Για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, ο Νίκος Χριστοδουλίδης μπορεί να είναι ο πρώτος Πρόεδρος που εμφανίστηκε μπροστά στον λαό και είπε ότι «σε μια κρίσιμη στιγμή δεν ανταποκριθήκαμε όπως έπρεπε» και «εκ μέρους της Πολιτείας απολογούμαι».
Ως προς αυτό, είναι μια κάποια πρόοδος. Αξίζει να σημειωθεί για να μην τα μηδενίζουμε όλα και να φουντώνουμε την απογοήτευση. Άλλωστε, δεν ξεχνάμε ότι είχαμε Προέδρους και υπουργούς, που τους ήταν αδιανόητο να συλλαβίσουν τέτοιες φράσεις. Ούτε καν όταν ερευνητικές επιτροπές, που οι ίδιοι διόριζαν, τους απέδιδαν την κύρια ευθύνη για μεγάλες τραγωδίες. Το «δεν ανταποκριθήκαμε» και απολογούμαστε, είναι αν μη τι άλλο, μια παρηγοριά.
Αυτό που έλειπε και στη σημερινή τραγωδία, ήταν η απόδοση και η ανάληψη των ευθυνών. Ο Πρόεδρος περιέγραψε μερικές από τις ενέργειες που έκανε η δική του κυβέρνηση «για να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε σε τέτοια κρίσιμα περιστατικά», προσθέτοντας: «Άρα, πρέπει να δούμε τι δεν λειτούργησε, γιατί δεν λειτούργησε και να γίνουν οι όποιες αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις».
Όμως αν δεν λειτούργησε (τι και γιατί), το πλάνο της κυβέρνησης ώστε να λειτουργήσει σωστά «σε τέτοια κρίσιμα περιστατικά», και το αποτέλεσμα ήταν η μεγαλύτερη καταστροφική πυρκαγιά από εκείνες του 1974, κάποιοι ευθύνονται. Κάποιοι δεν ανταποκρίθηκαν. Και επειδή η μάστιγα της ατιμωρησίας είναι αυτή που αναπόφευκτα θα μας οδηγήσει στην επόμενη τραγωδία, αναμέναμε απόδοση ευθυνών, μαζί με τις απολογίες.
Ποιοι ευθύνονται; Είναι οι αρμόδιοι υπουργοί; Οι διευθυντές των Υπηρεσιών που έχουν την ευθύνη; Αυτοί που σχεδίασαν όσα ο Πρόεδρος θεωρούσε ότι ήταν ικανοποιητικά για να λειτουργεί αποτελεσματικά το κράτος «σε τέτοια κρίσιμα περιστατικά», αλλά εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκαν ανεπαρκή και επικίνδυνα; Αυτοί που τον ενημέρωναν ότι όλα πάνε καλά;
Δεν έχουν καμιά ευθύνη όσοι διαβεβαίωναν και τον Πρόεδρο και τους πολίτες ότι αυτό το καλοκαίρι είμαστε σε ετοιμότητα όσο ποτέ προηγουμένως; Διότι, αυτό είναι εφησυχασμός, στάχτη στα μάτια, δεν είναι ετοιμότητα. Και δεν αναμένεται αυτό από μια κυβέρνηση που δηλώνει ότι «η αποστολή μας είναι να διασφαλίσουμε ότι το κράτος θα σταθεί αντάξιο των προσδοκιών σας», όπως έλεγε στο διάγγελμά του ο Πρόεδρος!
Ο Πρόεδρος, λοιπόν, οφείλει να διασφαλίσει πρώτα ότι εκείνοι που αποτελούν εμπόδια σε αυτή την αποστολή δεν έχουν θέση στην κυβέρνηση. Είτε είναι υπουργοί, είτε άλλοι. Κι αυτό, όχι για να ικανοποιηθεί το δημόσιο αίσθημα με εξιλαστήρια θύματα, αλλά γιατί πρέπει να σταλεί το μήνυμα πως η ατιμωρησία τερματίζεται. Αλλιώς γιατί να μην επαναλάβουν την ανεπάρκεια τους στην επόμενη τραγωδία. Δοκιμάστηκαν. Και πέρασαν κάτω από την πήχη. Όχι τόσο για όσα έκαναν την ώρα της κρίσης, αλλά για όσα παρέλειψαν να κάνουν για να μην φτάσουμε στην κρίση.
Δεν ακούσαμε τον Πρόεδρο να ανακοινώνει ότι θα γίνει κάποια έρευνα για να διαπιστωθεί τι έφταιξε και ποιος, για να φτάσουμε σε αυτήν ειδικά την καταστροφή. Είπε μόνο ότι όλα τα εμπλεκόμενα Τμήματα «θα υποβάλουν πλήρεις εκθέσεις αξιολόγησής του ρόλου και της εμπλοκής τους στη διαχείριση των πυρκαγιών» και στη βάση αυτών των εκθέσεων, θα αποφασιστεί «τι πρέπει να αλλάξουμε για να είμαστε πιο γρήγοροι και αποτελεσματικοί». Δηλαδή, τώρα είναι που θα γίνουν εκθέσεις για το ρόλο και την εμπλοκή κάθε τμήματος στη διαχείριση των πυρκαγιών; Μέχρι τώρα δεν γνωρίζει το κράτος ποιος είναι ο ρόλος του κάθε τμήματος; Αυτό κι αν είναι τραγικό!
Υ.Γ. Πολύ σωστή η ενέργεια του Προέδρου να συζητήσει ο ίδιος απευθείας και όχι μέσω υπουργών ή άλλων, με τους κοινοτάρχες, να τους ακούσει και μετά να ανακοινώσει τα μέτρα στήριξης των πληγέντων. Εντελώς λανθασμένο το επικοινωνιακό εφέ να κάνει τις ανακοινώσεις με σκηνικό τα θλιμμένα πρόσωπα των κοινοταρχών. Θύμιζε χολιγουντιανό σκηνικό. Αμερικανιές. Και σε τέτοιες στιγμές αυτό προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Ποιο μήνυμα ήθελε να στείλει όποιος το σκαρφίστηκε; Ότι όλοι αυτοί οι κοινοτάρχες, που τις προηγούμενες ώρες φώναζαν ότι το κράτος άφησε τα χωριά τους να καούν, ξαφνικά είναι δίπλα στον Πρόεδρο και τον στηρίζουν; Αχρείαστες επικοινωνιακές αστειότητες.
