Όταν συζητείται το Κυπριακό, οι βασικοί παίκτες/πρωταγωνιστές, αναφέρονται σε διαφορετικά δεδομένα και προσεγγίσεις. Αν και ένα θέμα, που αφορά κατοχή εδαφών και παρουσία κατοχικού στρατού, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα ζήτημα έλλειψης εμπιστοσύνης και «διευθέτησης διαφορών». Η λύση (όχι η όποια λύση), ξεκινά με την ανάγκη άρσης των κατοχικών δεδομένων.
Ο νέος κατοχικός ηγέτης, Τουφάν Έρχιουρμαν, ο οποίος θεωρείται και «οπαδός της λύσης», προσέρχεται σε συζητήσεις θέτοντας προϋποθέσεις, αν και το διαψεύδει. Η πραγματικότητα είναι πως κατέθεσε τέσσερις, εκ των οποίων η μια είναι και φαρμακερή, η οποία δεν αφορά την άρση της ανωμαλίας, αλλά την αναγνώρισή της.
Εάν, αναφέρει, αποτύχει η νέα προσπάθεια στο Κυπριακό, τότε θα αλλάξει το καθεστώς -σ.σ. της μη αναγνώρισης- της αποσχιστικής οντότητας. Δηλαδή, εάν προχωρήσει μια νέα προσπάθεια και οδηγηθούν οι συζητήσεις σε αδιέξοδο, τότε θα νομιμοποιηθεί η κατοχή. Σημειώνεται ότι αυτή η θέση δεν είναι τωρινή, αλλά είχε τεθεί και από τους προκατόχους του. Είναι επίσημη θέση της Άγκυρας, που αναπαράγεται από τους εγκάθετούς της.
Την ίδια ώρα, διαμαρτύρεται και ασκεί κριτική στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, επειδή παραβίασε -όπως ισχυρίζεται- τη συνεννόησή τους, να μην προβούν σε δημόσιες δηλώσεις. Αν και ο ίδιος πέραν από τις αναρτήσεις διέρρευσε και τη λίστα των δέκα μέτρων, που κατέθεσε στη συνάντηση της περασμένης Πέμπτης. Είναι, ωστόσο, σαφές πως αυτό που τον έχει ενοχλήσει είναι η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι «η λύση είναι δυνατή μόνο με την κατάργηση των εγγυήσεων και την απόσυρση του τουρκικού στρατού». Ο Έρχιουρμαν ισχυρίσθηκε πως ο Πρόεδρος έθεσε μια «προϋπόθεση που γνωρίζει πως είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτή».
Είναι σαφές ότι ξεκινά με μια απόλυτη θέση, που αφορά την παρουσία της Τουρκίας στο νησί. Αυτή η θέση δεν εκφράζει τις όποιες ανησυχίες και ανασφάλειες των Τουρκοκυπρίων, αλλά τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας. Η θέση για εσαεί παρουσία της Τουρκίας στο νησί δεν εξυπηρετεί τους Τουρκοκύπριους και την Κύπρο, επειδή θα αφήσει το νησί για πάντα αλυσοδεμένο στην κατοχική δύναμη.
Και είναι απορίας άξιον, πώς ένας υποστηρικτής, όπως τον χαρακτηρίζουν, της λύσης, θέλει τη χώρα του εξαρτημένη από τρίτους; Και πώς θέλει την Ευρωπαϊκή Ένωση ζητώντας την επαναλειτουργία της ad hoc επιτροπής για την Ε.Ε. και ταυτόχρονα ζητά τουρκικές εγγυήσεις και παρουσία στρατευμάτων; Μπορεί να δηλώνει ευρωπαϊστής και ταυτόχρονα να υποστηρίζει ένα αναχρονιστικό σύστημα, το οποίο τα γεγονότα και η ιστορία το έχουν καταστήσει άκυρο;
Νιώθει ανασφάλεια; Από ποιους απειλείται; Από τους Ελληνοκύπριους ή από την Τουρκία; Δεν είναι ειλικρινής και το γνωρίζει. Τα λέει αυτά σκοπίμως. Βέβαια τα πιστεύει, όπως αναφέρουν όσοι τον γνωρίζουν. Ταυτόχρονα, όμως, δίνει εξετάσεις στην Άγκυρα.
Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, Σενέρ Λεβέντ, ο οποίος σχολίασε την αντίδραση του Έρχιουρμαν στην αυτονόητη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας γράφει τα εξής: «Αν αγνοήσουμε το πιο βασικό ζήτημα, τι θα θεωρήσουμε υπαρκτό; Το κάψιμο της σημαίας από τους φανατικούς στο νότο; Ή μήπως το μνημείο που θα στηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο; Ο Τουφάν θέλει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα λύσης, λέει. Δεν γίνεται να επιστρέψουμε το κλειστό Βαρώσι στους νόμιμους κατοίκους του; Δεν γίνεται! Να σβήσουμε τη σημαία στον Πενταδάκτυλο που παίζει με τα νεύρα της απέναντι πλευράς εδώ και χρόνια; Δεν γίνεται!»(«Αβρούπα»/»Πολίτης»).
Είναι σαφές και από αυτά που γράφει ο Σενέρ Λεβέντ, πως ο Τουφάν Έρχιουρμαν δεν είναι έτοιμος να κάνει κινήσεις προς την κατεύθυνση της λύσης. Καμία κίνηση, για παράδειγμα για την Αμμόχωστο ή για τις συνθήκες διαβίωσης των εγκλωβισμένων. Και η λίστα που κατέθεσε δεν αφορά τη λύση, αλλά μέτρα που εξυπηρετούν την τουρκική πλευρά. Μέτρα «καλής γειτονίας». Επιπροσθέτως, θέλει και εγγυήσεις και την Τουρκία στο νησί. Αυτά μέχρι και την επόμενη συνάντηση.
