Μεγάλη ανησυχία προκαλεί η προοπτική πλήρους κατάληψης της Πόλης της Γάζας από το Ισραήλ. Εντός της Γάζας, εντός του ίδιου Ισραήλ και αλλού. Το ενδιαφέρον είναι πως πουθενά οι λόγοι δεν είναι οι ίδιοι. Ούτε και το τι διακυβεύεται. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη Χαμάς.
Οι πρώτοι που ανησυχούν είναι βεβαίως οι ίδιοι οι κάτοικοί της. Υπάρχει μια κυρίαρχη εκτίμηση ανάμεσά τους πως, ειδικά η πτώση της Πόλης της Γάζας θα εξαφανίσει κάθε ελπίδα επανόδου και πως το σχέδιο «μεταφοράς» τους αλλού, θα είναι πλέον χωρίς επιστροφή. Οι μισοί περίπου από τους κατοίκους δηλώνουν οι ίδιοι ότι θέλουν να φύγουν καθώς δεν υπάρχει μέλλον πλέον εκεί. Ωστόσο, οι χώρες οι οποίες συζητούνται, όπως το νότιο Σουδάν, η Σομαλιλάνδη, η Σομαλία, η Λιβύη, το Κονγκό, η Ουγκάντα και μια δυο άλλες δεν είναι αυτό που θα ήθελαν.
Το δέλεαρ να τους δεχθούν είναι σίγουρα μεγαλύτερο για αυτές τις χώρες από ότι για τους ίδιους, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες προτείνουν ως αντάλλαγμα τεράστια οικονομική βοήθεια και σε μερικές, όπως το Νότιο Σουδάν, την αφαίρεση των ονομάτων αυτών που διοικούν το καθεστώς τους το οποίο εκεί διεξάγει εθνοκάθαρση των μη Αράβων της χώρας, αυτά που όλοι σε τέτοια καθεστώτα θα ήθελαν: αφαίρεση των ονομάτων τους από λίστες κυρώσεων ή αποδέσμευση των όσων έκλεβαν από τη χώρα και, τώρα, βρίσκονται σε «παγωμένους» λογαριασμούς στο εξωτερικό. Οι ΗΠΑ έκαναν ήδη μια τέτοια τέτοια κίνηση πρόσφατα με τη μη απέλαση οκτώ ατόμων κοντά στο καθεστώς τα οποία ζούσαν παράνομα στις ΗΠΑ.
Οι υπόλοιποι Άραβες δεν τους θέλουν, επισήμως λόγω του βάσιμου φόβου ότι το Ισραήλ δεν θα τους δεχθεί πίσω μετά «την ανοικοδόμηση της Γάζας» η οποία μπορεί να μην γίνει και ποτέ. Η Αίγυπτος ειδικά η οποία έχει και ηθική ευθύνη έναντί τους, αφού με εξαίρεση τους εκτοπισθέντες του 1948, οι πλείστοι των υπόλοιπων έχουν αιγυπτιακά επίθετα κυρίως, δεν θέλει να ακούσει για την εγκατάστασή τους, ούτε προσωρινά, και ειδικά στο Σινά στο οποίο οι της Χαμάς θα αρχίσουν από την επομένη κιόλας να ενισχύουν τους ομοϊδέατες τους, της ισλαμικής αδελφότητας, για να ανατρέψουν την κυβέρνηση Σίσι. Οι υπόλοιποι Άραβες οι οποίοι επισήμως είναι «αδέλφια» αλλά στην πραγματικότητα απεχθάνονται οι του ενός κράτους το άλλο, συνήθως, στην πραγματικότητα θυμούνται τι συνέβη στην Ιορδανία, το Λίβανο, το Κουβέιτ και όχι μόνο. Και δεν το συζητούν.
Η ίδια η Χαμάς πάλι, ξέρει πως εάν πέσει η Πόλη της Γάζας, στην οποία πιστεύεται ότι βρίσκεται και ο νυν διοικητής της, Ιζ αλ Ντιν αλ Χαντάντ, η οργάνωση θα τελειώσει. Αυτό πιστεύει και η Παλαιστινιακή Αρχή η οποία λογικά θα έπρεπε να το επιδιώκει. Με τη διαφορά πως παρότι θα το ήθελε, άλλωστε φτάνει στο σημείο να συνεργάζεται με το Ισραήλ για την καταστροφή των τρομοκρατικών πυρήνων στη Δυτική Όχθη, δεν εμπιστεύεται το Ισραήλ για τη Γάζα. Και λογικό είναι αφού και ο ίδιος ο Βενιαμίν Νετανιάχου είπε πως δεν θέλει την ΠΑ εκεί καθώς είναι τόσο αποδυναμωμένη που με μαθηματική ακρίβεια θα έχουμε τα ίδια σε μια εικοσαετία. Ορθή εκτίμηση αλλά και πάλι η… επίσημη εκδοχή. Πέρα από το ότι η ίδια η Αρχή δίδασκε επίσης τον εξτρεμισμό εξ απαλών ονύχων στις τελευταίες γενιές.
