Το άλλο; Μου έστειλε μήνυμα χθες και ένας φίλος να μου το θυμίσει. Αλλά ξεχνιέται;
Ότι «τόλμησε ο Χριστόφιας και έδωσε το ΟΚ στην Υπουργό (Πραξούλα Αντωνιάδου) για τη γεώτρηση στο ΑΦΡΟΔΙΤΗ και ανακαλύφθηκε φυσικό αέριο. Αποχωρεί η Υπουργός, που επί της θητείας της έγινε η γεώτρηση και η ανακάλυψη, μπαίνει κομματικός Υπουργός και έτα ούλα τζιαμαί. 14 χρόνια μετά την ανακάλυψη και δεν κατορθώσαμε να προχωρήσουμε σε εξόρυξη και εκμετάλλευση. Δυστυχώς τα αλληλοσυγκρουόμενα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλα».
Σωστό είναι κι αυτό, μην τα ξαναλέμε. Αλλά, για να πω την αλήθεια, άρχισα να ανησυχώ ότι δεν είναι μόνο η ανικανότητα και τα συμφέροντα το πρόβλημά μας. Άρχισα, μάλλον, να φοβάμαι ότι κάτι ήξερε, και δεν το μάθαμε ποτέ, ο Σόλων Κασίνης, ο άνθρωπος που ήξερε όσο λίγοι τα πάντα γύρω από τα κυπριακά κοιτάσματα.
«Κάποιοι φτάνουν στα όρια της εσχάτης προδοσίας» με το φυσικό αέριο, έλεγε τον Οκτώβρη του 2013. Τα έλεγε εξοργισμένος, αλλά ποτέ δεν αποκάλυψε κάτι περισσότερο. Ένα χρόνο αργότερα, Νοέμβριο του 2014, αποκάλυψε ότι ο λόγος της παραίτησης του από την αντιπροεδρία της Κρατικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων ήταν γιατί η κυπριακή κυβέρνηση «έχει οδηγίες από τις ΗΠΑ» να μην προχωρήσει με τον τερματικό σταθμό φυσικού αερίου στο Βασιλικό.
Ο Σόλων Κασίνης ήταν μέσα σε όλη την ιστορία του φυσικού αερίου, πρώτος από όλους, πριν ακόμα πεισθεί οποιοσδήποτε άλλος ότι υπάρχουν κοιτάσματα που ανήκουν στην Κύπρο. Κάτι ήξερε; Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αλλά, η ιστορία μας βάζει κι εμάς σε υποψίες, παρότι ουδέποτε είχαμε καμιά τάση προς συνωμοσιολογίες.
Το αποτέλεσμα πάντως είναι πως ούτε φυσικό αέριο βγήκε στην επιφάνεια, ούτε τερματικός σταθμός κατασκευάστηκε, ούτε ο EastMed συζητείται πλέον, ούτε και η ηλεκτρική διασύνδεση με την Ελλάδα δείχνει κάποια βάσιμη ελπίδα πραγματοποίησης. Γι΄ αυτό θυμηθήκαμε τον αείμνηστο πρωτοπόρο τεχνοκράτη του φυσικού αερίου Σόλωνα Κασίνη και τα όρια της εσχάτης προδοσίας.
Μια και χθες, όπως και σήμερα, θυμόμαστε την ιστορία (την πορεία μας στην ενεργειακή ανεπάρκεια, που παραμένει προβληματική και προσβλητική), να σημειωθεί και αυτό: Ιούνιο του 2014, σε συνέδριο στη Λευκωσία, ο υπουργός της Ενέργειας Γιώργος Λακκοτρύπης, δήλωνε ότι «το Τερματικό αποτελεί την επιλογή που ως Κυβέρνηση έχουμε προκρίνει, μετά από ενδελεχή εξέταση όλων των δεδομένων, για τη βέλτιστη εκμετάλλευση των γηγενών μας κοιτασμάτων φυσικού αερίου». Των γηγενών μας κοιτασμάτων!
Αρχές Νοεμβρίου ο ίδιος υπουργός, πήγε στη Βουλή και εξηγούσε ότι με τα υφιστάμενα δεδομένα και επειδή στο κοίτασμα Αφροδίτη υπάρχουν τέσσερα τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια και όχι εφτά, σημαίνει ότι δεν συμφέρει το τερματικό. (Για να καταλαβαίνουμε τα μεγέθη, ένα τρισεκατομμύριο κυβικά πόδια καλύπτουν τις ανάγκες της Κύπρου για καμιά τριανταριά χρόνια). Ο δε τότε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και νυν Πρόεδρος, Νίκος Χριστοδουλίδης, διαψεύδοντας τους ισχυρισμούς για πιέσεις από τις ΗΠΑ, δήλωνε για το τερματικό ότι «τα μέχρι στιγμής ευρήματα δεν δικαιολογούν και δεν επιτρέπουν την ανάληψη μιας τέτοιας επένδυσης».
Την ίδια εποχή, η γερμανική εφημερίδα «Die Zeit», καλούσε την Ευρωπαϊκή Ένωση να ασκήσει την επιρροή της στην Κύπρο για να μεταφέρει το φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας. Η γερμανική εφημερίδα, έγνοια που την είχε! Εξηγούσε ότι η κυπριακή κυβέρνηση σχεδιάζει την κατασκευή τερματικού σταθμού «παρά το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται σε απόσταση μόλις 70 χλμ» και «το σχέδιο είναι από οικονομικής πλευράς ανοησία».
Ανάλογες αναλύσεις, σαφώς στρατευμένες από συμφέροντα που δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα της Κύπρου, είχαμε σε αμερικάνικα και κυρίως, βρετανικά έντυπα. Μετά άρχισαν να εκφράζονται τέτοιες «ιδέες» και από «δικούς μας» και στο τέλος η κυβέρνηση αποφάσισε ότι δεν συμφέρει το Τερματικό για τη βέλτιστη εκμετάλλευση των γηγενών μας κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
Μετά αποφάσισαν να κάνουν ένα άλλο Τερματικό, όχι των γηγενών κοιτασμάτων, αλλά των αγοραστών, μόνο για την ηλεκτροπαραγωγή της ΑΗΚ. Ούτε αυτό έγινε, όμως. Και ηλεκτρισμό θέλει να μας φέρει η Τουρκία, που είναι κοντά.
Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά αλλά είναι φανερό ότι κάτι ήξερε ο Κασίνης.
