American Psycho 

Νεαρός όμορφος και πετυχημένος χρηματιστής εργάζεται στη Γουόλ Στριτ, τρώει σε ακριβά εστιατόρια, ντύνεται κομψά και είναι ιδιαίτερα τυπικός με τους γύρω του. Κανείς δεν υποψιάζεται ότι το ίδιο άτομο εκτονώνει την οργή του σκοτώνοντας χωρίς ουσιαστικό κίνητρο άνδρες και γυναίκες. Το γιάπικο στιλ “σκότωνε” πίσω στα 80s και ο χρηματιστής Πάτρικ Μπέιτμαν είπε να το κάνει στην κυριολεξία. Ο γιάπις του Κρίστιαν Μπέιλ απολαμβάνει ένα πανάκριβο lifestyle, ντύνεται στην τρίχα, βάζει τις κρεμούλες του κι όταν κάποιος συνάδελφός του τυπώνει μια πιο μοδάτη καρτ-βιζίτ από τη δική του… το λόγο έχουν μετά τσεκούρια, αλυσοπρίονα και καρφοπίστολα! Αυτή η κοφτερή σαν ξυράφι (η προτιμότερα σαν καλοακονισμένο τσεκούρι που χρησιμοποιεί και ο ήρωας) σάτιρα του γιάπικου τρόπου ζωής (των αδηφάγων ‘80s) βασίζεται στο βιβλίο του αμφιλεγόμενου Μπρετ Ίστον Έλις που έχει ειδικευτεί στην απεικόνιση κυνικών ηρώων που κινούνται σε αποσυντεθειμένες κοινωνίες. Η Χάρον αντιμετωπίζει το πρωτότυπο υλικό με (μαύρο) χιούμορ, αποφεύγοντας να εξηγήσει τα κίνητρα των φόνων και αποδίδοντας τη διαστροφή συμπεριφορά στον δυτικό τρόπο ζωής που αποκτηνώνει τον σύγχρονο άνθρωπο. Αρκετά βίαιο (αν και τα χειρότερα υπονοούνται παρά καταδείχνονται), σκληρό και κυνικό αλλά πάνω απ’ όλα έξυπνο και ανελέητα σαρκαστικό. Ο Μπέιλ μοιάζει να έχει μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου ενώ τον πλαισιώνουν –μετέπειτα- ανερχόμενες σταρ. Αξίζει το ξενύχτι. Μ.Ν.