Για τους Ισραηλινούς πολίτες το κυρίαρχο είναι η ασφάλεια. Με τίποτα δεν θα ήθελαν επανάληψη των κτηνωδιών της 7ης Οκτωβρίου και αυτό είναι καθολικό. Mόνο το 24% ευνοεί εποικισμό της Γάζας και αυτό είναι λογικό καθώς το 2005 όταν ο Αριέλ Σαρόν αποφάσισε την αποχώρηση του Ισραήλ και τη βίαιη διάλυση των εποικισμών μόνο το 30% -35% των Ισραηλινών διαφώνησε με την απόφαση. Για τους περισσότερους αν και ο φόβος επανάληψης είναι κυρίαρχος, εξίσου μεγάλη είναι και η απορία για το τι πρέπει να γίνει.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η 7η Οκτωβρίου έκανε ανεπανόρθωτη ζημιά στην προοπτική της ειρήνευσης, ενώ το γεγονός ότι ως αποτέλεσμά της φτάνουμε στην έξαρση του αντισημιτισμού και κυρίως τις προθέσεις για αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους, έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη τους στον έξω κόσμο παρά το ότι η απόρριψη του Νετανιάχου, της πολιτικής του και της συνέχισης του Πολέμου στη Γάζα φτάνει σύμφωνα με κάποιες μετρήσεις το 73%. Ωστόσο ενδεικτικό του τραύματος μετά την 7η Οκτωβρίου είναι πως η μεγάλη πλειονότητα των Εβραίων Ισραηλινών και αυτό δεν ήταν καν θέμα παλιά θέλει να μεταφερθούν αλλού οι κάτοικοι της Γάζας.
Για τους Άραβες υπηκόους του Ισραήλ, τώρα, το 20% του πληθυσμού, αυτό είναι αδιανόητο. Στα σχετικά ερωτήματα η απόρριψη μιας τέτοιας σκέψης φτάνει ενίoτε και το 100%. Και είναι και αυτό λογικό. Σε ολόκληρη τη χαοτική εξίσωση αυτής της ιστορίας αυτοί οι Ισραηλινοί είναι συνήθως οι πιο ξεχασμένοι εκτός Ισραήλ, ενώ δεν θα έπρεπε. Αμέσως μετά την 7η Οκτωβρίου το 70% των Αράβων Ισραηλινών οι οποίοι έχουν όλα τα δικαιώματα των υπολοίπων και υπηρετούν ακόμα και στην Αστυνομία, το Στρατό και τη Δικαιοσύνη καταδίκασε τις επιθέσεις ενώ μόλις το 7% τις υποστήριξε. Εκλέγουν κανονικά βουλευτές. Σήμερα 10 από τους 120, λόγω αποχής έναντι 17 μελών το 2020.
Η δική τους ζωή σίγουρα έγινε δυσκολότερη μετά το 2023, όχι γιατί κάποιος τους έχει πειράξει αλλά διότι νιώθουν ότι η ταύτισή τους με τους κατοίκους της Δυτικής Όχθης και της Γάζας, τους κάνει μέρος του προβλήματος χωρίς να είναι. Η τεράστια πλειονότητα αυτής της κοινότητας η οποία μαστίζεται από τη δράση συμμοριών και το οργανωμένο έγκλημα εντός της, δεν έχει σχέση με τη Χαμάς η οποία άλλωστε έχει σκοτώσει ουκ ολίγα μέλη της. Από την άλλη δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα γυρίσει την πλάτη της στους Παλαιστίνιους ή τη μαζική καταστροφή της Γάζας και τις ανθρώπινες απώλειες.
Τέλος, η ηγεσία του IDF με τίποτα δεν θέλει το Ισραήλ να κρατήσει τη Γάζα ούτε καν να την καταλάβει εξ ολοκλήρου. Διότι ξέρει – και τα περί Ριβιέρας είναι ανοησίες – ότι δεν υπάρχει λογική, ούτε νομική βάση, ούτε κατανόηση διεθνώς και νοιάζεται πρωτίστως για το στράτευμα. Για αυτό και οι διαρροές των μηνυμάτων που ο – σκληρός στη γραμμή και έμπιστος του Νετανιάχου – αρχηγός του στρατεύματος Εγιάλ Ζαμίρ, στέλνει στον Πρωθυπουργό.
Το τι επιδιώκει τέλος ο Νετανιάχου δεν είναι ξεκάθαρο, εν αντιθέσει με το… τι θα ήθελε. Ακόμα και το ζήτημα της «μεταφοράς» ή απέλασης των Παλαιστινίων πρέπει να προβληματίζει λογικά και τον ίδιο σε επίπεδο συνεπειών ειδικά σήμερα.
Εκτός βέβαια και εάν την αναλάβει ο Τραμπ και μόνο. Και τον βολέψει…
