Ανυπόφοροι γείτονες – Bad neighbors

Ένα ζευγάρι με μωρό αγοράζει σπίτι δίπλα από μια κολεγιακή αδελφότητα, η οποία οργανώνει συχνά πάρτι και θορυβώδεις συγκεντρώσεις. Έτσι, οι μεταξύ των γειτόνων σχέσεις γρήγορα θα οξυνθούν και η αντιπαράθεσή τους θα πάρει διαστάσεις… πολεμικής σύγκρουσης.
Ο Σεθ Ρόγκεν και η Ρόουζ Μπερν μετακομίζουν μαζί με τη νεογέννητη κορούλα τους στο σπίτι των ονείρων τους για μια ήσυχη, οικογενειακή, ευχάριστα ανιαρή ζωή στα προάστια. Μέχρι που στο διπλανό σπίτι μετακομίζει μία φοιτητική αδελφότητα ο αρχηγός της οποίας (ένας παραδόξως καλός και αναμενόμενα ημίγυμνος Ζακ Έφρον) είναι διατεθειμένος να γράψει ιστορία στην καφρίλα και την ακολασία. Κι ενώ στην αρχή γίνονται προσπάθειες οι δύο διαμετρικά αντίθετες πλευρές να συνυπάρξουν αρμονικά, γρήγορα το σκηνικό μετατρέπεται σε έναν λυσσαλέο αγώνα για το ποιος θα διώξει πρώτος τον άλλο με όπλα ξέφρενα πάρτι, μηχανορραφίες, βανδαλισμούς και βάναυσες φάρσες. Το “Neighbors” ανήκει στο σπάνιο εκείνο είδος της αμερικανικής κωμωδίας που είναι καλογραμμένη, έξυπνη, σε κάνει να χαμογελάς ακόμα κι όταν δεν έχει κάτι ηθελημένα αστείο στην οθόνη, ΔΕΝ υποτιμά τη νοημοσύνη και -για μένα το βασικότερο- ΔΕΝ ξεμένει από αστεία και ρυθμό από το πρώτο τέταρτο όπως το 95% της σοδειάς της τελευταίας δεκαετίας. Χαμογελάς, γελάς, φύρνεσαι, χτυπιέσαι και το πάει έτσι μέχρι τέλους. Γι’ αυτό και μόνο συγχωρώ το ότι έπρεπε να τρώμε στη μάπα τους κοιλιακούς του Έφρον. Μ.Ν.