Λευκή καταιγίδα – (White squall)

Το 1960 μια ομάδα νεαρών από εύπορες οικογένειες πραγματοποιεί εκπαιδευτικό ταξίδι στην Καραϊβική με το ιστιοφόρο Αλμπατρος. Το πλοίο πέφτει σε καταιγίδα και βυθίζεται. Έξι άτομα πνίγονται. Οι γονείς αναζητούν ευθύνες, αλλά οι επιζώντες έχουν διαφορετική άποψη. «Dead Poets Society σε καράβι» με την υπογραφή του Ρίντλεϊ Σκοτ που όμως δεν βρίσκεται σε άριστη φόρμα. Υπερβολικά γνώριμη πλοκή με τους νεαρούς να ανακαλύπτουν μια πατρική φιγούρα στον αυστηρό και φωνακλά Τζεφ Μπρίτζες (είναι άλλωστε φιλμ όπου πιτσιρίκια γίνονται άντρες με το ζόρι), άφθονα κλισέ και τυπικά «μαθήματα ζωής». Η σκηνή της καταιγίδας που χτυπά το ιστιοφόρο είναι φυσικά όλα τα λεφτά κι εκεί ο Σκοτ θυμάται ότι είναι ο σκηνοθέτης που χειρίζεται άψογα την ένταση και το σασπένς. Ήταν ο δεύτερος απόπλους του Σκοτ μετά το «1492» και είχε την ίδια τύχη (υπήρξε εισπρακτικό ναυάγιο) – μετά από αυτό ο σκηνοθέτης έμεινε για τα καλά στην στεριά. Δεν είναι κακή, απλά ξεχνιέται γρήγορα. M.N.