Στην ανακοίνωση του για τον σχολιασμό των αποτελεσμάτων της 9ης Ιουνίου, το Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ επισημαίνει πως «η δυσκολία στην αποκωδικοποίηση των εκλογικών συμπεριφορών έγκειται στο γεγονός ότι αφ’ ενός συγκλίνουν στη θέση της συλλήβδην απόρριψης όλων των κομμάτων και θεσμών αλλά αφ’ ετέρου έχουν ανομοιογενείς ή και αντίθετες αφετηρίες και προσδοκίες».

Η στήλη συμφωνεί με τη θέση του ΠΓ του ΑΚΕΛ πως οι συμπεριφορές του εκλογικού σώματος έχουν ανομοιογενείς ή και αντίθετες αφετηρίες και προσδοκίες. Πριν εκδοθεί η ανακοίνωση του ΑΚΕΛ είχαμε γράψει εδώ πως η αποκωδικοποίηση του «εκλογικού μηνύματος» είναι μάλλον αδύνατη (και μάταιη), επειδή το μήνυμα είναι ασυνάρτητο. Προερχόμενο από μια ασυνάρτητη κοινωνία σε μεγάλο της μέρος. Και δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία. Τα ίδια έχουν και αλλού.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ένα μήνυμα. Είναι πολλά. Διότι δεν υπάρχει ένας αποστολέας μηνύματος, είναι πολλοί, πάρα πολλοί.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τι ακριβώς περιμένουμε να κάνουν τα κόμματα όταν τους ζητούμε «να πάρουν το μήνυμα των εκλογών»; Και ακόμα χειρότερα «το μήνυμα της κοινωνίας» ή «το μήνυμα των ψηφοφόρων».

Ποιο από όλα τα μηνύματα να αποκωδικοποιήσουν και να λάβουν υπόψη τα κόμματα;

Υπάρχει μήπως ένα ενιαίο σώμα που μπορεί να αποκληθεί κοινωνία και το οποίο «θέλει να πει κάτι» αλλά δεν το ακούει κανείς το καημένο;

Ας πάρουμε το ΑΚΕΛ. Τι μήνυμα να πάρει π.χ. από την εκλογική επιτυχία του Φειδία, στην οποία συνέβαλαν και πολλοί ψηφοφόροι που κάποτε είχαν ψηφίσει ΑΚΕΛ; Ο Φειδίας δεν έχει γνωστές απόψεις για τα ανοικτά κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, εθνικά ζητήματα. Και τον ψήφισαν ψηφοφόροι από όλα τα κόμματα και από όλες τις γνωστές κατηγοριοποιήσεις θέσεων. Και τον ψήφισαν και πάρα πολλοί που έως τώρα απείχαν από τις εκλογές, όπως και ο ίδιος ο Φειδίας. Είδαν φως και μπήκαν. Τι μήνυμα στέλνουν όλοι αυτοί; Κανένα συγκεκριμένο.

Πολλοί λένε πως «οι 71,000 ψήφοι στον Φειδία στέλνουν το μήνυμα πως ο κόσμος στρέφει την πλάτη στα κόμματα». Οκ. Χρειαζόμασταν τον Φειδία για να το καταλάβουμε; Δεν είναι εδώ και χρόνια που απομακρύνονται από τα κόμματα και την οργανωμένη δράση χιλιάδες πολίτες; Το κάνουν όλοι για τον ίδιο λόγο; Θέλουν όλοι το ίδιο πράγμα; Μπα.

Αν το ΑΚΕΛ πει «ως εδώ και μη παρέκει, θέλουμε τις ψήφους μας πίσω», τι ακριβώς πρέπει να κάνει; Σε ποιους πρέπει να αποταθεί και τι να τους προτείνει ως θέσεις και στόχους για να τους δελεάσει;

Γράφουν «να πάρει το μήνυμα το ΑΚΕΛ από τους ψηφοφόρους του και να επανεξετάσει τη θέση του στο μεταναστευτικό». Ναι, α; Να την αλλάξει; Να την κάνει όπως αυτή του ΕΛΑΜ ή αυτήν του ΔΗΣΥ, που διαφέρουν κυρίως στις διατυπώσεις; Και αν θα φέρει «πίσω» 10 ψηφοφόρους (μην σώσει) επειδή θα επανεξετάσει τη θέση του στο μεταναστευτικό, διανοείται πόσους θα χάσει;

Λένε άλλοι «να πάρει το μήνυμα το ΑΚΕΛ και να επανεξετάσει τη θέση του στο Κυπριακό». Και πάλι: Πόσους θα ικανοποιήσει και πόσους θα χάσει;

Σε μια κοινωνία που στρέφεται όλο και πιο δεξιά (και να ήταν και ομοιογενής δεξιά…), τι νόημα έχουν οι υποδείξεις «ακούστε την κοινωνία» ή «κατεβείτε κάτω στην κοινωνία», σε κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται εκτός δεξιάς;

Η πολυσυλλεκτικότητα αποδεικνύεται τώρα πια κινούμενη άμμος. Αέρας. Που μπορεί να σε οδηγήσει στον πρόσκαιρο θρίαμβο ή στον εξευτελισμό και τον αφανισμό. Χωρίς πολιτικές – ιδεολογικές αρχές και εντιμότητα (κι ας θεωρούνται ντεμοντέ κι ας συνεπάγονται διαζύγιο από 25άρια και… 30άρια)- η εναλλακτική που προσφέρεται σήμερα είναι να σε μάθει ο Φειδίας να κάνεις βιτεούθκια και να ρωτάς τους ακόλουθους σου αν θέλουν να κάνεις τούμπες, βαρελάκια ή κάτι άλλο.