Το μόνο που δεν μας είπε χτες ο Σάββας Αγγελίδης είναι ότι το ΕΔΑΔ βρίσκεται πίσω από μια οργανωμένη συνωμοσία για να πληγεί η Νομική Υπηρεσία και ειδικά οι νυν Γενικός και Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας. Και ότι η καταδίκη τους είναι τίτλοι και ατάκες, που είναι τέχνη και επιστήμη στην εποχή που ζούμε!
Όλα τα άλλα τα είπε. Με τόσο απόλυτο τρόπο μάλιστα, που μας έδωσε την εντύπωση ότι είναι πεπεισμένος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι το πρόβλημα δεν είναι όσα αναφέρει το ΕΔΑΔ στην απόφασή του, αλλά όσα αναφέρουν τα κόμματα, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και όλοι οι πολίτες όταν σχολιάζουν αυτή την απόφαση.
Η ουσία, όμως, είναι ότι όλα τα επιχειρήματα που ανέφερε για να ελαφρύνει τη θέση του ή για να απαλύνει τη σκληρότητα της εναντίον του απόφασης, σε ότι αφορά τους λόγους που αποφάσισε να αναστείλει τη δίωξη του ύποπτου για βιασμό, είναι προφανώς τα ίδια επιχειρήματα που προς υπεράσπισή του παρέθεσε και στο ΕΔΑΔ όταν γινόταν η δίκη. Δεν έπεισε το ΕΔΑΔ. Τα αναφέρει και στον λαό με την ελπίδα να πείσει τον λαό. (Μα, τότε γιατί μέμφονται όλοι τα «λαϊκά δικαστήρια»;).
Πήρε την απόφαση, είπε, με το σκεπτικό ότι «η αποτυχία μέσα από μία δικαστική διαδικασία» πιθανό να δώσει την λανθασμένη εντύπωση «ότι τέτοιες υποθέσεις δεν έχουν θετική κατάληξη στο δικαστήριο» και άρα να αποθαρρυνθούν τα θύματα και να μην καταγγέλλουν τέτοια γεγονότα στις Αρχές. Μα, ακριβώς αυτό ήταν το αποτέλεσμα της απόφασής του. Όταν μια γυναίκα καταγγέλλει βιασμό και ενώ έγιναν όλες οι έρευνες από την Αστυνομία και καταχωρήθηκε η υπόθεση στο Κακουργιοδικείο, ποιο μήνυμα στέλνει ο τερματισμός της δίωξης, χωρίς να επιτραπεί στο δικαστήριο να αποφασίσει; Δικαιοσύνη απονέμει το δικαστήριο, όχι ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας.
Το «λανθασμένο μήνυμα γι΄ αυτές τις υποθέσεις» είναι πολύ πιο ηχηρό μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ. Γιατί πέρα από τους τίτλους και τις ατάκες της εποχής που ζούμε και πέρα από το διαδικαστικό και θεσμικό θέμα, που επικαλέστηκε ο κ. Αγγελίδης, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι στον χειρισμό της υπόθεσης επέδρασαν σεξιστικά στερεότυπα, τα οποία επηρέασαν την αξιολόγηση των στοιχείων και την κρίση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα. Επισημαίνει, μάλιστα, ότι η τελική κρίση (του Αγγελίδη, δηλαδή) δεν θεμελιώθηκε στην απουσία αποδεικτικού υλικού, αλλά σε υποκειμενικές εκτιμήσεις για το ψυχολογικό προφίλ του θύματος.
«Η απόφαση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα παρουσιάζεται ως επιλεκτική, με στάση που κατηγορεί το θύμα και την εκθέτει σε δευτερογενή θυματοποίηση μέσω ενοχοποιητικών, ηθικολογικών και σεξιστικών στερεοτύπων, ενώ απέτυχε να εξετάσει κρίσιμα στοιχεία που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν απουσία συναίνεσης».
Αυτά είναι λόγια του ΕΔΑΔ, όχι όσων εκδίδουν ανακοινώσεις ή γράφουν άρθρα και συνωμοτούν να πλήξουν τον θεσμό.
«Το δικαστήριο θεωρεί ότι ορισμένη φρασεολογία και επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους εισαγγελείς και, τελικά, από τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα κατά την αξιολόγηση της παρούσας υπόθεσης ενσωματώνουν προκαταλήψεις και σεξιστικά στερεότυπα, ικανά να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη των γυναικών -ως θυμάτων έμφυλης βίας- στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης».
Όλα αυτά, δεν είναι διαδικαστικά ζητήματα, που αφορούν κάποιες νομοθεσίες ή κανονισμούς που μπορούν να διορθωθούν. Είναι ουσιαστικά ζητήματα και αφορούν τη συγκεκριμένη υπόθεση και τον συγκεκριμένο χειρισμό του Σάββα Αγγελίδη και άλλων στην Εισαγγελία. Αλλά κυρίως αφορούν προκαταλήψεις και στερεότυπα εντός της Νομικής Υπηρεσίας που υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των γυναικών και όλης της κοινωνίας. Με απόφαση του ΕΔΑΔ, όχι επειδή έτσι κρίνουμε εμείς ή κάποια κόμματα.
Γι΄ αυτό και δύσκολα είναι κατανοητή η επιλογή των δύο κεφαλών της Νομικής Υπηρεσίες να καλέσουν τα ΜΜΕ και αντί να απολογηθούν και να παραδώσουν και οι δυο τα αξιώματά που τους εμπιστεύθηκε η Πολιτεία, κάνουν επίθεση σε όλους. Λες και αυτοί είναι οι αδικημένοι και όχι η κυπριακή κοινωνία ή και η καταγγέλλουσα που κέρδισε την υπόθεση στο ΕΔΑΔ.
Υ.Γ. Για τα άλλα, διότι είπαν πολλά περίεργα χτες, θα τα ξαναπούμε.
