Πρόσφατα πήρα τα τέκνα στη Λεβέντειο Πινακοθήκη γιατί η κουλτούρα είναι πάνω (κι ας προσποιηθούμε ότι ποτέ δεν αποκοιμήθηκα στους «Γάμους του Φίγκαρο», ούτε ότι έπαιζε το κινητό μου τα «Καγκέλια» δια πασών στο μουσείο της Ακρόπολης).
Στην επίσκεψη μας λοιπόν, θαυμάσαμε τους πανέμορφους πίνακες, το ίδιο το μουσείο, καθώς και το πιο κα-τα-πλη-κτι-κό πωλητήριο μουσείου που είδαμε ποτέ (σε προκαλώ να πας και να μην αγοράσεις κάτι). Όταν νιώσαμε ότι φορτιστήκαμε επαρκώς πολιτιστικά, στην έξοδό μας προσέξαμε ότι το εστιατόριο τους… δε ξέρω ρε παιδάκι μου… σαν να ομόρφυνε, έχασε βάρος, άλλαξε το μαλλί, τι να πω; Αν ήμουν πρώην θα τρωγόμουνα εκείνη τη στιγμή, έτσι υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι με την πρώτη ευκαιρία, αντί να «φαγωθώ» σαν πρώην, απλούστατα θα έρθω να φάω. Και έτσι όταν έπρεπε να βρεθώ με τον αρχισυντάκτη μου για να συζητήσουμε το πρόγραμμα του μήνα, συναντηθήκαμε εκεί.
Το εστιατόριο πρέπει να πω ότι ταιριάζει άψογα αισθητικά με την Πινακοθήκη, έχοντας σαν κοινό παρονομαστή την μινιμαλιστική κομψότητα, χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση ψυχρό. Καθίσαμε έξω γιατί η μέρα ήταν πανέμορφη και από το τραπέζι μας σαν κοίταξα ψηλά ένιωθα ότι κοίταζα ένα ζωντανό πίνακα. Παραγγείλαμε μια μελιτζανοσαλάτα με λαχανικά στη σχάρα, ταχίνι και βινεγκρέτ πορτοκαλιού για ξεκίνημα και μας ήρθε ένα όμορφο, περιποιημένο τριώροφο πυργάκι. Το ανακάτεψα για να σμίξουν όλες οι γεύσεις, το γλυκόξινο ντρέσιγκ των χόρτων μαζί με τον πουρέ αλλά και τα κομματάκια των βραστών λαχανικών.
Ήταν ένα πολύ νόστιμο πυργάκι. Για ορεκτικό επίσης δοκιμάσαμε και το βοδινό καρπάτσιο, με παντζάρια, φουντούκια και βινεγκρέτ με τζίντζερ, το οποίο ήταν μεν καλό και σίγουρα φρέσκο, εντούτοις βρήκα ότι του έλειπε κάτι, μια τσαχπινιά, μιας και παραήταν διακριτικό για τα γούστα μου. Για τρίτο ορεκτικό πήραμε τη σουπιά με λευκή ταραμοσαλάτα, καπνιστή πάπρικα και λεμόνι κονφί. Για μένα αυτό ήταν και το πιο νόστιμο κομμάτι του μεσημεριανού μας. Η σουπιά ήταν μαλακή και απολαυστική και η ταραμοσαλάτα ήταν πολύ εύγευστη.
Για κυρίως μοιραστήκαμε το μοσχαράκι γάλακτος με άγρια μανιτάρια, τρούφα και πουρέ. Ήταν ένα απλό και πολύ καλό πιάτο. Ο πουρές ήταν βελουδένιος, το μοσχαράκι πολύ τρυφερό και τα άγρια μανιτάρια και το λάδι τρούφας έδεναν και μύριζαν θαυμάσια. Τελειώσαμε με ένα υπέροχο, μυρωδάτο τσαγάκι που μύριζε από μακριά και το συνδυάσαμε με γκανάς σοκολάτας με φρούτα του πάθους και σμέουρα. Ήταν ένας πολύ πετυχημένος συνδυασμός και θα τον θυμάμαι για να τον επαναλάβω σίγουρα την επόμενη φορά που θα φέρω τα τέκνα για πολιτιστική φόρτιση.
Αναστάσιου Λεβέντη 5, Λευκωσία, 22668820, Δευτέρα-Κυριακή 9:30-17:00, Τετάρτη 9:30-23:00
Περιοδικό Go, τεύχος 34
