Προβληματίστηκα για το θεματολόγιο του εβδομαδιαίου μου άρθρου. Αποφάσισα να ασχοληθώ πρώτα σχολιάζοντας τη πολύωρη συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων (5/8/2025) σχετικά με την πυρκαγιά που κατέκαψε 120 τ.μ. στην Ορεινή Λεμεσού. Ταπεινή μου άποψη ότι σαφώς και υπάρχουν ευθύνες και υπουργών και υπηρεσιακών. Δεν θεωρώ τις άσχημες καιρικές συνθήκες ως δικαιολογία, πάντα οφείλεις να προετοιμάζεσαι για το χειρότερο που μπορεί να συμβεί. Αφού συμβαίνουν μεγαπυρκαγιές στο εξωτερικό υπάρχει πιθανότητα να συμβεί και εδώ. Ειλικρινά εντυπωσιάστηκα με το «κακοφανισμένο» ύφος της υπουργού Γεωργίας, Μαρίας Παναγιώτου, όταν ρωτήθηκε για την απουσία του Γενικού Συντονιστή για αντιμετώπιση πυρκαγιάς στην Αυστραλία˙ απάντησε ότι ο ίδιος ζήτησε να πάει. Δεν της είπε κανένας ότι η αίτηση απουσίας εγκρίνεται ή απορρίπτεται από ανώτερο; Πρόκειται για την ίδια υπουργό εξαιτίας της οποίας η Κυπριακή Δημοκρατία θα πληρώσει σεβαστά κονδύλια διότι δεν συμμορφώθηκε στις υποδείξεις τη Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το περιβάλλον. Μη γελιέστε, ο φορολογούμενος πολίτης θα πληρώσει τα πρόστιμα.
Ο δε Υπουργός Δικαιοσύνης στην προσπάθεια του να δικαιολογηθεί μας είπε το αμίμητο ότι «καλά πήγαμε» αν εξαιρέσεις το «ατυχές περιστατικό». Χαρακτήρισε ατυχές περιστατικό το γεγονός ότι απανθρακώθηκε ένα ζεύγος ηλικιωμένων.
Καλύτερα να μην μιλούν αυτοί οι δυο, διότι προσπαθώντας να δικαιολογήσουν καταστάσεις αποκαλύπτουν την άγνοιά τους και επιβαρύνουν τη θέση τους.
Αλλά, δεν θα παραμείνω στους δυο πιο άνω υπουργούς. Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν τα απογοητευτικά αποτελέσματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος όπως καταγράφηκαν σε διεθνείς έρευνες.
«Σύμφωνα με την Αθηνά Μιχαηλίδου, «τα αποτελέσματα των Παγκύπριων Εξετάσεων, των προαγωγικών, τα πορίσματα εθνικών και ευρωπαϊκών μελετών, επιβεβαιώνουν την επιτακτική ανάγκη μετάβασης σε ένα σύγχρονο, ανθρωποκεντρικό σχολείο». Και «Παρά τη σημαντική οικονομική επένδυση στην Παιδεία, τα μαθησιακά αποτελέσματα δεν αντανακλούν – με ελάχιστες εξαιρέσεις – τις πραγματικές δυνατότητες των παιδιών και του συστήματος» (Φιλ., Σιζοπούλου, 5/8/25).
Υπόψη ότι η σημαντική οικονομική επένδυση αφορά 1,5 δισ. ευρώ (για σκοπούς σύγκρισης 500 εκατ. στην Άμυνα, τριπλάσια στην Παιδεία). Σχεδόν 3 χρόνια μετά που ανέλαβε η Αθηνά Μιχαηλίδου, κατά τη διάρκεια των οποίων έπεσαν τα επίπεδα, αυξήθηκε η παραβατικότητα και η παραπαιδεία και τα ναρκωτικά μπήκαν για τα καλά στα σχολεία, αυτή θα … κάνει και θα … κάνει και θα … κάνει. Το μέγα ερώτημα είναι πότε; Εκτός αν σκοπεύει να παραμείνει εκεί για την επόμενη δεκαετία. Κάθε φορά που γίνεται λόγος για κάτι αρνητικό στα σχολεία εξαγγέλλει και κάτι καινούργιο, ώστε αφελείς δημοσιογράφοι να τα βάζουν πρωτοσέλιδα. Μια από τις πρώτες εξαγγελίες ήταν και η εγκατάσταση κλιματιστικών στα σχολεία. Τελευταία μιλούσα με μάχιμο εκπαιδευτικό σε μεγάλο Λύκειο πόλης. Μου ανέφερε ότι μόλις ανάψουν το δεύτερο κλιματιστικό πέφτει το σύστημα διότι «ξέχασαν» να αναβαθμίσουν την ηλεκτρική εγκατάσταση.
