δουν μια άσπρη μέρα, το μόνο που συστήνεται στην περίπτωσή τους είναι ιώβεια υπομονή…Είναι κι αυτή μια μεγάλη αρετή που μπορεί κάπως να σε ξαλασπώνει… Κάτι μπορεί να κινηθεί από τον ερχόμενο Ιούνιο και μην πάει το μυαλό σ’ εκείνο που μπορεί να περιμένουν οι πολλοί. Όλα πλέον με το σταγονόμετρο… Και όπως δεήσει η Κριστίν Λαγκάρντ.
  • Σε Επιτροπή της Βουλής, πρόσφατα, ακούσαμε κι αυτό: όχι μόνο δεν φαίνεται να μειώνονται δανειστικά επιτόκια, που έχουν να κάνουν και με το χρόνιο πρόβλημα των κόκκινων δανείων, αλλά εξακολουθούν να σκαρφαλώνουν… Κάτι παρόμοιο με τα καύσιμα που όταν αρχίσει διεθνώς η μείωση των τιμών τους, το παίρνουμε χαμπάρι όποτε και όταν.
  • Όλα, βέβαια, στο παιχνίδι ενός σύγχρονου ανταγωνιστικού περιβάλλοντος, με τα δικά του χαρακτηριστικά, με βάση τα οποία όταν επιβιώνει και ευημερεί το σύστημα, όλα τα άλλα, ακόμα και η ποιότητα ζωής των ανθρώπων, μπορεί να φαντάζει έτσι απλά και μόνο ως μια λεπτομέρεια… Ενώ τα δύο αυτά θα έπρεπε να ήταν τόσο δεμένα…