Όλες οι φωτογραφίες της επικαιρότητας αυτές τις μέρες είναι τρομακτικές. Καμένα σπίτια, απογυμνωμένα από κάθε ίχνος ζωής φαράγγια, λόφοι και πεδιάδες, απελπισμένοι άνθρωποι, απομεινάρια ζωών που χάθηκαν, ίχνη αιώνων που σβήστηκαν, όνειρα που γκρεμίστηκαν, κόποι πολλών χρόνων που έγιναν στάχτη…

Τρομακτική όμως είναι και η φωτογραφία του προέδρου με τους κοινοτάρχες στοιχισμένους πίσω του με φόντο το πράσινο του δάσους της προεδρικής κατοικίας. Τρομακτική γιατί δείχνει πως μετά από μια τέτοια τραγωδία ο ηγέτης δεν κατάλαβε. Πως μπορείς να έχεις καταλάβει αλλά να σε νοιάζει τόσο πολύ το πως θα στηθείς για να εξαγγείλεις την αυτονόητη βοήθεια που οφείλει η Πολιτεία στους πληγέντες;

Οι κοινοτάρχες στο ίδιο πλάνο ώστε να στέλνεται το μήνυμα της στήριξης και της ενότητας, το πράσινο ώστε να ξεχαστεί το μαύρο, τα σοβαρά ύφη γιατί οι στιγμές δεν επιτρέπουν χαμογελαστά ενσταντανέ. Η σκηνοθεσία έγινε μπούμερανγκ όμως. Υπάρχουν θέματα και στιγμές που δεν χωράνε σκηνοθεσίες. Η πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου δεν είναι ακόμα ένας ποδοσφαιρικός αγώνας για τον οποίο φοράς την φανελίτσα της ομάδας σου και κατεβαίνεις στο γήπεδο ως ίσος προς όλους τους υπόλοιπους φιλάθλους. Δεν είναι τα γεγονότα της Χλώρακας που κτυπάς το χέρι στο τραπέζι και κατσαδιάζεις τον αρχηγό της αστυνομίας για να πείσεις πως έχεις πυγμή. Τα 125 καμένα τετραγωνικά χιλιόμετρα, οι δεκάδες άστεγοι, οι δύο νεκροί, τα ερείπια, δεν είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες που το αγκαλιάζεις και εξαγγέλλεις μια οφειλόμενη παροχή. Η ηγεσία ενός κράτους δεν είναι ένας ρόλος. Η φωτογένεια δεν είναι το βασικό ζητούμενο από ένα πρόεδρο.

Ζητάμε οι πολίτες, ως πρώτη κίνηση, ανάληψη ευθύνης. Που σημαίνει κάποιος να πει «δεν κάνω για αυτή τη δουλειά, ας αφήσω άλλον να προσπαθήσει». Κι αν δεν το αντιλαμβάνεται ο ίδιος, κάποιος να του το υποδείξει. Οι άμεσα υπεύθυνοι για τη διαχείριση της φωτιάς -υπουργοί, Δημόσιας Τάξης και Γεωργίας- έχουν διαδεχτεί άλλους. Οι προκάτοχοι τους κρίθηκαν ανεπαρκείς για τις συγκεκριμένες θέσεις και επελέγησαν οι συγκεκριμένοι στων οποίων τη θητεία συνέβησαν χειρότερα. Γιατί να ελπίζουμε πως αυτοί που θα τους διαδεχτούν (αν ο πρόεδρος προχωρήσει σε ανασχηματισμό) θα μπορούν να ανταπεξέλθουν καλύτερα; Το πρόβλημα ξεκινά από αυτόν που τους επιλέγει. Ο οποίος, τέσσερα 24ώρα μετά την πυρκαγιά που κατέκαψε μια ολόκληρη περιοχή και η οποία είναι η χειρότερη μετά τις φωτιές που προκάλεσαν οι τουρκικοί βομβαρδισμοί, φωτογραφίζεται ως να πρωταγωνιστεί σε δραματική σειρά επιστρατεύοντας κομπάρσους για να αποδείξει την αποδοχή που τυγχάνει. Και τι είπε; Θα αποζημιωθούν οι πληγέντες. Φυσικά και να αποζημιωθούν. Σχέδιο για την επόμενη πυρκαγιά έχουμε;