Το βασικότερο «επιχείρημα» των αντισημιτών είτε αντιλαμβάνονται ότι είναι τέτοιοι, είτε όχι, πέρα από τις θεωρίες συνωμοσίας για τους Εβραίους και το Ισραήλ, είναι τα ad hominem. «Τα παίρνει», «είναι πράκτορας» (της Μοσάντ) κ.λπ. Ομολογώ πως τα περί πράκτορα τα βρίσκω κολακευτικά. Η Μοσάντ αντιθέτως δεν θα τα έβρισκε καθόλου, αν και μέχρι σήμερα δεν μου το ήγειραν!
Υπάρχει όμως και ένα άλλο «επιχείρημα», αυτό όχι επί προσωπικού, ένα πιο διανοουμενίστικο το οποίο όμως, εάν το σκεφτεί κανείς λίγο κανείς, είναι φοβερά ρατσιστικό, πρώτου επιπέδου και ασυγχώρητα ανόητο φοβάμαι.
Είναι το «επιχείρημα» των «άλλων Εβραίων».
Ειδικά μετά την 7η Οκτωβρίου οι «άλλοι Εβραίοι» έχουν την τιμητική τους σε μόνιμη βάση. Γράφεις κάτι, δεν έχουν κάποιο επιχείρημα που να στέκει τουλάχιστον πέρα από τις ηθικολογίες και τις άρες – μάρες και, τσουπ, σκάει ένας «άλλος Εβραίος». Ο τάδε είπε πως το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία.
Και;
Προσέξτε την πρώτη πτυχή, τη βαθύτατα ρατσιστική. Ποιοί είναι οι «άλλοι Εβραίοι»; Είναι αυτοί που συμφωνούν με τη θεώρηση των αντισημιτών, λίγο ή πολύ ή απολύτως. Η δε επίκλησή τους, πάντα σε αντιδιαστολή με τους υπόλοιπους, αλλιώς γιατί να ασχοληθεί κανείς με… Εβραίους, γίνεται προκειμένου να λεχθεί ότι πρώτον γίνεται όντως γενοκτονία – που τι να κάνουμε, δεν γίνεται – και δεύτερο και βασικότερο προκειμένου να αναδειχθεί το είδος αυτό.
Το είδος ποιων; Μα εκείνων των Εβραίων οι οποίοι σκέφτονται εννοείται «σωστά» αλλά κυρίως «ηθικά». Συνεπώς, οι υπόλοιποι οι οποίοι έχουν άλλη άποψη, οι πλείστοι εκ των οποίων είναι και σιωνιστές (διεκδικούν δηλαδή το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως κάθε άλλο έθνος και δεν κάνουν κάτι κακό, αντιθέτως) δεν σκέφτονται και δεν λειτουργούν έτσι.
Υπάρχει κάτι πιο αντισημιτικό και ρατσιστικό από αυτό; (!)
Πάμε στη δεύτερη πτυχή, το βλακώδες του πράγματος. Ποιοι είναι οι «άλλοι Εβραίοι», πέρα από το πιο πάνω; Είναι κατ’ αρχάς οι «ορθόδοξοι αντισιωνιστές Εβραίοι» (sic). Λίγο διάβασμα και θα μάθαιναν ότι πρόκειται για μια συγκεκριμένη αίρεση φανατικών, τη Νετουρέι Κάρτα η οποία πιστεύει ότι το Ισραήλ δεν πρέπει να υπάρχει, διότι οι γραφές λένε ότι θα το φτιάξει ο Μεσσίας. Έτσι έφτασαν μέχρι το Ιράν για να βοηθήσουν στην καταστροφή του!
Τους βλέπει κανείς στις διαδηλώσεις των Χαμασικών και των φίλων τους στο Λονδίνο και είναι τόσο τραγικό όσο η εκεί παρουσία ατόμων ΛΟΑΤΚΙ. Οι τελευταίοι δεν ξέρουν καν ποιο είναι ζήτημα, απλώς η Παλαιστίνη είναι η δεύτερη Γιουροβίζιον της εποχής και μάλιστα ολόχρονα. Μιλάμε για ηλίθιους, τόσο μάλιστα που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ουσιαστικά στηρίζουν μία οργάνωση τρομοκρατική ισλαμιστών η οποία δολοφόνησε ΛΟΑΤΚΙ άτομα και σε κάποιες περιπτώσεις έσερνε τα πτώματα τους από μηχανές και αυτοκίνητα – όπως και νεκρούς 7ης Οκτωβρίου – για να εκστασιάζονται οι γύρω που έγινε το θέλημα «του Αλλάχ».
Δεν είναι σίγουρο βέβαια εάν μισούν περισσότερο τους ΛΟΑΤΚΙ ή τους Εβραίους.
Κάπου εκεί και η μεγάλη μερίδα. Οι αριστεροί και μη κάποτε, οι «ψαγμένοι» οι οποίοι στριφογυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους απολαμβάνοντας το αγαπημένο τους αφροδισιακό: τη σοφία.Στους κύκλους τους όλοι έχουν όλοι την ίδια ανάγκη και έτσι θαυμάζουν ο ένας τον άλλο χωρίς αντικειμενικό λόγο συνήθως.
