Προσεκτικά και μεθοδικά η Τουρκία ενισχύει την παρουσία της στη Συρία, προσπαθώντας σε πρώτη φάση να μην προκαλέσει την αντίδραση του Ισραήλ το οποίο παρακολουθεί πολύ προσεκτικά τις εξελίξεις.
Ανώτερες στρατιωτικές πηγές στην Άγκυρα είχαν δηλώσει τις προάλλες στο Bloomberg ότι η Τουρκία σχεδιάζει να προμηθεύσει τη Συρία με μεγαλύτερες ποσότητες οπλισμού από ότι αρχικά είχε εκτιμηθεί στο εξωτερικό περιλαμβανομένων θωρακισμένων οχημάτων, drones, πυραύλων και προηγμένων συστημάτων αεράμυνας που θα αναπτυχθούν στη βόρεια Συρία. Οι πηγές διευκρίνισαν ότι η ανάπτυξη θα αποφύγει τη νοτιοδυτική περιοχή, ώστε να μην προκληθούν εντάσεις με το Ισραήλ.
Το Ισραήλ, ωστόσο, είναι λογικό ότι δεν έχει λόγο να πείθεται κατ’ ελάχιστον για τις τουρκικές προθέσεις. Παρόλο που δεν αντιδρά για την ώρα, καταγράφει κάθε κίνηση Τούρκων στο συριακό έδαφος. Επίσης, η Ιερουσαλήμ δεν θέλει με κανένα τρόπο να έρθει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ και όσους άλλους στηρίζουν την πορεία που ακολουθεί η Δαμασκός σήμερα. Ειδικά οι ΗΠΑ γνωρίζουν τα όρια που το Ισράηλ έχει θέσει και τα οποία δεν έχουν παραβιαστεί, ακόμα.
Επισήμως η κίνηση της Άγκυρας να παράσχει οπλισμό στη Δαμασκό αποσκοπεί στην προσπάθεια στήριξης του καθεστώτος Αλ Σάρα έτσι που η «νέα Δαμασκός» να ελέγξει ολόκληρη τη χώρα και να την ενώσει υπό τη διοίκησή της. Με το 85% των στρατιωτικών υποδομών και του εξοπλισμού του προηγούμενου καθεστώτος να έχει καταστραφεί από τις ισραηλινές επιδρομές πριν αλλά και μετά την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ κάτι τέτοιο είναι λογικό πως δεν μπορεί να γίνει.
Όμως η Τουρκία, πέρα από την ισχυροποίηση του αλ Σάρα και τα όσα η ίδια διασφαλίζει από αυτήν, έχει έναν πολύ πιο σημαντικό στόχο ο οποίος δεν αφορά τη Δαμασκό αλλά την ίδια. Εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια, με βάση συμφωνία που συνήψε με τη Συρία Άγκυρα διατηρεί το δικαίωμα επιθέσεων μέσα στο συριακό έδαφος σε απόσταση μέχρι πέντε χιλιομέτρων από τη μεθόριο των δύο χωρών, εάν διαπιστωθεί η όποια δραστηριοποίηση Κούρδων μαχητών εντός αυτής της ζώνης.
Η Τουρκία λοιπόν πιέζει τη Δαμασκό για αναθεώρηση της συμφωνίας έτσι που τα 5 χιλιόμετρα να γίνουν 30 και να περιοριστεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το περιθώριο κινήσεων των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων και ιδιαίτερα μιας ομάδας εντός τους η οποία σχετίζεται με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK).
Οι Κούρδοι ελέγχουν το ένα τέταρτο περίπου της Συριακής επικράτειας. Είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ από το 2014 μετά την τότε επικράτηση του ISIS στο μεγαλύτερο μέρος της Συρίας. Το 2019 με την καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την απόσυρση των στρατευμάτων τους από την περιοχή αυτή ανοίγοντας το δρόμο στην Τουρκία να πραγματοποιήσει την επιχείρηση «Πηγή της Ειρήνης» μια εισβολή στο συριακό έδαφος η οποία οδήγησε στον εκτοπισμό έως και 200,000 ανθρώπων και σε εγκλήματα τα οποία διέπραξε ο τουρκικός στρατός ενάντια στους Κούρδους. Οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να παρέμβουν προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα συμφέροντά τους δεν θα απειληθούν.
Και τα συμφέροντα αυτά δεν είναι μικρά, καθώς σ’ αυτό το 1/4 της Συρίας βρίσκεται το 40-50% του φυσικού αερίου καθώς και το 80-90% της τρέχουσας πετρελαϊκής παραγωγής και το 40% του συνόλου των εκτιμώμενων αποθεμάτων πετρελαίου. Η Τουρκία λοιπόν προσπαθεί να εδραιώσει με όποιο τρόπο μπορεί την επιρροή της εκεί.
Παράλληλα, υπάρχει και το ζήτημα της ένταξης των κουρδικών δυνάμεων στο συριακό στρατό το οποίο παραμένει σε εκκρεμότητα παρά τη συμφωνία ανάμεσα στους Κούρδους και τη Δαμασκό τον Μάρτη. Η Άγκυρα επιθυμεί διακαώς την εφαρμογή της συμφωνίας έτσι που να περιοριστεί η αυτονομία των Κούρδων και να επιβάλει την επικυριαρχία της μέσω της σχέσης με τον Αλ Σάρα, επιδιώκοντας και τον έλεγχο του φυσικού πλούτου.
Ο Αλ Σάρα, άλλωστε, δήλωσε πρόσφατα πως εάν μέχρι το Δεκέμβριο δεν ενταχθούν οι δυνάμεις των Κούρδων στο συριακό στρατό, η Τουρκία θα μπορεί να επέμβει στη Συρία.
Είναι λοιπόν φανερό ότι η προσπάθεια της Άγκυρας αποσκοπεί στην ισχυροποίηση της παρουσίας της στην περιοχή και ευρύτερα, καταστρέφοντας ότι μπορεί από την αυτονομία των Κούρδων, παρέχοντας στον Αλ Σάρα τα εδάφη που θέλει και κρατώντας για τον εαυτό της πολλά άλλα πράγματα ως αντάλλαγμα.
Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει σε κάτι τέτοιο η Ουάσινγκτον του Τραμπ η οποία ναι μεν θέλει με κάθε τρόπο να αποφύγει την εις βάθος εμπλοκή της στην περιοχή αλλά από την άλλη φοβάται πως εάν πέσει το ανάχωμα των Κούρδων ενάντια τον ISIS θα έχουμε την επανάληψη εφιαλτικών σεναρίων του παρελθόντος.
Το πιθανότερο σενάριο, όπως εκτιμάται, είναι πως οι ΗΠΑ δεν θα «πουλήσουν» εντελώς τους Κούρδους ο Τραμπ αλλά θα επιβάλουν ένα διαχωρισμό ανάμεσα στο ΡΚΚ και τους υπόλοιπους, παραδίδοντας το πρώτο στην Τουρκία και κρατώντας εν ζωή τους δεύτερους. Θα είναι το μη χείρον για την Άγκυρα, τη Δαμασκό αλλά και τους υπόλοιπους Κούρδους.
Το μόνο βέβαιο είναι πως, η Τουρκία τώρα αρχίζει μια περίοδο επιβουλής στα της Συρίας, με πρόσχημα τη δική της ασφάλεια από τους μαχητές του PKK. Κάτι που φυσικά είναι μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι της πραγματικότητας.
