Με αυτές τις δύο λέξεις αποτυπώνεται η διαρκής αλήθεια για το Κυπριακό, όπως διαβάζω και στο χθεσινό Newsletter του philenews και πραγματικά με πήρε από κάτω.
Κανονικά δεν θα έπρεπε. Γιατί αυτές οι σχεδόν ανύπαρκτες προσδοκίες, κυρίως σε όσους απομείναμε να ελπίζουμε ακόμα, έχουν γίνει ένα άλλοθι βολικό για όσους έχουν συμβιβαστεί με το «από εδώ» και το «από εκεί».
Οι ψυχίατροι λένε ότι όταν χάνεις ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής σου, δικό σου πρόσωπο αλλά και δικό σου τόπο, σπίτι, περιβάλλον, αν δεν έχεις μέσα σου τη δύναμη της ελπίδας και τη θέληση να παλέψεις και να συνεχίσεις, ζεις μονάχα υπό συνθήκη. Που, μάλιστα, ξεγελιέσαι κιόλας ότι είναι και βολική.
Πόσο να περιμένω; Βολικό παράπονο. Πες το και ρεαλιστικό.
Η εναλλακτική λύση, κάθε άλλο παρά βολική είναι. Εξαντλείς όλα τα περιθώρια. Κι ας έχεις εξαντληθεί, τόσο χρόνια. Κι ας μικραίνουν κάθε μέρα τα περιθώρια.
Δεν μιλάμε εδώ για επαγγελματική ή και προσωπική επιτυχία. Μιλάμε για τον τόπο μας!
Χαμηλό βαθμό ενσυναίσθησης. Το πιο ήπιο που μπορώ να πω για τον πρόεδρο της Αμερικής, για να μην «απελευθερώσω» τη σκέψη μου και ξεχειλίσουν από αυτή χαρακτηρισμοί όπως «φασίστας», «αχρείος», «ανήθικος», «αμόρφωτος», «ωραιοπαθής», «αναίσθητος», «επικίνδυνος» και πολλά ακόμα, που βαριέμαι. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται σε ανθρώπους, εύκολα σε κάνει να υποθέσεις ότι αυτός ο κακομαθημένος τύπος θα πρέπει να ήταν ο μέγας bully, ο απίθανος τραμπούκος στο σχολείο του.
Οι αποφάσεις του τώρα, ότι θα κλείνει οποιοδήποτε τηλεοπτικό δίκτυο που θα φιλοξενεί κωμικούς οι οποίοι θα τον σατιρίζουν, λένε πολλά για αυτόν τον απίθανο τύπο. Και μόνο το γεγονός ότι δεν μπορεί να δεχτεί τη σάτιρα εναντίον του, αποκαλύπτει και αυτό ένα ακόμα σαθρό κομμάτι του χαρακτήρα του.
Λέει, ως δικαιολογία «ότι είναι παράνομο να κριτικάρεις συστηματικά τον Πρόεδρο». Δείτε αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=eaH_7AvueiE
Γενικά, κάθε σύσπαση του προσώπου του, κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του, έχουν το αποτύπωμα ενός θλιβερού νάρκισσου και, ταυτόχρονα, ενός …εκ του ασφαλούς τραμπούκου.
Θέλει να είναι –και είναι– το κέντρο της προσοχής. Εάν κάποιος δεν του δώσει τη σημασία και τους επαίνους που θέλει, θα αντιδράσει απρεπώς.
Δεν έχω ασχοληθεί με το επιχειρηματικό του προσωπείο. Υποθέτω ότι θα έχει παραπομπές και στο πολιτικό, αλλά όχι με τόση εκτυφλωτική έπαρση. Άλλωστε, στην επιχειρηματικότητα η δημόσια προβολή δεν είναι τόσο μεγάλη.
Ο άνθρωπος, είναι σαφώς πως αγαπάει τον εαυτό του. Τόσο πολύ, που τον θαυμάζει κιόλας.
Όποιος, επομένως, του αγγίξει ή του στραπατσάρει αυτήν την εικόνα, θα γίνει αμέσως τόσο βίαιος και απρεπής, που αμέσως θα τον χρήσει εχθρό του και θα κάνει και ό,τι μπορεί για να τον εξαφανίσει.
Οι πολιτικές του αποφάσεις μέχρι στιγμής, βρίσκονται ακόμα στο επίπεδο του «θα σας γ… όλους». Βασικό του όπλο είναι η επιβολή δασμών και δύναμή του –αλλοίμονο– ηγείται της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο και κρατά τα κλειδιά για όλα.
Συμπεριλαμβανομένου και του πυρηνικού οπλοστασίου. Χριστέ μου!…