Oι τύποι αυτοί, αρνούνται να διαβάσουν τρία βασικά πράγματα για αυτή τη χώρα που τόσο μισούν αντί να αναμασούν τα περί «απάρντχαϊντ» τα οποία εκτός από ρατσισμό προδίδουν και άγνοια ηθελημένη. ΟΚ, ναι, ρατσισμό και πάλι.
Εννοείται πως σπανίως θα κάνουν μέχρι εκεί το ταξίδι για να δουν τι πραγματικά είναι ή δεν είναι. Όταν το κάνουν, κοιτάζουν τα πάντα με σιχαμάρα μέχρι να φύγουν από την «κατεχόμενη Παλαιστίνη». Και εδώ θύμα η Ιστορία και πάλι.
Αυτοί οι τύποι μονίμως επικαλούνται διάφορους από τους «άλλους Εβραίους» προκειμένου να καταθέσουν το πανέξυπνο, πλην ρατσιστικό πάντα, επιχείρημα τους. Σου λένε, «κοίτα τι λέει η Χαάρετζ, τι είπε ο Τσόμσκι, τι λένε οι Εβραϊκές Φωνές για την Ειρήνη». Και πάει λέγοντας. Όποιος Εβραίος λέει αυτά που τους βολεύουν γίνεται και αυτός επιχείρημα.
Φανταστείτε έναν αριστερό ο οποίος γνωρίζει ότι οι σύντροφοί του ξέρουν ότι είναι Εβραίος και αμέτρητες φορές βρέθηκε στη δύσκολη θέση να συζητιέται μπροστά του το Παλαιστινιακό. Αυτό που το μικρό μυαλό του επιχειρήματος δεν μπορεί να χωρέσει, είναι πως αυτή η ομάδα, όπως και όλοι οι πραγματικοί αριστεροί, δεν έχουν εθνική αλλά ταξική συνείδηση.
Το γεγονός ότι γεννήθηκαν Εβραίοι, σημαίνει τόσα για αυτούς όσο το να πάει κάποιος στα γκρουπούσκουλα των… μυρωδάτων οι οποίοι και οι οποίες κυνηγούν Εβραίους στην Αθήνα και αλλού, όπως έκαναν άλλοτε οι (άλλου χρώματος) φασίστες στα πογκρόμ της Ευρώπης, και να τους ρωτήσει εάν είναι περήφανοι που είναι Έλληνες. Φασίστες δεν είναι όλοι, εντελώς τουλάχιστον, αλλά σίγουρα δεν έχουν εθνική συνείδηση. Δεν είναι κακό. Αυτό πιστεύουν.
Είναι αναμενόμενο να έχουν άλλη άποψη, όπως οι της Χαάρετζ οι οποίοι αν και κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στο Ισραήλ διεθνώς από τη Χαμάς, κανείς δεν τους πειράζει και όλοι πλην των πολύ ακραίων τους σέβονται. Όπως σεβάστηκαν τις προάλλες και τον υπέροχο συγγραφέα Ντέηβιντ Γκρόσμαν και όσα είπε. Και όλους τους άλλους. Στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ παντού. Κανείς δεν τους υποχρεώνει να αλλάξουν γνώμη ή να μην τη λένε, μάλιστα όταν το θέσει κάποιος, ακόμα και οι της αντίθετης άποψης υπεραμύνονται του δικαιώματός τους να το λένε.
Αν συζητήσουν θα είναι έντονα, οι φορτισμένες συζητήσεις ότι πιο χαρακτηριστικό για τα πολιτικά στο Ισραήλ αλλά ως εκεί. Ακόμα και εκείνους της Νετουρέι Κάρτα οι οποίοι ζουν εντός του Ισραήλ που θέλουν να καταστραφεί (!) και δεν λένε όχι σε επιδόματα από τους φόρους των άλλων, ακόμα και εκείνους δεν εισηγείται κανείς να τους διώξουν. Ούτε καν τους Άραβες υπηκόους του Ισραήλ οι οποίοι κάνουν εκδηλώσεις για τη «Νάκμπα» (την αποτυχημένη απόπειρα των Αράβων το 1948 να αφανίσουν τους Εβραίους) μέσα στα πανεπιστήμια στα οποία σπουδάζουν με επιδοτούμενα δίδακτρα όπως και οι Εβραίοι.
Τα βιβλία δεν δαγκώνουν. Βγάζουμε τις παρωπίδες, τα ανοίγουμε και τα διαβάζουμε. Έτσι που να μην καταλήγουμε σε γελοιότητες, στον εκούσιο ή ακούσια ρατσισμό και στην αποδοχή μόνο εκείνων των Εβραίων που συμφωνούν μαζί μας. Τα διπλώματα δεν καθορίζουν την αξία μας, ούτε οι τίτλοι.
Την αξία μας την καθορίζουν οι πράξεις μας, ενίοτε και η αρχή πως όσοι λένε κάτι άλλο δεν είναι ούτε πράκτορες, ούτε πληρωμένοι, ούτε κάτι κακό.
