Το Νοέμβριο του 2023 ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε την πρωτεύουσα του Καζακστάν, Αστάνα. Όταν τελείωσε την ομιλία του, επίσημοι, προσκεκλημένοι και Τύπος στράφηκαν προς τον Καζάκο πρόεδρο Κασίμ-Ζομάρτ Τοκάγιεφ ο οποίος όμως αντί να μιλήσει στα ρωσικά, τη γλώσσα που καταλάβαιναν αμφότερα τα μέρη, μίλησε στα καζακικά με τον ίδιο τον Πούτιν, τον ΥΠΕΞ Λαβρόφ και την υπόλοιπη αντιπροσωπεία να προσπαθούν εμφανώς αμήχανοι να βρουν τα ακουστικά για τη μετάφραση.
Στα 24ωρα που προηγήθηκαν πριν το ταξίδι ο Ρώσος Πρόεδρος είχε αποκαλέσει τον Καζάκο ομόλογό του άλλα ονόματα, κυρίως παραλλαγές του ονόματός του.
Εκείνο που εξόργισε όμως τους Καζάκους και ήταν λογικό ήταν… το ρωσικό όνομα Κεμέλ Ζομάρτοβιτς. Κεμέλουλι (σε ρωσική μεταφορά Κεμέλοβιτς) ήταν το επώνυμο του πατέρα του Τοκάγιεφ επί ΕΣΣΔ. Κάτι που δεν μπορούσε να είναι απλό λάθος, πόσω μάλλον όταν το επώνυμο του… πατέρα του Πρόεδρου έγινε όνομα και το όνομά του ρωσοποιήθηκε ως επώνυμο!
Το περιστατικό έκανε το γύρο του κόσμου και ερμηνεύτηκε παντού με έναν και μοναδικό τρόπο: ότι ο Τοκάγιεφ απάντησε στην προσβολή με το ίδιο νόμισμα, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα στο Ρώσο Πρόεδρο πως, το Καζακστάν δεν θα ανεχθεί το πατρονάρισμα της Μόσχας και βεβαίως ούτε τις προσβολές της.
Υπήρχε όμως και κάτι άλλο στο παρασκήνιο: η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ανησύχησε βαθύτητα τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, ειδικά δε το εξαιρετικά πλούσιο σε φυσικούς πόρους Καζακστάν.
Ο τρόπος με τον οποίο η Ρωσία προσπαθούσε να αποσταθεροποιήσει άλλες πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, όπως η Μολδαβία και βεβαίως η Γεωργία αλλά και η εν όλω ιμπεριαλιστική συμπεριφορά του καθεστώτος του Μόσχας δεν άφηναν, ούτε και αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας πως δοθείσης της ευκαιρίας, οι Ρώσοι θα ήταν άξιοι να κάνουν παρόμοια ή και άλλα πολλά.
Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο ότι το Καζακστάν το οποίο από τις αρχές του 2023 είχε μεταβάλει την αυστηρά ουδέτερη στάση του στον ΟΗΕ για το Ουκρανικό υπερψηφίζοντας ψήφισμα το οποίο καλούσε στην αποχώρηση των Ρώσων εισβολέων από την Ουκρανία, μερικούς μήνες μετά το «επεισόδιο» στην Αστάνα η χώρα υπερψήφισε ακόμα ένα, πολύ σκληρότερο ψήφισμα το οποίο καταδίκαζε τη ρωσική επιθετικότητα, ο όρος κατά το λεκτικό μάλιστα.
Ήταν ξεκάθαρο πως, αν και η Αστάνα κατέγραψε έκτοτε αμφιταλαντεύσεις στο ζήτημα των κυρώσεων κατά του ρωσικού καθεστώτος, για οικονομικούς λόγους και χωρίς να κρύβει την αιτία, το Καζακστάν είχε ήδη κάνει μια στροφή, όχι απόλυτη αλλά εξαιρετικά σημαντική, προς τη Δύση, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ αλλά και προς τις χώρες του Κόλπου καθώς εκεί κανείς δεν επιδιώκει να αρπάξει τίποτα από τον πλούτο της χώρας.
Η έκπληξη της ανακοίνωσης, σήμερα, της προσχώρησης του Καζακστάν στις Συμφωνίες του Αβραάμ δεν προέκυψε λόγω ουσίας αλλά μάλλον εξ αιτίας του οξύμωρου σχήματος της ίδιας της προσχώρησης. Καζακστάν και Ισραήλ συνήψαν σχέσεις τέσσερις μόλις μήνες μετά την ανεξαρτησία της χώρας, τον Απρίλη δηλαδή του 1992 και έκτοτε τις διατηρούν και τις ενισχύουν συνεχώς.
Και όμως, στο Ισραήλ εκτιμούν πως πρόκειται για μια διπλωματικά πολύ έξυπνη κίνηση η οποία δεν στοιχίζει τίποτα στο Καζακστάν, του δίνει προνομιακή πρόσβαση στις ΗΠΑ και το επενδυτικό τοπίο των δικών τους συμφερόντων, ενώ παράλληλα, ενθαρρύνει και άλλες χώρες, αρχικά το Αζερμπαϊτζάν και το Ουζμπεκιστάν, να προσχωρήσουν.
Ενδεχομένως και χώρες πέραν των πάλαι ποτέ σοβιετικών Δημοκρατιών.
Οι ΗΠΑ οι οποίες βρίσκονται πίσω από αυτό, λένε οι αναλυτές, προσδοκούν να φτιάξουν ένα μεγάλο «αβρααμικό» άξονα, ένα μπλοκ τρόπον τινά υπό τις ίδιες. Αυτό πέρα από τα αμοιβαία οφέλη στη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ στα οπλικά συστήματα και την τεχνολογία, θα διευρύνει τη φιλοσοφία των Συμφωνιών του Αβραάμ, δίδοντας ασφάλεια στις χώρες της Κεντρικής Ασίας.
Αποδέκτης του μηνύματος είναι η Μόσχα αλλά και το Πεκίνο.