Κανένας, όμως, δεν έχει την ευαισθησία, την ευθιξία να πει, εντάξει απέτυχα, και να πάει σπίτι του, να παραιτηθεί.
Άλλη επικαιρότητα είναι η απίστευτη ιστορία με το 3χρονο κοριτσάκι που βρέθηκε νεκρό στη θάλασσα στο Παλαιό Φάληρο. Η ελληνική αστυνομία ενήργησε γρήγορα και συνέλαβε την Αργεντινή μητέρα που προφυλακίστηκε. Ισχυρίστηκε ότι το κοριτσάκι ήταν ήδη νεκρό από ατύχημα στο σπίτι της, όταν το εγκατέλειψε στη θάλασσα. Όμως, η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε ότι βρέθηκε νερό στους πνεύμονες, δηλαδή ανάπνεε. Η μητέρα ήταν θύμα κακοποίησης η ίδια.
Η πιο πάνω είδηση είδε το φως της δημοσιότητας, όταν δεν ξεπεράσαμε την περίπτωση της Ειρήνης Μουρτζούκου (14/7/25) που ομολόγησε ότι σκότωσε 4 κοριτσάκια έως 6 μηνών. Άρχισε τη δράση της στα 14 της χρόνια όταν έπνιξε την αδελφούλα της. Ακολούθως, σκότωσε τα δυο δικά της παιδιά και το παιδί μιας φίλης της. Η μητέρα της Ειρήνης δήλωσε ότι: «Η παραβατική της συμπεριφορά είναι από 8-9 χρόνων. 10-11 χρόνων είχε σκηνοθετήσει την απαγωγή της. Ο ψυχολόγος είχε πει ότι έχει διπλή προσωπικότητα.». Αυτά από μια εξίσου προβληματική μητέρα.
Μόλις πρόσφατα έχει τελειώσει και η δίκη της Ρούλλας Πισπιρίγκου που καταδικάστηκε για το φόνο των κοριτσιών της. Κάθε φορά που απομακρυνόταν ο σύζυγος/αγαπητικός πέθαινε και ένα κοριτσάκι. Θεωρούσε ότι με αυτό τον τρόπο θα τον ανάγκαζε να επιστρέψει πίσω.
Μια σύγχρονη Μήδεια, η οποία δεν δίστασε να σκοτώσει τα ίδια της τα παιδιά που είχε αποκτήσει με τον Ιάσονα, όταν αυτός την εγκατέλειψε για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, Γλαύκη. Η Μήδεια εξολόθρευσε και την αντίζηλό της.
Οι πιο πάνω περιπτώσεις συμβαίνουν από μητέρες. Είναι άγια η έννοια της μητέρας, είναι ο ορισμός της αγάπης άνευ όρων.
Όλες οι πιο πάνω περιπτώσεις μας θυμίζουν το μυθιστόρημα «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1903, 1912). Το «κοινωνικόν μυθιστόρημα» όπως το αποκάλεσε ο συγγραφέας εκτυλίσσεται στη Σκιάθο. Η Φραγκογιαννού, μια ηλικιωμένη χήρα, έζησε βασανισμένη ζωή σαν παιδί, σύζυγος, μητέρα και γιαγιά, υπηρετώντας τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της. Η πείρα της δίδαξε ότι η ζωή της γυναίκας είναι γεμάτη βάσανα και πίστευε ότι η γέννηση ενός κοριτσιού φέρνει δυστυχία. Πρώτα σκότωσε την άρρωστη νεογέννητη εγγονή της και ακολούθησαν τρία μικρά αθώα κοριτσάκια. Οι χωροφύλακες ανακάλυψαν την ένοχο και καταδίωξαν τη Φραγκογιαννού, η οποία στην προσπάθεια της να περάσει ένα στενό πέρασμα, παρασύρθηκε από την παλίρροια και πνίγηκε.
Οι πραγματικές σύγχρονες ιστορίες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τη Μήδεια και την πλοκή της Φόνισσας του Παπαδιαμάντη.
Γενικά, χρειάζονται γερά νεύρα να παρακολουθείς τα νέα.
