Ο Βεχίτ, ο Αζίζ, ο Μπουμίν, ο Αλί, η Ντιλέκ, τα δύο κωφά αδέλφια και οι δεκάδες άλλοι φίλοι σου από τη Λεύκα έχουν νοιώσει απέραντη θλίψη σαν άκουσαν πως έφυγες.

Η Καίτη δεν ήταν μόνο των επαφών σε ψηλό επίπεδο με το άλλο μισό της πατρίδας μας. Ήταν ο άνθρωπος που αναζητούσε την επικοινωνία, την επαφή και το διάλογο με τον απλό Τουρκοκύπριο στις πόλεις και τα χωριά του Βορρά. Το διαβατήριο και η ταυτότητα δεν στάθηκαν ποτέ εμπόδιο στο να κάνει τη διαδρομή από το Νότο στο Βορρά. Όχι για να συναντήσει την ηγεσία της άλλης κοινότητας αλλά για να συναναστραφεί και να αφουγκραστεί τις αγωνίες και τον πόνο των απλών ανθρώπων. Ήταν της βαθιάς ανθρωπιστικής προσέγγισης «για να χωρέσουμε πρέπει να συγχωρέσουμε». Με αυτή την προσέγγιση πορεύτηκε. Αυτό ήταν που της έδωσε τα καλύτερα διαπιστευτήρια για να γίνει αποδεχτή σ’ ένα κλίμα που ήθελε τον απέναντι «εχθρό», που το μόνο που του άξιζε ήταν η περιφρόνηση, η τιμωρία και γιατί όχι, ο θάνατος.

Η Καίτη ήταν άνθρωπος ξένος προς τις μισαλλοδοξίες. Ένας από τους λόγους που δέθηκε με τη Λεύκα και τους Λευκάτες ήταν η διαπίστωσή της ότι οι άνθρωποι σ’ αυτό το κεφαλοχώρι, στη συντριπτική πλειοψηφία Τουρκοκύπριοι, παρά τα δεινά που υπέστηκαν την περίοδο μεταξύ πραξικοπήματος και εισβολής, ποτέ δεν αναζήτησαν αντεκδίκηση. Επιθυμούσαν την επαναπροσέγγιση, τη συμφιλίωση και τη λύση. Επιθυμούσαν να μοιράζονται μαζί με τους Ελληνοκύπριους συμπατριώτες τους αυτή την προοπτική. Στη Λεύκα διεξάγονται κάθε χρόνο τρία φεστιβάλ: του καρυδιού, του φοινικιού και του πορτοκαλιού. Η Καίτη έδινε τακτικά το παρόν της μαζί με το σύζυγο της Κώστα.

Την Καίτη, δεν την γνώριζα καλά την περίοδο που ο αείμνηστος πατέρας της Γλαύκος Κληρίδης μου έκανε την τιμή να με περιλάβει στο Υπουργικό του Συμβούλιο. Την γνώρισα καλύτερα και συνεργαστήκαμε όταν η Καίτη ήταν επικεφαλής του Γραφείου του ΔΗΣΥ για τις σχέσεις με την Τουρκοκυπριακή κοινότητα και εγώ κλήθηκα από τον Νίκο Αναστασιάδη, εν δυνάμει υποψήφιο για τις Προεδρικές Εκλογές, να συμβάλω στη δημιουργία καλής εικόνας για τον ίδιο στην άλλη πλευρά. Μαζί με την Καίτη αναλάβαμε αυτό το καθήκον. Έγιναν δεκάδες επισκέψεις του Αναστασιάδη στο Βορρά, σε κόμματα, εργοδοτικές, συνδικαλιστικές καθώς και πολιτιστικές οργανώσεις. Ο Αναστασιάδης έπειθε ότι ήταν άνθρωπος της λύσης. Μετά την απογοήτευση του 2004 και την απροθυμία του Χριστόφια να έρθει σε συμφωνία με τον Ταλάτ, η ελπίδα ξαναερχόταν. Στην Καίτη και τους φίλους μας στη Λεύκα η αισιοδοξία επέστρεψε ξανά. Συνοδεύσαμε με την Καίτη τους Λευκάτες όταν επισκέφτηκαν τον Αναστασιάδη στα γραφεία του ΔΗΣΥ. Τότε που η Καίτη τους έλεγε «ιδού ο άνθρωπός μας».

Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και ο Αναστασιάδης γίνεται Πρόεδρος. «Μην τον είδατε τον Παναή»! Οι δικαιολογίες ατέλειωτες. Ο νέος Πρόεδρος αρνείτο να δει οποιονδήποτε που ήταν συνομιλητής του πριν την εκλογή του. Απογοήτευση σε όσους πίστεψαν σε αυτόν …

Κάποια στιγμή νομίσαμε ότι φάνηκε φως στην άκρη της σήραγγας. Ο Αναστασιάδης διορίζει την Καίτη Επίτροπο για Ανθρωπιστικά Θέματα. Αυτό επισήμως. Ανεπισήμως, της ανακοινώνει ότι θα είναι υπεύθυνη για τις σχέσεις με την άλλη κοινότητα. Πιστέψαμε ότι τα πράγματα πάνε κατ’ ευχή. Στο γραφείο της Καίτης στην Κυριάκου Μάτση καθώς και στη Λεύκα, επικρατεί ευφορία.

Η Καίτη κάνει τη μια εισήγηση μετά την άλλη για τη σύσφιξη των σχέσεων των δύο κοινοτήτων. Μόνη στο γραφείο της, με μια γραμματέα δίνει τον αγώνα. Εντούτοις, καμιά από τα εισηγήσεις της δεν εισακούεται από τον Πρόεδρο ο οποίος την αγνοεί παντελώς. Κωφεύει όταν του εισηγείται να ενισχύσει το Γραφείο της με ένα Τουρκολόγο. Οι εκκλήσεις από τη Λεύκα και όλη την Τουρκοκυπριακή κοινότητα για να ξεκινήσει κάτι το θετικό, αγνοούνται. Η Καίτη, απογοητεύεται πλήρως. Δεν ήταν ποτέ άνθρωπος της καρέκλας ή του μισθού. Η παραίτηση δεν άργησε να έλθει. Για να μην εκθέσει τον Αναστασιάδη, δεν δημοσιοποιεί τους αληθινούς λόγους της ενέργειας της. Όλοι εμείς που την πιστέψαμε και ενστερνιζόμασταν το όραμά της γνωρίζαμε τους πραγματικούς λόγους. Ο άνθρωπος είχε αλλάξει πριν καν περάσουν δύο χρόνια από την εκλογή του.

Καίτη στο καλό να πας. Οι φίλοι σου από τη Λεύκα σου εύχονται εκεί που είσαι να συναντήσεις λιγότερη υποκρισία…

Κώστας Θεμιστοκλέους

Πρώην Υπουργός